FanFic.nl

Los zand -one shot-

-nobody-

Bill woelde met zijn voeten in het zand. Eigenlijk haatte hij het strand maar op een of andere manier vond hij het toch leuk. Misschien kwam het omdat hij hier alleen was. Het was zo stil. Hij werd rustig van de golven. De zon ging langzaam onder. Bill keek er naar. Deze reis liet hem stil staan bij het leven, en bij alles wat goed was. Hij leerde het leven weer respecteren. En leerde genieten van het leven. Wat niet gemakkelijk is als je in de spotlights staat. Bill nam een hand vol met zand. Hij bouwde een torentje. Dit had hij in geen jaren meer gedaan. Hij lachte even. Het voelde goed om nog eens kind te wezen. Wat erg moeilijk is als je volwassen bent. Hij moest weer terug denken aan die ene keer toen hij met Tom een mega groot kasteel had gebouwd. Hij moest glimlachen door die gedachtes. Het was leuk. Zeer leuk. Met een zucht ging Bill liggen. Even kon het hem niet schelen dat het zand in zijn haren kwam en achter zijn broek kroop. Het kon hem niet meer schelen. Even sloot hij zijn ogen en liet zijn gedachten meedrijven met de golven. Het geruis was hemels. Bill ging weer zitten. Want hij wilde de zonsondergang niet missen. Met zijn mobiel nam hij een paar foto’s. Gewoon voor herinnering. Dit waren de eerste foto’s die Bill trok met zijn mobiel. Ergens moest hij er wel om lachen. Hij had er gewoon nog geen tijd voor gehad. En nu leek het alsof hij een zee van tijd had. Dat had hij ook wel vanavond. Hij ging wat korter bij het water zitten. Bill keek rond. Het strand was totaal verlaten. Er was een geweldige stilte. Enkel was er geluid van de golven en van de zeemeeuwen. Dromerig keek hij naar de zon. Ze kleurde fel oranje. De wolken kleurde roze, en rood. Nu ging Bill recht staan. Hij liet het water over zijn tenen glijden. Hij krulde snel nog zijn broek omhoog. Het water voelde koud aan. Maar nu genoot Bill echt van de aanraking. Langzaam liep Bill een stukje dieper. Het water kwam tot halverwege zijn kuiten. Het koude tintelde. Telkens als er een golf kwam, ging Bill een stap achteruit. Nu wandelde hij een stukje verder. Hij genoot van de rust en stilte. Het was gaan schemeren. De zon was volledig onder. Bill liep het strand weer op en nam plaats tegen een rotswand. Er was een wind opgestoken. Waar Bill nu zat voelde hij die amper. Hij zette zachtjes muziek op. Van zijn mobiel. Hij sloot zijn ogen en leefde zich in op de muziek. Het was zachte muziek. Hij strekte langzaam zijn benen. Zijn tenen gingen onder het zand. Hij zette zijn mobiel uit en genoot van de stilte. Het werd koud, maar Bill bleef gewoon zitten. Hij trok nu zijn benen weer bij zijn lichaam. Hij zag bijna niets meer. Misschien moest hij nu maar terug keren. Hij liep terug richting het hotel. Hij dacht dat Tom al sliep, maar die stond Bill op te wachten. Hij glimlachte, net als Bill. “Gaat het weer?”� vroeg Tom. Bill knikte. “Je had gelijk, die avond heeft me goed gedaan”� zei Bill. “Wist ik wel”� zei Tom. “Dankje, ik voel me echt beter”� zei Bill. Samen liepen ze het hotel binnen. “Ik ga een bad nemen”� zei Bill. “Oké, tot over 2 uur”� zei Tom met een plagende knipoog. “Ja, amuseer je nog maar è”� zei Bill. Tom grijnsde. “Zal ik doen”� zei hij. Bill ging de badkamer van hun hotelkamer binnen. Overal was zand dus ging hij een bad nemen. Toen Bill de badkamer weer verliet lag Tom al te slapen. Hij dacht even na en ging toen op de vensterbank zitten. Toen merkte hij dat er een balkon was. Die kon hij niet laten staan zonder erop te zijn geweest. Dus opende Bill de deur/venster en ging het balkon op. Het was een koele, zalige nacht. Om Tom niet wakker te maken trok hij de deur achter zich toe. Hij had een ver zicht op zee. Een lichte bries waaide in zijn gezicht. Hij glimlachte. Bill voelde het zand weer aan zijn voeten plakken. Het kon hem niets maken. Hoewel hij zich afvroeg hoe het zand op het balkon terecht kwam op de 8e verdieping. Maar goed, hij genoot van de stilte. Hij klemde zijn handen om de rand. Hij moest denken aan de Titanic. Hij moest even lachen. Zijn lach vulde de stilte. Hij merkte zelfs niet dat Tom in de deur/venster opening stond. Hij genoot van Bill zijn genot. Het deed hem goed Bill zijn lach weer eens te horen. Het was geweldig om eens zijn echte lach te horen en te zien, een die niet voor de camera was. Ook voor Bill voelde dit heerlijk en echt. Hij zuchtte even. Nu ging Tom korter en greep op de zelfde manier als Bill de rand vast. “Het doet me goed, dat je weer jezelf bent”� zei Tom na een lange stilte. “weet ik”� zei Bill. Weer zuchtte hij en keek rond. “Ik kan er weer helemaal tegen”� zei Bill en strekte zich uit. “Ik ben er voor je é”� zei Tom. Hij legde zijn hand op de schouder van Bill. “Weet ik, en dat is geweldig”� zei Bill. Ze omhelsde elkaar. “Kom laten we gaan slapen, anders komen we morgen nog te laat”� zei Tom. “Ik kom zo”� zei Bill. Tom knikte. Bill keek nog eens rond. Hij glimlachte. Hij nam een soort van afscheid van de stilte en ging weer naar binnen. Hij kroop in bed en viel met een glimlach inslaap.

Reacties: