Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed] » Chapter 28 - Never do that again!
A big familie with a lot of Secrets & Magic[Twilight, Charmed]
Chapter 28 - Never do that again!
Saskia POV:
Iedereen keek mij aan. Emmett was helemaal over de rooie, Melody huilde, Phoebe en Leo keken verslagen en die 2 nieuwe jongens keken schuldig. Alec liep naar me toe en nam me in zijn armen.
“Die jongens, dat zijn Wyatt en Chris. De broers van Brooke. Brooke heeft het niet te horen gekregen en is pis link weg gegaan.”ť Zei hij. Ik slikte.
“Ze is WAT!?”ť Riep ik. Dit kon niet waar zijn. Zo was Brooke toch niet? Ik liep naar de bank. Alec kwam aan de ene kant zitten en Nick, verlegen, aan de andere kant. Mijn moeder leek te ontdooien.
“Sas? Is dat wie ik denk dat het is.”ť Zei ze bijna huilend. Ik was heel afwezig en het drong nauwelijks tot me door.
“Ja ja, dat is Nick.”ť Zei ik terwijl ik niets ziend voor me uit staarde.
“NICK! Ow, lieve jongen van me.”ť Riep mijn moeder en nam hem meteen in haar armen. Ik merkte nauwelijks iets. Het eerste dat weer tot me door drong was pijn. Daar ging weer een rib.
“Ik denk, dat er weer en rib is gesneuveld.”ť Zei ik droog. Meteen tilde Alec me op en bracht me naar boven. Carlisle onderzoekt me weer. Ik zuchte diep.
“En dit is normaal ofzo?”ť Hoorde ik Nick vragen.
“Voor mij helaas wel. Voor iedereen ander normaal mens niet”ť Zei ik. Ik was echt dood moe. Er was gewoon te veel gebeurt. Ik sliep echt heel onrustig en heel slecht. Jemig, nooit geweten dat dit alles zo slecht kon gaan. We hadden allemaal brooke al geprobeert te bellen. Wel zo’n 100 keer en telkens nam ze niet op. Iedereen zat bij elkaar. Ik had Nick aan iedereen voor gesteld en Waytt en Chris hadden zich aan mij en Nick voorgesteld. Ik wist nu precies hoe alles zat, en ik begreep Brooke ook wel, maar toch vond ik het overdreven wat ze nu deed. We zatten allemaal boven op de telefoons. Brooke was nu zo’n 8 uur weg. Ik schrok op uit mijn gedachtes toen ik Emmett’s mobiel hoorde gaan. Hij had een kort gesprek met Brooke, en ik kon er weinig uit opmaken. Emmett legde zijn mobiel weg en meteen belde ik Brooke.
“Hallo.”ť Zei ze, met een huilerige stem.
“Brooke Gabrielle Halliweill! Kom onmiddellijk terug of ik kom achter je aan!”ť riep ik bezorgd. Om mij heen word gepraat.
“Sas! Doe rustig!!!!!!!! 1 dat is slecht voor je baby, en 2 zeg dan maar tegen mijn moeder dat ze me niet mijn hele leven moet voorliegen!!”ť schreeuwde Brooke en drukte me weg. Verbaasd keek ik naar mijn mobiel. Ik gooide hem met heel veel kracht tegen de muur aan, waar hij in 1000 stukjes viel. Ik liet me weer op de bank vallen en begon te huilen. En zo bleef het de dagen daarop door gaan. Brooke nam helemaal niet op en ze reageerde nergens op. Emmett en ik zouden als we binnen 2 dagen nog niets hadden gehoord, haar op komen halen. Ze was nu 5 dagen weg en ik voelde me met de dag slechter.
Dag 6
Melody huilde en Emmett gaf het op. Hij liep naar de muur en begon te huilen. Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. Waytt en Chris zaten in de hoek schuldig te wezen, Phoebe en Loe huilden en de rest zat allemaal op de banken. Opeens begon Meldoy te lachen. Emmett keek om, net als iedereen in haar richting keek. Emmett volgde haar en blik en begon ook te lachen. Hij rende naar buiten toe en nu zag ik het ook. Brooke was terug.
“Brooke!!”ť riep hij. Hij tilde haar op en draaide haar in het rond. Daarna zoende ze. Brooke fluisterde iets en moest huilen. Hij veegde de tranen weg.
“Nee. Het spijt mij! Ik had meteen achter je aan moeten gaan! Ik had je moeten tegenhouden.”ť Zei hij. Ik keek mega boos naar Brooke, wat zij hier had aan gericht was onvergevelijk, voor nu dan. Maar in plaats van haar een uitbrander te geven, rende ik naar haar toe en knuffelde haar bijna dood.
“Doe me dat nooit meer aan! Gesnopen!”ť zei ik lachend.
“Sorry sas.”ť Zei ze verontschuldigend en gaf me een knuffel. Daarna nam ze Melody over van Esmé. Melody klampte zich vast aan Brooke. Brooke praatte met tegen haar en gaf haar daarna weer aan Emmett. Ze liep naar Wyatt en Chris toe en ging voor hen staan.
“Zo.. dus jullie zijn mijn broers.”ť Zei ze droog. Ze knikten tegelijk en keken naar de grond. Brooke lachte en gaf ze een voor 1 een knuffel.
“Groepsknuffel!”ť riep Chris en alle twee gaven ze haar een knuffel. Brooke kwam niet bij van het lachen. Toen zag ze Nick staan, hij hield zich nog steeds een beetje afzijdig. Brooke’s gezicht was echt hilarisch.
“He! Sas, ligt het aan mij of is dat je tweelingbroer?”ť vroeg ze toen Wyatt en Chris haar los lieten.
“Hoi! Ik ben Nick.”ť Lachte hij en stak zijn hand naar haarme uit.
“Hoi ik ben Brooke.”ť Lachte ze en schudde hem de hand.
“Jeetje. Nooit geweten dat het vertrek van 1 persoon zo veel oproer kan veroorzaken.”ť Lachte hij.
“Oh.. uhm.. ja.. dat is een lang verhaal.”ť Zei Brooke. Daarna liep ze naar binnen en kreeg ze alles van haar ouders te horen. Ik luisterde er niet naar. Het werd me gewoon allemaal te veel. Brooke en Emmett besloten naar hun eigen huis te gaan en ik vertelde Brooke nog even dat ik haar zwangerschapskleding had geleend. Ze vond het wel best. Ik liep naar boven en ging naar bed. Ik was dood en dood moe.
Reacties:
hey
Weer super leuke stukjes
Echt leuk!!