FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 4 - Mandy

Het studeren zelf verliep moeizaam en ongelooflijk traag, maar de periode daarrond verrassend snel. Zo snel zelfs dat Mandy Saskia had uitgenodigd op woensdagnamiddag. Ze hadden er beiden net het vak economie opzitten en de volgende dag hadden ze toch maar Nederlands. Mandy vond dat vak altijd nogal simpel, en ze deed er niet veel voor, aangezien het merendeel van hun punten voor dat vak afhing van de permanente evaluatie in de loop van het schooljaar.
“Ook al is die invaller van economie best knap, ik vermoord hem als hij volgend examen nog zoveel oefeningen vraagt.”� blies Saskia.
“Haha, ja inderdaad. Weet je al wat we gaan doen na de examens?”�
“Ní¡ de examens?! Laat ons die nu maar eens eerst levend en wel doorkomen, zeker nu wiskunde eraan zit te komen!”� zuchtte Saskia chagrijnig.
“En als we nu eens afspreken met Laurien en Jared?”� stelde Mandy voor, terwijl ze een rode pluk haar uit haar ogen veegde. Mandy en Saskia trokken vaak op met Laurien en Jared op school, wat rondhangen en als het even meezat had Jared een bacardi breezer mee? Iedereen deed daar altijd zo moeilijk over, maar Jared leek er erg gemakkelijk aan te komen, en Mandy zocht er dan ook niet al te veel achter. Betrapt waren ze nog nooit.
Niet dat Mandy elke dag dronken onder de les zat, want daar was ze zelf tegen, maar af en toe een druppeltje kon toch geen kwaad?
Dat was veel lekkerder dan al dat gratis water en fruitsap op school.
“Hmmm... Om wat te doen?”� vroeg Saskia niet echt bijster enthousiast.
“Gewoon... We kunnen wat gezellig gaan doen. “Spin the Bottle”� met nog wat mensen van school ofzo, zoals met Nieuwjaar, haha. En daarna een stapje in de wereld zetten. Het is wel het begin van twee maanden vakantie, hé! Twee maanden niets doen. Helemaal niets, behalve uitslapen, feestjes en weer uitslapen!”� zei Mandy overtuigend. Ze wierp een blik op de enige foto van haarzelf en haar tweelingzus in deze kamer - gelukkig geen kinderfoto!
In dat opzicht leek ze wel een beetje op Maryl, ze waren beiden erg impulsief en moesten altijd hun zin doordrijven. Dat was altijd erg moeilijk geweest voor hun ouders, toen ze allebei dezelfde barbiepop wouden, allebei dezelfde driewieler en vooral toen ze opgroeiden tot tieners. Het gekrijs en gehuil verminderde - gelukkig - met de jaren.
Mandy was nog iets onzekerder en gaf sneller toe dan Maryl, maar diep vanbinnen zou ze altijd vinden dat haar idee het beste was.
Ze zag Saskia grijnzen.
“Blij dat je eindelijk van die kleffe zus van je af bent? Maar nu je het zegt … De vorige keer was 'Spin the Bottle' wel geslaagd”� glimlachte ze en Mandy zag dat haar gedachten bij afgelopen kerstvakantie waren.
Toen had ze Jens - een knapperd uit het café waar ze Oud en Nieuw hadden gevierd - tijdens het onstuimige spelletje gekust en ze had nu nog steeds een relatie met hem.
Mandy had er ook gekust, maar ze had er geen vast vriendje aan overgehouden. Ze hield van de liefde, maar was meer een vrij en flirterig type, dus dat vond ze niet zo erg.
Vaak vergeleek ze zichzelf met een vlinder, maar wel een iets minder kleurrijk exemplaar dan de gewoonlijke uit kleurboek gestapte figuurtjes.
“Zullen we hen vragen?”� vroeg Mandy weer impulsief en ze sprong al recht, “Dan hebben we tenminste al wat te doen, behalve eindeloos te zitten bestuderen hoe je teksten ontleed en ze vervolgens moet schematiseren. Dat doe ik vanavond wel, als je het niet erg vindt. Ik bedoel... Néderlands...”�
Ze rolde met haar ogen.
“En ik studeer toch voor élk vak pas 's avonds. Als ik er al aan begint, want gisteren was er zoooo'n goede film op tv, niet gekeken?”�
Mandy negeerde haar vriendin en trok haar recht. Als Saskia begon over films - en dan vooral over goéde films - kon het nog eeuwen duren voor ze vertrokken, en dat wou ze vermijden.
Ze renden de bus op, waar ze buiten adem na enkele haltes weer uitstapten, bijna nét voor het huis van Laurien. Dat was altijd een voordeel als je bij haar wou langsgaan en leefde onder het motto “Liever lui dan moe”�, net zoals Mandy.
Saskia belde aan en Mandy keek haar even aan.
“Hopelijk is ze thuis, want het is goed weer én een woensdagnamiddag...-”� begon Mandy, maar toen opende Laurien de deur al.
Of ze had dus nog niet naar buiten gekeken, of ze was Nederlands aan het leren. Mandy persoonlijk vond het nogal irritant als de zon heel de dag hoog aan de hemel scheen, maar Laurien leek dan net helemaal in haar nopjes.
Raar eigenlijk, terwijl ze toch allemaal dezelfde huid hadden met allemaal dezelfde huidcellen daaronder. Had ze dat maar eerder bedacht, toen de leerkracht biologie op het examen naar de definitie van huidcellen vroeg.
