Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Letters » 24. Claudia, Claudia Vischer
Letters
24. Claudia, Claudia Vischer
Hoofdstuk 24
Georg POV:
Zwijgend liepen we naar binnen toe, David zat op ons te wachten. Hij had vervoer voor zeven geregeld. Ik dacht terug aan het gebeuren. Het was allemaal zo snel gegaan, ik snapte nog niet goed wat er nou precies gebeurd was, al had ik dan natuurlijk de politie gebeld.
“Georg, waar zou David ook alweer wachten?”¯ vroeg Gustav rustig. Ik keek om, wilde antwoord geven, keek nog eens goed en barstte in lachen uit.
“Aan het eind rechts”¯, gierde ik. De anderen begonnen even later ook te lachen. Haast iedereen was helemaal in zichzelf gekeerd. Het lachen, had het ijs gebroken.
“Waarom lachen we?”¯ vroeg een rood aangelopen Sarah. Ik deed moeite om mijn lach in te slikken. Ja, het lukte.
“Ze hebben een strik om hun hoofd”¯, antwoordde ik droog. Ze keek naar de anderen.
“Je hebt gelijk”¯, grijnsde ze breed. Tom, die ons gesprek had opgevangen, liep gelijk naar haar toe. Hij trok een zielig gezicht en wees naar zijn knalroze strik. Ik had mijn strik al afgedaan en zag dat het een babyblauwe kleur had. Niet geweldig, maar minder erg als dat van Tom. Juist hij een roze, een ROZE. Ik begon bijna weer te lachen.
“Sorry Tomie”¯, zei Sarah met grote ogen, “eerst Bill bevrijden.”¯ Voorzichtig haalde ze de zwarte strik van zijn hoofd.
“Mijn redder!”¯ schreeuwde Bill dramatisch. Ik keek hem geërgerd aan.
“Doe normaal, je zag hem nauwelijks.”¯ Bill kon soms toch zo je-weet-wel-wat-ik-bedoel zijn.
Ik liep naar een van de twee vrienden van Sarah, ik had me nog niet voorgesteld, wist ook helemaal niet hoe ze heette, en stak mijn hand uit.
“Ik heb mezelf nog niet voorgesteld, geloof ik.”¯ Ze lachte stralend en schudde mijn hand.
“Nee, dat heb je niet slechterd. Ik ben Janne.”¯
“Aangenaam kennis met je te maken”¯, zei ik hoffelijk, “ik ben Georg.”¯
“Owjaa! Dat was het”¯, riep ze uit. De anderen keken ons met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Sorry, ik haalde jou en Gustav altijd door elkaar. De namen wilden niet goed in mijn hoofd komen.”¯
“Je haalt ons altijd door elkaar? Gus en ik lijken totaal niet op elkaar.”¯ Ik kon me niet voorstellen dat iemand ons door elkaar zou halen. Ik had lang haar, Gustav kort. Mijn haar was bruin, die van hem blond. Hij had een bril, ik niet. Hij zat achter de drums, ik speelde basgitaar.
“Nou, om eerlijk te zijn wel ja. Ik ben ook geen fan. De reden dat ik hier ben, zijn die twee daar.”¯ Janne wees naar haar twee vriendinnen.
“Aha. Nou, uhm, wat vond je van het concert?”¯ Ze keek even bedenkelijk voor zich uit.
“Niet slecht, heel erg goed eigenlijk, maar het is niet mijn soort muziek. Het is te rustig naar mijn mening. Al moet ik zeggen dat jullie live veel beter klinken als op de cd. Dat zie je niet vaak.”¯
“Oké, dus je bent geen fan maar je kent onze muziek wel?”¯
“Ben ik ook niet, maar die twee daar wel. Ik werd gewoon doodgegooid met jullie muziek.”¯ Ze lachte kort, maar schattig en zwiepte haar haren naar achter. Ik besefte dat ik haar aanstaarde. Niet lang, ze merkte er (gelukkig) niets van. Ik pakte haar pols vast en voelde haar hartslag.
“Wees maar gerust. Je leeft.”¯
“Thüss, dat was droog.“
“Weet ik.”¯
Gustav POV:
“Hoe heet je eigenlijk?”¯ vroeg ik aan het meisje wat ons gewaarschuwd had.
“Claudia, Claudia Vischer. Sorry trouwens dat ik in de schaduwen stond. Ik wilde jullie graag nog eens van dichtbij zien. Die nieuwe regel bij backstage-pasjes is echt stom”¯, ratelde Claudia achter elkaar door.
“Maakt niet uit hoor, het was juist goed dat je daar stond”¯, glimlachte ik. “Ik weet niet of wij hem gezien zouden hebben.”¯ Ik huiverde lichtjes. Al wist ik niet wie de man was of wat hij überhaupt daar op het plein deed. Wat hij wilde was duidelijk te zien. Het had iets met Sarah te maken, maar wat? De man had op haar geschoten, weliswaar mis, maar toch. Hoe kon ze eigenlijk zo vrolijk doen?
