FanFic.nl

Toms Twin

One of the best days of my life

Tom.
“Nee, moet dat écht?”� Geërgerd kijk ik mijn moeder aan die mij serieuzer dan ooit aankijkt. Ik zucht, hier zal ik me waarschijnlijk nooit onderuit kunnen lullen. Misschien Rea wel! Zo hoopvol mogelijk kijk ik haar aan. Ze lacht.
“Kom op lekkerding van me, even naar het centrum is heus niet zo’n probleem!”� Ik zucht nog wat dieper, aan haar heb ik dus helemaal niks! Met tegenzin haal ik mijn vest van de stoel en trek die aan.
“Je gaat wel mee!”� commandeer ik haar. Ze knikt dat het goed is en loopt al richting de voordeur.
“Je gaat zo?”� Verbaasd kijkt Bill naar haar outfit; nog steeds die oversized Nike trui en die flodder joggingbroek. Ze heft haar schouders op naar hem.
“Ik zie het probleem niet?”�
“Rea, je gaat niet als een zwerver naar buiten, doe wat normaals aan!”� commandeert dit keer Bill haar en duwt haar de trap op.
“Pff.. wordt hier gewoonweg voor zwerver uitgemaakt, Danke schön!”� Ze strompelt de trap op en verdwijnt zo de hoek om. Ik kijk weg van de gang en grinnik dan bij de blik van Evelyn.
“Heel erg vrouwelijk is ze niet hè?”� lacht ze zachtjes en slaat dan haar armen om mijn middel heen. Een glimlach siert op mijn lippen die ik liefjes op de hare druk. Als reactie verstevigd ze haar grip om mijn middel en drukt haar lippen harder tegen de mijnen. Ik voel haar vingers over mijn kont trippelen, hijzen mijn shirt en vest op, belanden zo in mijn broek en rusten dan warm op mijn billen. Haar lippen zuigen zich vast aan mijn onderlip en sabbelt er zo aan. Ik grijns lichtjes en stop de kus. Ze glimlach lief en stopt haar gezicht in mijn vest. Mijn armen sla ik wat steviger om haar heen en druk een kusje op haar kruin. Mijn kin leg ik er rustig op. Van binnen warm ik helemaal op van haar aanrakingen, volgens mij ben ik nog nooit zo verliefd op iemand geweest. Onze ontmoeting was ook heel speciaal voor mij, merendeels gíªnant…

Rustig wandel ik met Scotty door het park. De tour is aan zijn einde gekomen. Ik zal het podium wel missen, maar deze rust doet me toch wel even goed, voor ons allemaal eigenlijk wel. De zwarte hond trekt aan de lijn en wilt het liefst rennen. Dit keer doe ik hem niet los, de vorige keer sprong hij in een slootje en schudde dan al dat nattigheid naar mij, mijn witte vest was niet bepaald wit meer. Nee, hij mag trekken wat hij wilt, ik laat hem niet los.
“Kijk uit!”� hoor ik een hoge gil door mijn gedachte gaan. Geschrokken kijk ik op en zie een blond meisje met een volle vaart mijn kant opgaan. Een voet gaat de lucht in met daaraan een rollerskate en haar armen proberen in evenwicht te blijven. Versteend blijf ik staan. Paar secondes voor de botsing houdt ze haar handen voor haar ogen.
Oef, die voelde ik. Met een harde knal heb ik de grond bereikt met het meisje over me heen gedrapeerd. Kreunend open ik mijn ogen. Het meisje doet het zelfde en kijkt me recht aan. Verlegen kijkt ze naar mijn borstkast.
“Sorry,”� murmelt ze er nog net uit.
“Geeft niet,”� fluister ik terug. Mijn ogen kunnen alleen nog maar haar gezicht scannen die half achter haar goudblonde lokken zijn verstopt.
“Ow, sorry!”� Het dringt tot haar door dat ze nog steeds over mij heen ligt, midden op een voetpad in het park. Ik lach zachtjes van haar hysterie. Ze laat zich op haar kont vallen. De skates drukken tegen haar dij en haar knieën steunen tegen elkaar. Nerveus frummelt ze met haar vingers aan een lichtblauw, stoffig rokje.
“Volgens mij ging dat net niet helemaal goed?”� Ze kijkt naar me op. Die helblauwe ogen staren me voor het eerst aan. Wauw, die zijn echt mooi! Een zenuwachtig glimlachje vormt zich op haar lippen.
“Nee, ik werd gedwongen door een paar vriendinnen van me,”� verklaart ze en staart terug naar haar vingers die zich om het rokje hebben gewikkeld. Met een lachje krabbel ik overeind. Mijn handen slaan langs mijn broek om de vuiligheid eraf te slaan.
“Kom.”� Ik bied mijn hand aan. Ze kijkt weer naar me op en laat een stralende lach zien. Mijn handen beginnen klam te worden terwijl ze met die skates probeert op te staan. Scheiße, ik hou het niet meer! Net wanneer ze bijna rechtstaat verlies ik de grip en val voorover. En daar liggen we weer, dit keer dat meisje onderop met de mooie, blauwe ogen die nu moeilijk kijken door de harde klap op haar kont.
“Sorry,”� murmel ik nu, maar heb geen zin om van haar weg te kijken. Damn, wat is zij mooi! Grinnikent kijkt ze me recht aan. Haar ademhaling voel ik langs mijn vochtige lippen gaan. Zitten we dan zo dicht bij elkaar? Waar is de Tom die van dit soort momenten gebruik maakt en haar nu vol zou gaan zoenen? Beduusd blijf ik haar maar aanstaren.
“Ik moet terug naar mijn vriendinnen,”� fluistert ze om de moment niet te verstoren. Mijn gezicht kleurt letterlijk knalrood.

Reacties: