Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 26 - I have a WHAT!?
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 26 - I have a WHAT!?
Saskia POV:
Ik schrok van het licht en de wind. Even kon ik niets zien. Het lich was weg en ik kon mijn ogen niet geloven. Leo? Dat kan niet. Ik stond aan de grond vast genageld. Brooke was harstikke blij. Ze draaide zich naar mij om, en begon me heen en weer te schudden. Pas toen drong het volledig tot me door.
“Leo!!”ť Gilde ik en sprong op hem af. Lachend vielen we op de grond. Oeps, hij had Melody nog vast.
“Sas, plet je alsjeblieft m’n dochter niet?”ť lachte Brooke.
“Nee hoor. Overbezorgde moeder!!”ť lachte ik.
“Wacht jij maar Sas! Jij bent binnenkort ook aan de beurt!”ť lachte Brooke en hielp we overeind. “Mam, wat was dat net? Met al dat licht enzo..”ť vroeg Ze.
“Jij, Saskia en Lidewij zijn nu the Charmed ones. Jullie hebben nu niet meer alleen jullie eigen persoonlijke leven maar jullie zullen ook tegen demonen moeten vechten.”ť Zei ze treurig.
“Jullie krachten zullen zich nog verder ontwikkelen. Dat spreukenboek van jouw Brook, Is van jullie alle drie. Het is the Book of Shadows. Die storm en dat licht is alleen maar bedoeld om jullie lichtgids aan te geven dat jullie nu je gaven hebben, en daar hebben de wijzen mij voor naar beneden gestuurd.”ť Zei Leo terwijl hij Melody aan Emmett gaf. Mijn mond was open gevallen, net als die van Brooke. Lidewij keek niet-begrijpend.
“Fijn! Jullie zijn opgegroeid in het heks zijn. Ik weet er niets vanaf!”ť mopperde Lidewij.
“Geen zorgen Lidewij. Ik help je en Saskia ook.”ť Zei Brooke geruststellend, zoals k al eerder had gedaan. Ze wilde nog meer zeggen, maar we werden allemaal naar achteren gablazen door een ontploffing.
“Lidewij, Saskia kom snel bij me staan! Iedereen ga snel naar de keuken!”ť gilde Brooke. Ik ging met alle liefde naast haar staan. Kut, ik weet net dat we de Charmed ones zijn en meteen dit. Bijna iedereen luisterde naar Brooke, alleen Emmett en Alec niet.
“Emmett jij ook!”ť riep Brooke naar hem. Hij keek twijfelend maar knikte en rende met Melody naar de keuken. Gelukkkig volgde Alec hem ook. Voor ons stond een enorm rood met zwart monster.
“Zeg me na!”ť gilde Brooke naar mij en Lidewij. Ze greep mijn hand, en die van lidewij.
“The power of three will set us free! The power of three will set us free! The power of three will set us free!”ť Dreunde ik op. Bij de derde keer ontplofte de demon en liet hij alleen een schroeiplek op de grond achter.
“Oeps... dat gaat Esmée niet leuk vinden.”ť Mompelde Ik. Iedereen kwam angstig de keuken uit gerend.
“Gaat het?”ť vroeg Brooke aan Lidewij.
“Wat was dat??”ťvroeg ze verbaast.
“Dat was Belthazor, en hij is niet dood, alleen maar verwond.”ť Zeiden Brooke en Phoebe tegelijk.
“Brooke. Ken jij die gast?”ť vroeg Carlisle.
“Ja. Door hem zijn mijn ouders dood.”ť Zei ze bang.
“Waarom ben je zo bang? Hij is weg.”ť Zei Jazz.
“Nee Jazz hij is niet dood. Hij is verwond. Je kunt hem alleen vermoorden met een onwijs ingewikkeld drankje. En ik ga nu naar Port Angeles om die spullen te halen.”ť Zei Brooke. Ze gaf Emmett en Melody een kus, en de rest gaf ze een knuffel. Daarna rende ze naar haar auto toe. Edward ging achter haar aan. Emmett wilde haar niet alleen laten gaan, en Melody wilde hij ook niet ouderloos achter laten. En toen gebeurde het. Ik hoorde het eerder, dan dat ik het voelde. Iedereen hoorde een misselijkmakende knak.
“AUUUUUU”ť Schreeuwde ik. Kut, daar ging mijn rib. Jasper’s gezicht vertrok van de pijn. Alec ving me op, voordat ik op de grond kon vallen.
“Breng haar naar boven, nu!”ť Zei Carlisle. Hij maakte en röngen foto.
“ Je hebt een rib gebroken. Het kind wordt nu steeds groter en sterker.”ť Zei hij verontrustend.
“Ik snap hem. Ik ga wel gewoon naar mijn kamer toe, ga in bed liggen en doe geen flicker meer.”ť Zei ik zuchtend en stond op om naar mijn eigen kamer te lopen. Alec ondersteunde me en hielp me om weer met zo’n min mogelijke pijn in bed te liggen. Paige kwam naast me zitten.
