FanFic.nl

In love with the king of pain. [Johnny Knoxville]

1) Het begin...

Johnny Knoxville ging zitten op één van de plastieken stoelen die in de wachtkamer van het ziekenhuis stonden. Hij keek naar de mensen om zich die net als hij al uren wachten op nieuws. Vermoeid woelde hij door zijn donkere haren. Hij keek op toen een bekende vrouwenstem de stilte verbrak. Een blonde vrouw van middelbare leeftijd kwam tevoorschijn gevolgd door een volslanke man die haar amper kon bijbenen. Johnny maakte een gebaar en ze kwamen meteen naar hem toe. "Is er al nieuws?" Je kon duidelijk zien dat de vrouw had gehuild. Johnny schudde zijn hoofd. "Oh my poor baby girl." De man legde een troostende hand op haar schouder. "Onze dochter redt het wel, April. Ze is een taaie, net als haar moeder." De vrouw die April heette knikte zwakjes. "Zijn jullie familie van patiënte Ivy margera?" vroeg een dokter. "Ja," zei April snel. "We zijn haar ouders." De dokter keek even naar Johnny. "En dat is haar beste vriend. Hoe gaat het met haar?" De dokter zweeg even en Ape vreesde meteen het ergste. "Ze is toch niet..." Ze kreeg het woord niet over haar lippen.

"Uw dochter is buiten levensgevaar." De opluchting was op hun gezichten te lezen. "Maar er is wel iets waarvan ik u op de hoogte moet brengen," vervolgde de dokter. Hij begon aan een heel theoretische uitleg waar ze niets van begrepen. "Zegt u gewoon waar het op staat," zei Johnny niet onvriendelijk.



Bam Margera parkeerde de auto voor het huis. Hij was bij Sophie geweest toen Phil hem had opgebeld. Die zei dat hij meteen moest komen. Het had iets te maken met zijn zusje. Bam ging naar binnen via de keuken. Daar trof hij zijn ouders en zijn oudere broer Jess aan. Phil had wallen onder zijn ogen en Ape's mascara was uitgelopen.
Bam voelde dat dit niet het moment was voor geintjes en ging zitten.

"Ivy heeft een ongeluk gehad op de skatebaan, Bam." Hij voelde zich opeens ongemakkelijk worden. Zijn moeders ogen keken hem doordringend aan. "Je hebt haar leren skaten hé? Haar gevaarlijke trucjes geleerd terwijl we je het hadden verboden. Ik had het kunnen weten." Het was even stil. "Hoe gaat het met haar?" vroeg Bam ontstelt.

"Ze heeft haar hoofd gestoot en daardoor lijdt ze aan geheugenverlies. De dokter zegt dat ze zich niets meer zal herinneren van wat er voor de val gebeurde," zei Phil. Bam dacht even na. "Dus ze zal haar verleden niet meer herinneren zoals wij dat kunnen. Dan is de kans groot dat ze ons ook niet meer kent… Wanneer komt ze naar huis?"
"We moeten aan Ivy's gezondheid denken. Ze gaat voor een tijdje naar Zwitserland om te herstellen…"

"What the hell, Zwitserland? Maar dat ligt in Europa." Bam keek zijn ouders aan.
"Maar als ze beter is komt ze naar huis toch? En dan wordt alles weer zoals het was.”� April en Phil keken elkaar even aan. "Waarschijnlijk niet. We hebben gehoord over een goed internaat in België." Bam kon niet verwoorden hoe boos hij wel was. "Het komt je wel goed uit dat haar geheugen onzeep is, nu kun je haar dumpen in het buitenland!"
"Hoe kan ik mijn dochter anders beschermen?”� barste Ape uit. “Ik wil niet dat ze meedoet aan dat jackass-gedoe van jou en die domme vriendjes van je!" Bam keek zijn moeder met grote ogen aan. Meestal had Ape niks tegen Jackass en zijn vrienden. Ze moest echt wel pist off zijn. Het was niet haar schuld, drong het tot Bam door als koud water. IK heb haar leren skaten. Damn, ik had er tenminste op kunnen aandringen dat ze een helm moest dragen. Zijn moeder leunde tegen hem aan, dat deed ze altijd als ze het goed wilde maken, en hij gaf haar een knuffel. "Is er echt geen andere oplossing?" vroeg Bam zacht. "Dit is het beste wat we kunnen doen, lieverd." Het klonk alsof Ape niet alleen haar zoon maar ook zichzelf probeerde te overtuigen. Bam liet zijn moeder los. "Weet Knoxville het al?" "Hij was erbij toen het gebeurde." "Al een geluk dat hij in de buurt was," zei phil dankbaar.
Jess deed voor het eerst die avond zijn mond open.
"Natuurlijk was hij in de buurt. Hij is ALTIJD in haar buurt." "Jesse!" zei Ape streng. "Hij is veel ouder dan haar. Alsof die twee in elkaar geïnteresseerd zouden zijn!" Bam keek zijn moeder onopvallend aan. Die moest eens weten, dacht hij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.