“Och, dat was wel het minste wat ik kon doen.”¯
“Hoezo?”¯ vroeg ik terwijl ik mijn gedachten uitbande.
“Ik ben nou niet bepaald aardig voor ze geweest.”¯
“Dat kun je wel zeggen ja”¯, snauwde Evian, “wat doe je hier eigenlijk?”¯
“Gustav vroeg me mee te komen,”¯ antwoordde Claudia. Evian opende haar mond om nog iets te zeggen, ze keek behoorlijk pissig.
“Dat heb ik inderdaad gevraagd. Ik weet dat ze lullig tegen jullie is geweest, dat zei ze net. Maar ze heeft jullie daarstraks ook geholpen. Sarah heeft een hoop aan haar te danken en mensen veranderen”¯, kapte ik haar woorden af. Het klonk misschien lullig, dat was ik normaal niet, maar Claudia was nu wel aardig geweest. Ze had hen geholpen en had daardoor evenveel recht om hier te zijn als zij.
Evian droop af, wurmde zich naast Tom zodat ze naast Sarah liep en fluisterde iets in haar oor.
Ik keek Claudia aan. Het moest voor haar niet gemakkelijk zijn om hier te lopen, dacht ik.
“Ach ja, ik verdien het,”¯ zei Claudia schouderophalend toen ze me zag kijken, “ik hoop alleen dat ze me een tweede kans zullen geven. Al betwijfel ik het.”¯ Ze zuchtte lichtjes.
Evian POV:
“Wacht het even af”¯, fluisterde Sarah terug. “Gustav komt er wel achter hoe ze echt is. En misschien, al geloof ik het zelf ook niet, is die spijt van haar wel echt.”¯
Ik knikte lichtjes. Verdrietig beet ik op mijn onderlip. Zo voelde het dus als je er 100% zeker van was dat je iemand niet kon krijgen. Hoe Gustav me net aangekeken had. Het was niet echt boos, maar.. Ik kon het gewoon niet uitleggen. Tranen prikte achter mijn ogen. Ik knipperde ze verwoed weg. Ik ging niet huilen, dat verdomde ik. Niet hier, niet met hen erbij. En al helemaal niet met die bitch van een Claudia erbij. Dat zielige gedoe van haar, het was toch allemaal nep. En dat ging ik bewijzen ook!
Toch, ik was blij voor Sarah. Ze zat in een discussie verwikkeld met Tom en Bill waarom bananen krom zijn. Het sloeg helemaal nergens op. Ik merkte ook dat Bill en Tom even koppig waren als Sarah. Dit ging nog lang duren.
David POV:
Waar bleven die jongens nou? Ik liep heen en weer, keek op mijn horloge en liep weer verder. Ze hadden hier al lang moeten zijn. Zo lang kon het niet duren om een paar mensen op te halen. Waarom ze dat uit alle macht wilden, de tweeling in ieder geval, was mij een raadsel. Het had waarschijnlijk iets te maken met die charmante brievenschrijfster. En die sirenes van net. Het had toch niets met hen te maken?
Ik had Ricardo een tiental minuten geleden gevraagd of hij de jongens wilde gaan zoeken. Ikzelf kon beter hier blijven, voor het geval ze toch nog op de proppen zouden komen.
Tom POV:
“Nee, helemaal niet”¯, zei Bill grijnzend en porde in Sarahs zij. We waren al een tijdje gestopt met onze kromme bananendiscussie, het had gewoon geen zin. We wilde alledrie niet toegeven.
“Aah!”¯gilde Sarah en maakte een sprongetje van schrik, ze dook half naar me toe. “Tom, bescherm me.”¯ Ik sloeg mijn armen om haar heen.
“Niet bang zijn”¯, grijnsde ik zelfvoldaan, “Bill zal je niet kunnen prikken.”¯
“Yeey”¯, antwoordde ze met een kinderlijk stemmetje, “Tomi lief.”¯ Even was ik stil, de geuren van haar haren bereikte mijn neus. Wat rook ze heerlijk, zo zoet. Ik vroeg me af wat voor shampoo ze gebruikte.
“We zijn er”¯, zei Bill kortaf. Zijn ogen flitste naar Sarah en mij.
Reacties:
Btw @joycediamond, Evian was mijn idee whahahha! Het is gewoon het lekkerste water, en nog is een leuke naam
En idd Gus moet voor mij gaan!
Eh.. voor Evian
Oeeeeeeeh ik vermoord die Gustav en die kut Claudia! Zomaar Gussie van me afpakken
Grrrrrrrr
Maaaaar zoals gewoonlijk kan ik niet w8en tot het volgende stuk!
yaaa
weiteren