FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 5 - Maryl

Maryl zat aan de eettafel met een half oog haar mail te openen, met een half oog haar Engels te herhalen en met een volledige mond haar loops-ontbijtgranen op te eten. Ze mochten dan wel ontbijtgranen heten, zij at ze de hele dag door.
Zeker in combinatie met een vak als Engels kon ze de ronde, geel-gouden ringetjes opeten zonder melk op de tafel te verspillen. Ze droeg die taal op handen, misschien wel omdat ze geboren was in Londen en het dan ook de eerste taal was die ze gehoord had.
Die examens waren nooit erg moeilijk en dus had ze er niet al teveel aandacht aan besteed.
“Och, daar is mevrouw eindelijk! Dat laat zich van de hele dag niet zien en morgen heb je examens, wacht maar op je rapport, want als-”�
Mandy was dus gearriveerd, aan de hysterische toon van haar moeder te horen.
Maryl concentreerde zich terug op haar mailbox en op haar ontbijtgranen, maar werd daaruit opgeschrikt toen haar moeder ook haar dringend aankeek.
“Nu jullie er toch allebei zijn... Je vader en ik moeten naar Istanbul voor de zaak.”�
Maryl zag Mandy's gelaatsuitdrukking veranderen van 'geïrriteerd' naar 'mogelijkheid zien in'. Maryl vroeg gespannen wanneer en ze wist gewoon dat Mandy net hetzelfde had willen doen.
“Net na jullie examen op het einde van de week. Ik weet dat ik er niet zal zijn als jullie je uitslag krijgen, maar ik en je papa kunnen er echt niet onderuit en we bellen wel.”�
Na deze woorden ging ze de keuken in om de hoofdschotel op te dienen. Hun moeder had niet beseft dat haar dochters echt niet treurig zouden zitten wachten voor mammie en pappie hun rapport zouden bekijken en het te handtekenen.
“Ik ben eerst! Het huis is voor mij en ik organiseer een feeeestje!”� riep de tweeling strijdlustig in koor.
“Dat zullen we nog wel eens zien, Mar!”� zei Mandy koel.
“Mam, ik heb geen honger.”� riep ze daarna nog naar de keuken.
Waarom moest Mandy nou zo vijandig doen, Maryl had het helemaal niet slecht bedoeld... Maar goed, als ze absoluut wou dwarsliggen, kon Maryl dat ook.
Ze werd dan wel door iedereen als de brave van de twee gezien, ze was niet van plan zich zomaar aan de kant te laten schuiven.
Als Mandy hier wou feesten was dat ook goed, maar dan zou ze haar en haar vrienden er zonder morren bij moeten nemen. Het huis was groot genoeg.
Maryl's gedachten vlogen vergenoegd naar hun vorig feestje voor Oud en Nieuw.
Eerst was ze tot de vooravond begon wat gaan eten met Pieter, Janni, Magali, Stef. Later vergezelden Kyra, de vriendin van Stef, en Jasper, de vriend van Magali, hen en waren ze afgezakt naar een oudejaarsfeestje in de buurt. Na het aftellen was het plezier er een beetje af geweest en iedereen besloot nog wat te gaan drinken bij Maryl. Die was echter stomverbaasd toen ze een briefje op de salontafel vond.

“Lieve Maryl, Mandy.
Papa en ik zijn bij Marc en Isabelle gaan vieren. Gelukkig Nieuwjaar!”�

Mandy was nog niet thuis en snel had Maryl met Pieter, Janni, Magali, Stef, Jasper, Kyra en een select groepje dat steeds groter werd nog een feestje gebouwd. Toen haar ouders uiteindelijk thuiskwamen, waren ze te tipsy om er wat van te zeggen en toen ze de volgende ochtend wakker werden, hadden ze te veel hoofdpijn om er wat van te zeggen. Het was een van de enige keren dat Maryl haar ouders echt dronken had gezien.

Een glimlach verscheen op Maryl's gezicht toen ze hieraan terugdacht. Haar moeder kwam ondertussen binnen met rijst met kip-curry en ook haar vader legde de krant weg om aan tafel te komen.
“En Mandy?”� vroeg haar vader met een brok kip in zijn mond.
“Geen honger.”� zei Maryl luchtig, al wist ze dat Mandy waarschijnlijk nog wat voor haar examen wou leren.
Waar is de tijd gebleven dat ik nog precies wist welk examen ze de volgende dag had...

Enkele dagen verstreken en Maryl zat op haar kamer voor haar laatste examen geschiedenisfeitjes en fysica in haar hoofd te stampen.
Wat een combinatie...
Maryl zuchtte en legde haar pen neer. Eerst moest ze weten hoe het nu zat met Mandy. Of liever gezegd; Wat was die van plan op vrijdagavond?
Ze nam de overstaande kamer, waarop een grote lichtgevende doodskop stond geplakt, en stormde binnen. Mandy zat op haar bed met een cursus en schrijfgerei en keek haar geïrriteerd aan.
“Het gaat over vrijdagavond...”� viel Maryl gauw met de deur in huis, afgeschrikt door de duidelijke irritatie die op het gezicht van haar tweelingzus was af te lezen.
Mandy zuchtte en keek op.
“Als we nu allebei mensen uitnodigen.”�
Maryl keek haar verrast aan. Dit was het antwoord waar ze op gehoopt had, maar ze had nooit gedacht dat Mandy daar ook effectief mee akkoord zou gaan.
Blijkbaar viel het enthousiasme en de opluchting van haar gezicht af te lezen, want Mandy ging weer verder met schrijven.
“Wat heb je morgen?”� voegde ze er nog luchtig aan toe.
“Fysica en chemie.”� antwoordde Mandy verveeld, pulkend aan een klein gommetje dat op haar bed lag. Maryl knikte en draaide zich om.
“En jij?”� hoorde ze aarzelend achter zich. Maryl antwoordde glimlachend en ging toen de kamer uit. Ze klapte zuchtend een boek open, wetend dat het het laatste was. Het laatste vóór een hele zomervakantie, een vakantie die twee maanden duurde, vol plezier, zon, ijs, én Pieter in zwembroek op een van de vele uitstapjes die ze hopelijk zouden maken.
De rest van de dag probeerde ze zich allerhande dingen wijs te maken - van de Slag van Waterloo tot Napoleon, hopend dat het geen uren meer zou duren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.