“Ik denk dat ik je nog wat meer moet vertellen.”ť Zei ze zachtjes. Ik schrok.
“Jemig, hoeveel geheimen heeft deze familie wel niet.”ť Mopperde ik. Dit was echt niet normaal. Paige keek een beetje droevig en Alec kneep zachtjes in mijn hand. “Oke, kom maar op mam.”ť Zuchte ik.
“Naja, nu moet je niet boos gaan worden, want dit is echt heel moeilijk.”ť Zei ze.
“Oke, brand los.”ť Zei ik rustig. “Alec snoerd me de mond wel als ik boos wil worden.”ť Voegde ik er een beetje lachend achteraan.
“Oke, ik ehh... Je hebt nog een tweelingbroer, Nick. Jij kent hem niet omdat toen jullie 6 jaar waren, Bethazor hem heeft ontvoerd. Belthazor is een demon. Zijn doel is het vermoorden van iedereen die bloedverwand is aan de 3 magische machten. Ik heb hem geprobeerd te redden, en met mij jouw vader ook. En het is ons niet lukt. Belthazor vermoorde ons en nam Nick mee. Jou liet hij achter, ik had hem daarvoor te zwaar verwond. Tante Phoebe heeft jou gelukkig opgevangen en jou tegen hem beschermd. Ik heb hier boven Nick nooit kunnen vinden. Maar hij is niet dood, dat weet ik wel.”ť Vertelde mijn moeder in 1 keer. Ze moest huilen. Ik was stomverbaasd. “ En je hebt Belthazor nu weer gezien, jullie hebben hem weg gejaagd, maar hij zal terug komen. Hij heeft ons en jullie nu hier gezien. Zorg dus dat die drank altijd klaar staat.”ť Voegde ze er aan toe.
“En hij heeft tante Phoebe en oom Leo ook vermoord hé?”ť Vroeg ik met een klein stemmetje.
“Ja,”ť Zei ze. Ik gaf haar en knuffel. Shit, dat had ik niet moeten doen.
“Auwts”ť Zei ik zacht. Meteen zat ze weer overeind.
“Sorry, schat. Gaat het wel?”ť vroeg ze. Ze had zich weer hersteld.
“Ik eehh… ja, ik denk het wel.”ť Zei ik in de war. Ik wist het even niet meer. Teveel info voor een dag.
“Ik kan je wel een foto laten zijn. Jullie waren altijd zo lief voor elkaar en waar de een ging, ging de ander meestal ook. Hij ging vaak met jou en Brooke mee. Ik vraag me af waarom geen van jullie dat herrinerd.”ť Zei ze. Ze moest alweer een beetje lachen.
“Ja! Natuurlijk wil ik foto’s zien! Ik kan me er echt geen een mallemoer van herrinneren.”ť Zei ik. Mama toverde een foto boek er bij. Ze liet mij en Alec alle foto’s zien die ze had.
“Aw, wat schattig. Dat is lang geleden dat ik schattig was.”ť Zei ik lachend.
“Je bent nog altijd schattig,”ť Antwoorde Alec.
“Niet zo schattig,”ť zei ik terwijl ik naar een foto wees, waarop we samen in het gras lagen.
“Das waar.”ť Gaf hij lachend toe. De hele week bleef ik er over nadenken en brak mijn kind nog een rib. -Fijn-. Ik lag veel in bed, waar ik slecht tegen kon en Paige vertelde me heel veel dingen. Over Nick over de Charmed ones en over nog veel meer. Op zaterdag was ik het binnen liggen helemaal zat.
“Ik ga naar de rivier. ALLEEN!”ť riep ik.
“Ow nee hoor. Jij blijft hier.”ť Zeiden Alec en Carlisle tegelijk.
“Echt niet. Ik ben maar twee uurtjes weg, en zodra er iets gebeurd zal Alice het jullie laten weten.”ť Zei ik bijdehand.
“Ik zie nu niets gebeuren, en ze heeft gelijk. Ik zie het eerder, dan het gebeurt.”ť Steunde Alice mij.
“Danjewel, Alice.”ť Zei ik en gaf haar een knuffel. Ik liep naar buiten. Wat voelde dat goed. ik liep door naar de rivier en ging op mijn steen zitten. Ja, mijn steen. Daar zat ik altijd op. Je had dan een heel mooi en rustgevend uitzicht. Ik zat daar nu een uur. Opeens hoorde ik in het bos iets of iemand.
“Wie is daar!?”ť Riep ik. Geen antwoord. Ik wist zekker dat er iemand was. Langzaam stond ik op en draaide me richting het bos.
“Ik weet dat je daar zit, stomme bosmogool!”ť Riep ik geïrriteerd.
“Ik ben geen bosmogool, dikke!”ť Werd er door een onbekende stem terug geroepen. Langzaam liep hij het bos uit. Nu kon ik hem zien. Ik kende zijn gezicht maar ik kon het even niet plaatsen. Hij keek me verward aan. Omdat ik op hem leek? Omdat ik glinsterde in de zon? Omdat ik dik was? Het duurde een volle minuut voordat ik door had waar ik hem van kenden.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.