FanFic.nl

First and Last love[einde]

Deel 7

Nadat we terug waren in mijn ziekenhuiskamer begonnen we kei hard te lachen. Volgens mij iets té hard, want eh.. er kwam een dokter kijken met een paar verplegers, die niet wisten wat er met ons aan de hand was. ''Jongedame? Zou u misschien even willen vertellen wat er aan de hand is?'' Nog steeds kon ik geen antwoordt geven. Zo hard was ik aan het lachen. ''Jongedame. Geef antwoord alstublieft!'' Snel legde Bill het verhaal uit, want ik was niet in staat om het te vertellen. Nog steeds lag ik namelijk in een scheur, dit keer om de gezichten van de verplegers en de arts. De zuster was alweer naar iemand anders toe. Ze moesten er gelukkig wel mee lachen. 2 verplegers die pauze hadden, hadden nog even meegedaan. En toen hun pauze om was kwam 2 andere verplegers hun 'vervangen'. [] Er werd aan mijn schouders geschud en langzaam opende ik mijn ogen. Een fel licht zorgde ervoor dat ik ze meteen weer dicht kneep. ''Lieverd?'' hoorde ik de stem van mijn moeder. Ik draaide me richting het geluid en moeizaam opende ik mijn ogen weer. ''Ja?'' antwoordde ik schor. ''Je mag naar huis'' zei ze. ''Maar ik wil slapen!'' kreunde ik en ik sloot mijn ogen weer, draaide me richting Bill en deed alsof ik weer sliep. ''Je mag naar huis'' zei mijn moeder weer. Eigenlijk drong het nu pas tot me door en ik schoot omhoog. Daarna liet ik me weer terug vallen in het kussen. Het was laat geworden vannacht. ''Ik wil niet lopen'' zei ik weer eigewijs. Bill kreunde. Hij wist dat ik behoorlijk kon doordrammen. Lees doorzeuren. ''Kleed je nou maar gewoon aan!'' Mijn moeder werd een klein beetje ongeduldig. ''Oke'' gaf ik toe. Langzaam stond ik op en ik sleepte mezelf met een setje kleren naar de 'badkamer'. Lees omkleedruimte. Lees kleine ruimte.

''Daar is ze dan!'' hoorde ik een stem roepen. Meteen sloeg ik mijn handen voor mijn oren en met een chagarijnig gezicht liep ik de kamer weer in. ''Goedemorgen zonnestraaltje! Het wordt weer een prachtige dag vandaag. Hup Hup!'' hoorde ik Georgs stem. ''Hou je kop man!'' mompelde ik chagarijnig. ''Ag, heb je niet goed geslapen?'' vroeg hij weer. ''Jonge, ik heb goed geslapen, maar niet lang'' zei ik en ik plofte weer neer op mijn bed. ''Ik wil niet lopen!'' zei ik weer. ''Dan doen we het toch zo?'' Georg kwam dichterbij en lag een arm in mijn knieholtes en de andere onder mijn rug waardoor hij me optilde en me droeg zoals een baby. Daarna sloeg hij me over zijn schouder. ''NEEE, GEORG!'' gilde ik. ''ZET ME NEER!'' Ik begon te schoppen en probeerde hem te bijten maar hij gaf niet toe.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.