Het was alleszins beter geweest dan niets.
“Hallo, kom erin!”� verwelkomde Laurien hen en Mandy en Saskia deden een stapje naar voren. De zon brandde nog steeds op haar rug en ze was maar wat blij toen Laurien de deur sloot en hen voorging naar haar kamer, doorheen de koele gang. Lang leve airconditioning.
In de hal hingen veel jassen aan de kapstok; meneer en mevrouw van Nieuwenbroexe hadden vier kinderen en die kinderen kochten allemaal nogal veel kledij - aangezien het vier dochters waren. Dat was iets wat Lauriens vader zich dikwijls bekloeg.
Toen Mandy en Saskia Lauriens kamer inkwamen, viel Mandy al meteen iets verbazingwekkends op.
Op de muur hingen overal pagina's Nederlands.
“Niet dat ik ze al echt bekeken heb, hoor, maar ik verplicht mezelf hier te blijven, en aangezien er dan niet veel meer is om naar te kijken, moet ik wel leren.”� verduidelijkte ze met een gebaar op de losse papieren en duimspijkers op haar bed.
“Zeg.. Laure, geen zin om na de examens iets uit te steken met Jared? Een oude traditie die voortgezet wordt?”�
Laurien knikte en zei enthousiast: “Ja, lijkt me leuk! Maar zeg, Mandy... Jouw huis is imméns! Kunnen we daar geen feestje houden?”�
“Mijn ouders zijn waarschijnlijk thuis, en dan zijn we met iets teveel om te kaarten. Zeker als Maryl ook thuis is..”�
Laurien en Saskia keken elkaar vies aan toen Mandy Maryls naam vernoemde.
“Dan niet... Jammer!”� zei Laurien daarna teleurgesteld. Laurien kon het ene moment zo enthousiast zijn, en het moment daarop weer immens teleurgesteld. Mandy haatte het om haar vrienden - de enigen die haar echt begrepen - dat aan te doen, en zei: “Heel misschien zijn mijn ouders wel weg, en dan krijg ik Maryl het huis ook wel uit.”�
“Ik doe een schietgebedje.”� zei Laurien schouderophalend, duidelijk niet voldoende overtuigd.
Mandy lachte flauw en keek even op de grote kleerkast van Laurien met een digitale klokwekker in gegraveerd.
“Wow, is het al zo laat Ik ga beter naar huis, voor mijn ma mijn kamer binnengestormd komt en ziet dat ik niet zit te studeren. Sas, blijf je nog even, of neem je de bus nog een halte mee?”�
“Ja, ik ben ook weg. Laure, sms jij Jared nog voor na de examens, ik heb geen beltegoed meer.”� vroeg Saskia.
“Wééral niet?”� zuchtte Laurien.
Saskia stak even haar tong uit en riep “Ciao!”� toen zij en Mandy de deur achter zich dichtsloegen.
Een kwartiertje later nam Saskia al afscheid van Mandy, die alleen verderging.
In gedachten verzonken stapte Mandy de bus af en bedacht ze dat ze ook ergens konden gaan vieren in een of ander jeugdhuis, waar ze niet al te streng deden over alcochol en een hele avond lief konden knikken en drinken op andermans kosten.
Verschillende mogelijkheden aflopend, botste ze plots tegen iemand op.
Bijna wou ze uitvliegen, maar net op tijd hief ze haar hoofd op en snoerde ze zichzelf de mond.
“Heeey, Pieter!”� zei ze overdreven glimlachend. Pieter was totaal haar type niet, en toch voelde ze zich aangetrokken tot hem, wat ze zelf niet kon uitleggen.
Hij trok een gezicht alsof hij haar ergens probeerde te plaatsen, maar nog niet helemaal juist wist waar. Ze keek hem in zijn bruine ogen en had veel zin om een stapje dichterbij te zetten. “Mandy,”� hielp ze hem.
“Oh, ja! Nu weet ik het weer. Maryl's zus, is het niet? Nu ik wat verder kijk, zie ik inderdaad dat jullie op elkaar lijken.”� zei hij blij, alsof hij trots op zichzelf was omdat hij het zich kon herinneren. Mandy's gezicht betrok. “Tja, dat probeer ik eigenlijk te vermijden..”�
Pieter fronste. “Waarom dan? Ik bedoel, je hebt toch niets nodig om jezelf te veranderen, jullie zijn niet lelijk, ofzo, hé.”�
“En nu vind je me wel lelijk, ofzo?”� pruilde Mandy.
Pieter kleurde en zei: “Dat bedoel ik niet...”�
Pieter schaamde zich niet snel, maar dit gesprek ging daar toch redelijk de goede richting voor uit. Mandy haalde haar schouders op en antwoordde: “Ik wil me onderscheiden van de rest, en dan vooral van Maryl..”�
“Dat kan ik begrijpen, maar ik moet nu naar huis. Ik weet niet wat jij morgen hebt, maar ik zit met Latijn.”� blies hij.
“Succes dan maar, ik heb maar Nederlands!”�
“Jij ook dan, maar.”� lachte hij en hij keerde haar de rug toe. Mandy staarde hem nog even na. Pieter was niet degene die ze écht écht leuk vond, hij was meer een flirtobject om haar zwarte vlindervleugels op uitte spreiden.
Degene die haar hart echt sneller liet slaan, was echter al bezet. En wel door één van haar beste vriendinnen... In de buurt stonden ze al gauw bekend als hét koppel.
Jared... en Laurien!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.