Hoofdcategorieën
Home » Overige » So pure as a Soul (Bleach) » Crossroads (Part 1)
So pure as a Soul (Bleach)
Crossroads (Part 1)
Crossroads
Drie weken later, Karakuratown
'Mam, Pap!' riep Pride toen hij binnen kwam, 'ik ben thuis!'. 'Ben je nu al terug?' vroeg zijn moeder toen ze de trap naar beneden afliep. 'Heb je dan niet op de schoolkalender gekeken? Dit was de laatste schooldag voor de vakantie, dus zijn we al om 12 uur klaar.' antwoordde Pride met een zucht. Zo waren nou zijn ouders, altijd te druk bezig met hun werk.'Nee,' zei zijn moeder schuldig, 'maar ik heb deze keer wel een goede reden hoor, nou er was dus een amerikaan die...'
Zo ging het nou altijd, dus snel pakte hij zijn mp4 van tafel, en riep in het voorbij gaan van zijn moeder dat hij naar het park ging. Eenmaal buiten was Pride altijd veel gelukkiger, geen drukbezette ouders die continu op je lip zaten, of irritante klasgenoten, en voor dat laatste was het ergst. Ze hadden hem al eens in elkaar geslagen, met zijn vieren. Pride slenterde verder door de straat. Met "ze" bedoelde hij Dennis, en zijn maten. Elk stuk groot breed en sterk. Buiten had Pride haast nooit last van ze, daar was hij tenminste vrij.
Het krioelde van de mensen in het park, wat niet zo gek was, want het was prachtig weer. Pride liep snel richting zijn lievelingsboom, en zag tot zijn opluchting dat die plaats nog niet in beslag was genomen. Snel ging hij liggen tegen de rand van de oude eik. De bast voelde verkoelend en ribbelig aan op zijn rug. Hij zette zijn mp4 aan, en bekeek de kleine kinderen die verderop in een speeltuintje waren aan het spelen, terwijl zachtjes de wind de bladeren liet ritselen van de boom, alsof het leek of hij tegen Pride praatte. De laatste schoolweken waren voorbij gevlogen, vooral omdat hij, en al zijn andere klasgenoten werden overspoelt met een lawine van huis en leerwerk. Zonder dat hij het in de gaten had, waren zijn minst favoriete personen voor hem gaan staan, identiek van elkaar, met het zelfde soort kapsel, de zelfde merk kleding, en dezelfde wrede genoegen om hun spierballen te laten werken. Pride zag ze en wou opstaan, maar hij was al te laat, voor dat hij het wist hadden 2 jongens zijn armen vastgegrepen, en ze op zijn rug gedraait zodat hij moest blijven staan.'Zo zo, wie hebben we daar,' zei Dennis 'Laat me los' gaf Pride als antwoord. De jongens achter hem grinnikte luid. 'Waarom? we zijn pas begonnen,' zei Dennis, en voor dat Pride kon reageren, haalde Dennis uit met zijn vuist, die vlak bij zijn maagstreek terecht kwam. Hoestend viel Pride op de grond en voelde het bloed zout zijn in zijn mond, en hij tufte het uit op de grond. >aar daar maakte hij het alleen maar erger mee, want op de plaats waar hij tufte stond een witte schoen, de schoen van Dennis, die nu opeens niet meer zo wit was. Woedend haalde Dennis uit met zijn voet, die Pride niet kon ontwijken dankzij de jongens achter hem, hij zag de voet in slow motion op hem afkomen, een flits van pijn bij zijn slaap, en verloor het bewustzijn.
Regendruppels boorde zich in zijn gezicht, Pride probeerde op te staan, maar verging van de pijn. Toch wist hij op zijn buik te liggen, en kroop richting het pad. Naarmate hij meer inspanningen gebruikte kwamen er steeds meer sterretjes voor zijn ogen. Het beeld werd steeds waziger en dan weer helderder. Hij zag een iemand op het pad lopen, en riep naar Pride. Pride verstond er niks van, de gedaante rende zijn richting in, eventjes zag Pride hem niet wazig, maar als een persoon, hij had halflang blond haar, een heel erg vreemde hoed op, waar het water vanaf drupte, en zijn ogen in een schaduw hulde. Toen Pride eindelijk kon verstaan wat hij zei, werd het beeld wazig, draaide steeds sneller rondjes en werd toen helemaal zwart...
Ik ben er weer mee bezig!