FanFic.nl

April en Legolas; twee elfen.

Overleven.

http://www.youtube.com/watch?v=ZBR2G-iI3-I

Oké, ik hield het niet meer vol. Hier maar blijven liggen terwijl Leg.. Nee, niet nog een keertje. Het was middernacht, en ik stond op uit mijn bed. Ik kleede me om, en nam Äerindo uit zijn wiegje. Zachtjes pakte ik wat spullen bij elkaar, en sloop naar de stallen, pakte Zomernacht, en gallopeerde in volle galop de poort uit, langs de wachtposten die weer eens dronken waren.
Ik ademde net in, toen ik de schrik van m'n leven kreeg: er sprong iemand uit de bosjes.
'Djez, Lindir!' riep ik. 'Wat kom jij doen?' Hij keek me sceptish aan.
'Da tkan ik ook aan jou vragen. waaar ga je heen?'
'Naar Lothlorién.' antwoordde ik vastbesloten. Hij keek verbaasd.
'Lothlorién..'herhaalde hij. 'Ik had alles verwacht, maar dat niet... Ik dacht dat je terug ging.. Om daar te komen moet je óf over de pas, óf door Moria, het land van die smerige Dwergen.' Het woord "dwergen" sprak hij uit alsof het een hoop paardenvijgen was.
'Je kunt me niet tegen houden Lindir,'zei ik eenvoudig, en gaf Zomernacht een teken om nog sneller te gaan.
'Wacht nou even,' riep Lindir me achterna. 'Ik ga met je mee!' Ik zuchtte. Nóg een aanbidder... Dat had ik weer.. Waarom vonde njongens me zo leuk?
'Oké dan, mí¡í¡r, je doet wel wat í­k zeg. Begrepen?' Lindir knikte braaf, en samen gingen we op weg, richting de pas, want in Moria had ik eigenlijk ook geen zin.

bij de pas
'Oké, hoe gaan we hier ooit overheen komen?'vroeg ik me hardop af.
'Klimmend,'zei Lindir droog.
'Dat snap ik ook nog wel, maar ik bedoel dí¡í¡r overheen,'en ik wees naar boven. De pas was geblokeerd, door een grote hoop sneeuw zo te zien. Lindir zuchtte nep.
'Tja, dan zullen we terug doen,'zei hij opgewekt.
'Oh nee hoor, dan gaan we via Moria!' Lindirs gezicht werd zo mogelijk nog bleker dan dat het al was.
'S.. So.. Sorry?'stamelde hij.
'Moria, we gaan via Moria,' en ik draaide me om.

Moria
'En daar m'n beste mensen, is Moria,'zei ik op een toontje, die sommige marktmensen gebruiken om hun waren aan te prijzen. Lindir slikte. Ik haalde mijn schouders op, en keek waar de poort was. Die zou hier toch ergens moeten zijn...
'Help,'klonk opeens Lindirs stem.
'Zometeen,'mompelde ik, want ik dacht dat ik iets gevonden had.
'Nee, nu, Help!' In trance keek ik hoe het licht van de sterren op de muur weerkaatste, en een poort tevoorschijn kwam..
"spreek, vriend, en treed binnen" las ik.
'Help..' kwam Lindirs stem van achter. Gedesorienteerd dacht ik na.
'APRIL, HELP ME!' Uit mijn droom geholpen draaide ik me om, en zag Lindir, vechtend tegen een gigantische tentakel.
'Help me April, i kwil nog niet dood,'jammerde hij.
Snel schoot ik hem te hulp, door een pijl af te schieten. De kop van de octopus kwam boven water.
Ik schrok me ladderzat, (Niet echt natuurlijk, dat is een uitdrukking.) maar bleef afvuren. Toen, opeens verdween het beest, en hoorde ik een aantal mensen aankomen.
'Daar is de poort van Moria,' gromde een zware stem.
'Ik ben nog steeds niet blij dat we zo moeten gaan..'
'Niet zeuren!'
'Zeur zelf niet Gimli!'
'Jongens..'kwam een andere stem er tussen.'Alsjeblieft..'

Ik sleurde Lindir mee naar de dichtsbijzijnde bosjes. In zijn been zat een flinke jaap. Oh nee. Geen bloed.. Daar kon ik niet tegen... Maarja, uiteraard moest er wel weer bloed uit komen.. Ik voelde mezelf misselik worden, maar maakte toch een verband van de bladeren die aan de struiken om ons heen groeide.
Toen hoorde ik opeens iemand in het elfs "vriend"zeggen, en zag de poort naar Moria open gaan. Een Hobbit liet zijn paard achter, en ik besefte dat ik Zomernacht ook achter moest laten, en Lindir waarschijnlijk ook. En Äerindo. nee, die ging mee, koste wat het kost..
'Lindir,'fluisterde ik zacht. 'Ik moet gaan...' Ik wierp een blik over de struiken, en zag dat de poort open was. maar ook dat het monster er weer was. En het had een hobbit te pakken!
'Kom op, stap op Zomernacht, en rijd terug naar Rivendel! Zeg maar dat ik thuis ben of zo.' Lindir knikte vaag, en Zomernacht stapte naar ons toe.
Lindir klom op het dier, en gaf het de sporen. Toen begon ik te rennen, met Äerindo in mijn armen, de mijnen van Moria binnen... En toen storte het in, en was het aarde donker. Er was geen weg terug..
'En nou maar hopen dat we dit overleven,'fluisterde ik tegen een, nog steeds slapende, Äerindo..

Reacties:

LadyLondon zei op 25 nov 2009 - 15:14:
yay! Lothlórien <3
Lothlórien is the best <3
Haldir is té sexxay voor woorden<3
yay
snel weiter please *angelface*