FanFic.nl

Verboden liefde

Verboden liefde[3]

De tafel is bezaaid met nik-nakjes, chocolade munten en mandarijntjes. Overal ligt gescheurd inpakpapier en mijn broer zit opgewonden heen en weer te springen.
‘Ennie! Kijk wat ik heb gekregen! De nieuwe Action men!’
Glimlachend wrijf ik over zijn blonde haren. Hij is zo een schatje. Ik snap niet dat sommige mensen hun jongere broer niet kunnen luchten, elk moment heb ik gewoon zin om hem plat te knuffelen.
‘Mag ik jou pakje ook open doen?’ hij kijkt mij met die grote blauwe ogen aan waar ik gewoon geen nee op kan zeggen.
‘Doe maar Max.’ en hij begint opgewonden het groene pakje open te doen.
‘Het is een boek! Ennie, een boek!’
‘Kan je de titel al lezen?’
‘Ja! Ik grote jongen zijn!’ en hij toont met zijn hand 6 vingers.
‘Er staat op: De re.. de reliek..’ Ik zie papa hem iets in zijn oor fluisteren en een second daarna roept hij opgewonden: ‘De Relieken van de Dood!’
‘Goed zo jongen!’ en ik klap in mijn handen. Hé- don’t blame me! Die boeken zijn gewoon geniaal, en ik weet nu al dat ik deze avond niet zal slapen met de uitleg ‘Het is net zo spannend!’. Als ik het boek opensla dwarrelen er allemaal uitknipsels uit van winkels die werknemers zoeken. Over subtielheid gesproken. Maar oké, misschien heeft mijn papa gelijk. Als ik niet van plan ben om verder te studeren kan ik maar beter werk zoeken.. Ik besluit dat ik deze namiddag nog eens ga rondkijken in center Berlijn.

Ik sta voor de spiegel, kam mijn blond haar en trek een blauw potlood lijntje onder en boven mijn ogen. Vlug doe ik nog een sjaal en mijn schoenen aan en vertrek samen met meneer iPod de deur uit. Op weg naar de bushalte zet ik hem aan en luide electro muziek bruist door mijn lichaam. Instinctief begin ik met mijn handen en heupen te zwieren en krijgen mijn voeten wat warmer, die door de sneeuw meteen nat waren geworden. Op de bus zit er een meisje van- ik schat- dertien jaar die onder haar zwart haar door probeert te kijken. Meteen krijg ik flashbacks van 5 jaar geleden toen ik ook in de ‘fuck the world’ stijl zat. Mijn blonde haren had ik zwart laten kleuren en er werd een nieuwe garderobe aangeschaft. Nog geen jaar en half later was die fase alweer voorbij, en toen kwam de geniale Barbie tijd. Ik moet nog steeds lachen als ik er aan denk, mijn blond haar en blauwe ogen kwamen perfect uit met die roze trui moet ik zeggen.. Nuja. Na die tijd ben ik overgegaan naar de Enya nu geloof ik. Mijn liefde voor electro muziek is gekomen toen mijn mama in een late puberteit zat en in een rare bui naar de muziekwinkel is gegaan en haar daar een collectie elektronische muziek heeft aangeschaft. In diezelfde bui heeft ze ook besloten dat Frankrijk veel leuker is dan Duitsland en is naar daar verhuisd. Na die actie ben ik samen met papa en Max naar Berlijn verhuist, wat me trouwens erg bevalt. Je hebt het gemerkt of niet, er zit inderdaad nogal een tijdsverschil tussen mij en Max. 12 jaar welgeteld. Hij is een laatkomertje, maar vind dat volgens mij helemaal niet erg. Ik kijk naar buiten en zie dat ik er bijna af moet. Gehaast druk ik op het belletje, en herhaal dit verwoed omdat het maar niet wil tingen. Te laat besef ik dat iemand anders al had gebeld, en kijkt heel de bus nu raar naar mij. Het wordt er ook niet beter op als ik half uitglijdend over de besneeuwde weg stap. Hé, lomp zijn is een gave!

Naar mijn schatting loop ik hier al 4 uur rond, maar mijn uurwerk bewijst dat ik nog maar 1 uur aan het rond dolen ben in Berlijn. Net als ik besluit dat ik vandaag geen werk zal vinden en beter een koffie kan gaan drinken, stuit mijn oog op een winkeltje aan de hoek van de straat. Er staat in grote letters ‘BOEKENWINKEL’ op, en er hangt een papiertje onderaan met ‘mensen gezocht’ op. Rap besluit dat ik hier écht wel een kijkje moet gaan nemen...

Reacties: