FanFic.nl

First and Last love[einde]

Deel 5

Waarom zag ik hem dubbel? Toen werd alles zwart.

Hoofdstuk 5
''Sharona? Sharona?'' hoorde ik een zachte stem. Ik probeerde mijn ogen te openen en keek recht in een fel licht. Meteen kneep ik mijn ogen weer dicht. ''Ze is weer bij'' hoorde ik een andere stem en ik hoorde voetstappen weglopen en de deur daarna open en dicht gaan. ''Sharona?'' vroeg weer die zachte stem. ''Waar ben ik?'' zei ik schor. ''Je bent in het ziekenhuis'' zei de zachte stem weer. Bill. Voorzichtig opende ik mijn ogen weer. ''Heey'' zeiden ook Tom en Georg. ''Waar is Gustav?'' vroeg ik. ''Nou, je hebt in ieder geval geen geheugenverlies'' zei een man die binnenkwam. Lekker, had ik nog geen antwoord op mijn vraag. ''Ik ben doktor van de Venne. Ik kom met de uitslag van de test'' zei de man. Welke test? Het was alsof Bill mijn gedachten kon lezen. ''Ze hebben bloed geprikt toen je bewusteloos was'' vertelde hij me. ''In je bloed is een hoeveelheid GHB gevonden'' vertelde hij. Mijn ogen werden groot. ''Dat is een partydr..'' ''Ja ik weet wat het is'' onderbrak ik hem gebroken. Ik had er immers zelf mee te maken gehad. Vroeger, een tijdje terug zelfs. Het liefst liet ik het achter me, maar het achtervolgde me nog elke dag. Maar dat was een lang verhaal; en ik moest nu luisteren naar deze meneer, sprak ik mezelf streng toe. Want als ik eenmaal afdwaalde hoorde ik niets meer. Zoals nu dus. ''Sharona?'' ''Uh, ja, sorry ik verzonk even in gedachten'' bekende ik snel. ''Nou, je mag morgenvroeg naar huis als er verder geen complicaties zijn'' ging de man verder. ''Sorry? Als er verder geen watte zijn?'' vroeg ik hem. ''Als er verder geen complicaties zijn. Dat betekend dat als er verder niets aan de hand is'' legde de man geduldig uit. ''Maar ik denk dat dat niet het geval zal zijn. Je was snel weer bij dus je zal ook snel weer beter zijn'' vertelde de man voor hij weg liep. ''Zal ik je een broodje halen?'' vroeg Georg. Ik knikte. ''Maar waar is Gustav?'' vroeg ik. ''Die is even naar jou thuis. Aan je moeder vertellen wat er is gebeurd'' kon Tom me vertellen. ''Oke'' antwoorde ik. ''Maar dan ga ik even een broodje halen. Gezond?'' vroeg Georg. ''Ja is goed, zonder ham alsjeblieft.'' ''Ik ga wel even mee'' zei Tom en hij liep met Georg de kamer uit. Het was even stil. Toen schraapte Bill zijn keel en begon te vertellen. ''Toen je daar zo weg viel, was ik echt bang dat je dood zou gaan'' bekende hij. ''Ik zou jou toch nooit verlaten zonder je gedag te zeggen?'' Ik merkte dat ik rood werd. Maar het kwam recht uit mijn hart. ''Ik jou ook niet.'' Hij drukte zijn lippen op de mijne en voor de 2e keer die dag verloren we ons in een zoen.

Ik aaide Bill door zijn haren. Hij lag met zijn hoofd op mijn bed met een deken om. Daar had ik om gevraagd toen de zuster kwam kijken of alles goed was. Er werd op de deur geklopt. Ik keek op en zag Tom, Georg, Gustav en mijn moeder staan. ''Lieverd'' mijn moeder kwam naar me toe lopen en omhelsde me. '''Shht'' zei ik en ik wees naar Bill. Mijn moeder lachte. ''Jij ligt in het ziekenhuis, maar zorgt ervoor dat niemand Bill wakker maakt? Jij moet toch rusten?'' zei ze lachend. Ik grinnikte. ''Hoe gaat het nu?'' vroeg mijn moeder. ''Goed hoor'' zei ik. En dat loog ik niet. Ik voelde me veel beter. En met name door Bill. ''Maar hoe kwam het nu?'' vroeg mijn moeder weer. ''Ik weet het niet. maar ik zag ineens Bill dubbel en daarna is het een zwart gat'' vertelde ik. ''Hoe?'' ''Geen idee.'' Naast me beweegde het haar van Bill en langzaam kwam zijn hoofd omhoog. Wat was hij schattig als hij net wakker was. ''Hoi!'' zei ik opgewekt. ''Haj'' zei Bill nog slaperig. ''Waar is die deken van?'' vroeg hij verbaasd. ''Ooh, die heb ik laten brengen toen je sliep'' zei ik terwijl ik het broodje aannam van Georg. ''Dankje'' bedankte ik hem en ik nam een hap ervan.

''Maar ik ga naar huis'' zei mijn moeder. ''Ik weet wel dat je het overleefd'' zei ze lachend. Ik grinnikte. Ik omhelsde haar en zei ik haar oor: ''Ik hou van je!'' ''Ik ook van jou lieverd'' Ze liet me los en keek Georg en Gustav aan. ''Je auto staat nog bij mij. Rijden jullie mee of blijven jullie hier?'' vroeg ze. ''Ik ga wel mee'' zei Georg en ook Gustav stond op. Tom twijfelde nog even maar stond daarna ook op. ''Blijf jij hier?'' vroeg hij aan Bill. Hij knikte. ''Oke, dan gaan wij. Zal ik je morgen komen ophalen?'' vroeg mijn moeder. Ik knikte. ''Dan kom ik rond 10 uur goed?'' Ik knikte weer. ''Oke, beterschap en slaap ze.'' Mijn moeder en de jongens liepen de kamer uit en een zuster kwam de kamer binnen. ''Wil je nog wat drinken?'' vroeg ze. Ik knikte. ''Hebben jullie warme chocomel?'' vroeg ik. Ze keek even bedenkelijk maar knikte toen. ''Wil jij ook?'' vroeg ik aan Bill. Ook hij knikte. ''Mag ik dan 2 warme chocomel?'' vroeg ik aan de zuster. Even later kwam ze terug met een dienblad met 2 dampende mokken chocomel. ''Dankje'' Ik glimlachte naar de zuster en nam het dienblad aan. Daarna liep de zuster weer weg en waren Bill en ik weer alleen, samen, van onze dampende chocomel drinkend.

Tips, kritiek, reacties?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.