FanFic.nl

~GhostFire~

Vriendschap

Ik zie ze. De dromen. Ze cirkelen rond mijn lichaam. Ik probeer naar ze toe te gaan, maar iets komt tussenbeide. Het is een grijs portaal. Met mist erin. Ik twijfel of ik er niet in zou gaan, maar doe dat toch wel. Alles verandert opeens. Ik sta op het schoolplein en zie mijn vriendinnen staan. Ik loop naar ze toe en zeg hoi, maar ze reageren niet. Ik zeg harder hoi. Geen reactie. “HALLLOOOOOOOO! >.<”� schreeuw ik hard, maar nog steeds geen reactie. Tch. Bitches. Ik luister naar hun gesprek. Ze praten over vage dromen. Serena heeft gedroomd dat Gaara was erg blij dat het pinda’s had geregend in het klaslokaal. Dailia ziet er moe uit, zal ze weer een boek van 3890 bladzijdes hebben uitgelezen in één nacht? Ik mijn droom willen vertellen! Maar ze negeren me gewoon Dx!. Ik had gedroomd dat ik kon vliegen en toen tegen een gebouw aan botste. Rare dromen… Ik zie dat Mo Daila door elkaar schudt. Lolheid. “Wat heb jij gedroomd??”� vraagt ze enthousiast. “Niets… Ik heb een boek gelezen.”� Opeens zegt Serena: “By the way, hebben jullie Mara gezien, ze is er nog niet.”� What the F- sorry, Vork! Ik stond toch recht voor ze? Zijn ze blind geworden ofzo? Mo vraagt of ik naar de wc ben gegaan of ziek ben. Ik moest daar wel om lachen. “Ik denk het niet want dan hadden we dat toch wel geweten?" zegt Serena. "Misschien moet je even naar haar huis bellen om te vragen waar ze is of waarom ze niet op school is”� zegt Daila. Serena pakt haar mobieltje en tikt mijn huisnummer in. Na een paar minuten zegt ze: "Mara's moeder zei dat ze vanochtend gewoon naar school is gegaan, ik heb haar maar niet verteld dat ze niet is aan gekomen en ik denk dat er iets ergs is gebeurd is, daarom heb ik gevraagd of Mara bij mij mag blijven logeren". "Wat kan er gebeurt zijn?" zegt Mo alsof ze moet fluisteren. En toen…."Hé domme idioten" Yuri.

Ik schrok wakker en zag dat ik in een donkere kamer was. Naar de geestenwereld afdwalen moet ik nooit meer doen. Ik voel een steek op mijn hoofd en voel aan de plek waar het vandaan kwam. Een bult. Dat kon er ook nog wel bij. Het voelt hier niet prettig aan en ik besluit maar om Serena te bellen. Ik zoek met mijn bezwete handen haar nummer op en hoor dat de telefoon overgaat. Tuut, tuut… tuuuut… Ik wil bijna de verbinding verbreken, maar nog net op tijd hoor ik Serena. “Mara?”�

Reacties: