FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 6 - Mandy

Mandy keek naar de deur, die zonet door haar tweelingzus was dichtgeslagen. Door verstomming geslagen. Verbijsterd.
Dit was de eerste keer sinds lange tijd dat ze met Maryl gesproken had over zoiets normaal als school zonder geroep, getier en geruzie. Het waren dan maar een paar woorden, in haar ogen was dat al heel wat. Het was altijd wel het middelbare-school cliché geweest. Iedereen dacht altijd dat we aan het 'ik-word-ouder-dus-we-groeien-uit-elkaar'-syndroom leden. Natuurlijk was het dat, maar ook wel meer. Maryl had het nooit kunnen verdragen dat Thomas destijds voor Mandy had gekozen. Maryl vond Thomas leuk, maar ze was anders dan Mandy. Mandy ging direct op haar doel af, Maryl onrechtstreeks. Het was nooit lang blijven duren tussen haar en Thomas, ze waren te verschillend en beide eigenlijk ook nog te jong voor een serieuze relatie. En zo voelde Mandy zich eigenlijk nog steeds. Maryl was ervan overtuigd geweest dat Mandy hem van haar 'afgenomen' had om haar te pesten, zeker nadat het zo snel uit was geraakt. Ze had het niet echt kunnen verkroppen, en in die tijd was Mandy zelf ook gaan veranderen. Nieuwe vrienden, zelfs een beetje een nieuw leven.
De altijd vergevingsgezinde Maryl was al bij al niet zo erg lang boos gebleven, maar tegen die tijd was Mandy er zelf van overtuigd dat Maryl veel te obsessief was, waarop Maryl haar verweet dat ze veranderd was. Het was alsof je vuur met nog meer vuur probeerde te bestrijden. Er kwam geen einde aan de strijd.
Mandy haalde haar schouders even op en boog zich weer over haar fysica.
'Dit is erger dan wiskunde en economie samen...' blies ze.

De klok tikte verder, gelijkmatig met het oude, zwarte, leren polsexemplaar waar een klein nepdiamantje aan geplakt was, van Mandy.
“Nog...”�
Mandy keek meneer Van Jassen furieus aan. Hij stond dan wel niet zo tegen haar te zeuren, ze kon niet nadenken als zo'n irritant stemmetje telkens haar gedachten in de war bracht. Ze schreef toch nog een laatste, hopelijk correcte beduidende cijfer neer op haar examen.
“Oh nee... Wat sarcastisch van mij! Er is geen 'nog' meer, het is nu tijd om af te geven.”� grijnsde de sadistische leerkracht Frans.
“En dan bedoel ik echt wel níº!”� schreeuwde hij bijna tegen het meisje naast Mandy dat nog verwoed aan het schrijven was. Mandy vouwde haar examen goed, fatsoeneerde het papier rond het nietje en gaf haastig af.
“Saaaaaaaas!”� schreeuwde ze uitbundig toen ze even later het schoolgebouw uitstapte.
“Ik weet heeeeet!”� schreeuwde ook die. Laurien en Jared stapten ook - innig knuffelend, zoals Mandy opmerkte, met een steek door haar maag - op hen af.
“Zeg, ik heb goed nieuws. Morgen worden jullie dan uiteindelijk toch allemaal verwacht bij mij thuis.”�
“Echt?”� vroeg Jared enthousiast, en hij schonk haar een lach waar ze dol op was, een lach waar ze vannacht nog over zou dromen.
“Mag Jens ook komen?”� vroeg Saskia liefjes.
“Uhu, tuurlijk.”� knikte Mandy instemmend.
“En je zus en haar vrienden dan? Liet ze zomaar over zich heen walsen?”� vroeg Laurien ijzig.
Achter haar rochelde iemand overdreven luid en Laurien keek even vies achter zich. Ze keek recht in het gezicht van Stefan, één van de 'achterlijken'.
Ze wuifde even met haar vingers en mimede 'Toedeloe!”� met een beetje een achterlijke glimlach. Zo'n glimlach die je zou verwachten van iemand die al jaren achter slot en grendel zat en vergeten was hoe daglicht eruit zag.
Ook Stefan keek haar met een achterlijke gelaatsuitdrukking aan - wat voerigens niet erg moeilijk was voor hem.
Laurien rolde met haar ogen en keek Mandy indringend aan.
Ojee... Hier zouden ze niet tevreden mee zijn...
Mandy's gezicht betrok toen ze zei: “We nodigen beiden wat mensen uit.”�
“Maar we zullen er geen last van hebben, het huis is groot genoeg, dat zei je zelf al.”� pleitte Mandy voor haar voorstel.
“En we gaan nu toch geen ruzie maken op de laatste examendag, hé?!”� viel Saskia haar bij. “Wat denken jullie ervan als we nu eerst eens wat gaan drinken in 'Jonas Bar'?
Laurien en Jared knikten instemmend en Mandy was opgelucht dat ze het geen drama vonden. Het was meer dan rekening houden met haar vrienden, ze wou hen gewoon niet teleurstellen. Ze schoof haar rokje wat beter op z'n plaat, terwijl ze arm in arm naar hun favoriete bar die dichtbij school gelegen was, liepen.
Zij aan zij naast Saskia en Jared lopen, terwijl de examens afgelopen waren... Kon het leven nog perfecter zijn?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.