Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Learn from A little city » *1*
Learn from A little city
*1*
Bill:
verveeld hangen Tom en ik op de bank. ‘saaaai!’ roept Tom en ik sluit me helemaal bij zijn antwoord aan. ‘ mam, haal even wat te drinken.’ Roep ik naar onze moeder die in de keuken staat. Ik hoor een geklingel en vervolgens iets wat neer gesmeten word. Vervolgens komt er een boze moeder de keuken uitgestampt.
‘ik ben het zat met jullie! Ga zelf maar drinken pakken en sla niet zo’n toon tegen me aan!’ Gordon die achter de computer zit draait zich ook om. ‘luister naar jullie mam. Dat jullie hier verblijven omdat jullie appartement word verbouwd betekend nog niet dat jullie hier op vakantie zijn.’ Ik rol met mijn ogen. ‘jaja is al goed.’ Zegt Tom die ietsje rechter gaat zitten.
‘TOM KAULITZ! Niet zo brutaal! Ik ben het zat horen jullie?! ZAT! Sinds die doorbreking van jullie Humanoid album zijn jullie een stel verwende diva’s geworden! Dat pik ik niet. We horen dit gedrag nu al een aantal maanden aan. We hebben er meerdere keren wat van gezegd maar luisteren? O nee! Dat is een onbekend woord! VERDOMME! Ik had nooit gedacht dat het zo ver moest komen.’ Mam was rood aangelopen en zo te zien een en al een woeste wervelwind. Gordon stond op. ‘Simone? Is het niet een beetje te overhaastig om dat te doen?’ mam wierp hem een dodelijke blik toe en Gordon legde het vrijwel gelijk op het zwijgen. ‘oké dan. Jongens, koffers pakken.’ Tom en ik keken elkaar vragend aan. ‘hoezo?’ vroeg Tom en mama had inmiddels haar handen tot vuisten gebald. ‘jullie gaan een tijdje op vakantie.’ Zei Gordon rustig. Ik haalde mijn schouders op. Dit was even niet geheel te bevatten. Mam is boos en dan sturen ze ons als strafmaatregel op vakantie? Best oké dan! Tom en ik slenterde naar boven terwijl we tergend langzaam onze koffers pakte en vragende blikken uitwisselden. ‘SCHIET OP!’ riep mam boos vanaf beneden. Dit soort aanvallen had ze wel vaker gehad. We wisten dat we maar beter een beetje er om konden lachen. Mam zou er vanzelf wel uittrekken.
Mam gooide letterlijk onze koffers in de auto. Ik mocht niet meer dan 2 koffers meenemen. De rest had ze ondersteboven gegooid. Nu was ik dus flink pissig. Mam startte de auto en reed met volle vaart richting het vliegveld. ‘Simone zal ik nu niet beter eventjes gaan rijden straks…’ meer kon Gordon niet zeggen toen hij mama’s blik zag. De auto vloog zowat de parkeer garage binnen. Mam smeet de autoportieren hard dicht en sloot de auto af en trok ons mee richting de ticketbalie. ‘2 tickets voor de heren Kaulitz. Naar het stadje T.B. Ville. De balie juf pakte snel de gevraagde papieren en gaf ze aan onze op ontploffen staande moeder. Ze beende snel naar de incheckbalie en zette samen met Gordon onze koffers neer. Er werd ingecheckt en even later kwam er een grote man aan die ons naar een vliegtuig zou brengen. Gordon zwaaide ons nog uit terwijl mam haar kaken opeengeklemd hield.
T.B. Ville. Klonk een beetje als New York. Waarschijnlijk een soortgelijk stadje met een mooi groot hotel waar we zouden verblijven. Gewoon totdat ons appartement klaar was. Dan had mam genoeg tijd om af te koelen. Ik vond het wel prima. We zaten in een privé vliegtuigje. Klein maar best luxe. Er was tv aan boord en ook wat te drinken en te eten. Goeie stoelen en een mooi uitzicht. Meer was er niet nodig. Toch?
onze reis zou een aantal uurtjes duren. Het stadje waar we zouden verblijven zou ergens in Texas zijn. Mooi toch? Ook niet teveel last van paparazzi!
dit zou nog wel eens een geweldige vakantie kunnen worden.
Reacties:
BODIEEEE, ahahah :3
Ik is blij, dat ze dit verhaaltje heeft ontdekt.
Eigenlijk kreeg ik een link van je.
Maar toch heb ik 'm ontdekt.
Niet tegensputteren XD
Me already likes <3