FanFic.nl

Shoppen in Brussel -one shot-

@ Brussel

Met hun drieën liepen ze door het centrum. Dit was iets wat ze al lang wilde doen. Al sinds 2008. 4 jaar geleden dus. Nooit hadden ze hun internet vriendschap opgegeven. Ze wisten dat er zo een dag als deze zou komen. Samen liepen ze door het centrum van Brussel. “Ik trakteer wel op Brusselse wafels”� zei Jorinde. “Mega”� zei Tosca. “Oeeh daar heb ik wel zin in”� zei Makbule. “Ik vind Brussel wel leuk”� zei Tosca. “Jaah, maar echt niet gaan letten op mijn Frans”� zei Jorinde. Makbule lachte. “Ik wil je wel eens Frans horen praten”� zei Tosca. Ze liepen naar een restaurant. “Wat mag het zijn?”� vroeg de man in het Frans. Makbule stootte Tosca aan. “nu gaat het komen, let goed op”� zei ze. Tosca gniffelde. “3 Brusselse wafels met elk 2 bollen ijs”� zei Jorinde in het Frans. De man knikte en verdween. “Je Frans was toch goed?”� vroeg Tosca. “Dat is een standaard zin uit mijn boek “Frans voor Dummies”� zei Jorinde met een glimlach. Tosca en Makbule kregen even tranen van het lachen. De man kwam terug met 3 borden met op elk bord een wafel en 2 bollen ijs. “C’est …euro”� zei de man. “Merci”� zei Jorinde. “Au revoir”� zei de man. En verween. “Mijn gott dit ziet er wel heerlijk uit”� zei Makbule en nam een hap. “Echt wel”� zei Tosca. Ze nam ook een hap. “Smakelijk”� zei Jorinde met een grijns. Toen ze hun Brusselse wafels op hadden vervolgde ze hun wandeling door Brussel. “Ligt dat atomium ding hier ook niet ergens?”� vroeg Makbule. “Dat ding met die bollen”� zei Tosca. “Ja een stukkie verder”� zei Jorinde. “Is het de moeite waard?”� vroeg Makbule. “Bwa, valt mee, je hebt wel een kei vet uitzicht”� zei Jorinde. Ze liepen een stukje verder. “Er is ook een mini europa, zullen we daar straks naar toe gaan?”� vroeg Jorinde. “Nederland zoeken”� zei Tosca met een lach. “Ik geloof dat die daar ook wel tussen staat”� zei Jorinde. Ze liepen de H&M binnen. “Veel kleren”� lachte Makbule. “Daar hou ik van”� maakte Tosca haar zin af. “Laten wel leuke dingen gaan zoeken”� zei Jorinde. Na een tijd hadden ze dan ook alle 3 een leuk setje. “Passen die handel”� zei Tosca. Ze liepen naar de pashokjes. Ze stonden langs elkaar voor de spiegel. “Nemen die handel”� zei Jorinde. “uhu echt wel”� zei Makbule. Weer verdwenen ze in de hokjes en kwamen weer tevoorschijn in hun eigen kleren. “Wat hou ik toch van mijn bankkaard”� lachte Tosca. “Mag ik er mee van houden”� vroeg Makbule zielig. “Altijd”� zei Tosca. Jorinde lachte en nam een paar briefjes geld uit. Nadat ze hadden betaald gingen ze naar de coolcat. Jorinde had er een leuke broek, Tosca een shirt en Makbule een leuk jasje. Dat gingen ze ook betalen. Nu gingen ze even zitten. “Ik moet en zal een foto van ons 3 hebben”� zei Tosca. “Ik ook”� zei Makbule. Ze schoven dicht bij elkaar en namen om de beurt een foto met hun gsm. “Ik stel hem in als achtergrond”� zei Jorinde. “goed idee”� zei Makbule. “Ga ik ook doen”� zei Tosca. “Geweldig”� zei Jorinde. “Is het ook”� zei Tosca. “Uhu”� zei Makbule. Ze praten over van alles en nog wat, en vergaten tijd. “Gaan we een ijsje eten?”� vroeg Jorinde. “Jaah, Belgisch ijs”� zei Tosca. “Dat is lekker”� zei Makbule. Ze liepen naar een ijskraampje. “Kies maar een smaak”� zei Jorinde. “Nu trakteer ik”� zei Makbule. “oeh oke”� zei Tosca. “Wat wil jij Jorin?”� vroeg Makbule. “Aardbei”� zei ze. “En jij Tos?”� vroeg Makbule. “hmm, moeilijk, doe maar het zelfde”� zei ze. Makbule knikte. Het was een gewoonte gebleven dat ze elkaar met hun bijnamen aanspraken. Makbule betaalde. “Het is lekker”� zei Tosca. “Dat vind ik ook”� zei Makbule. “ijs is gewoon lekker”� lachte Jorinde. Ze namen plaats op een bankje. “Gaan we vanavond ergens uit eten?”� vroeg Tosca. “Jaah, lijkt me leuk”� zei Makbule. “Ken jij een leuk restaurant?”� vroeg Makbule aan Jorinde. “nee, ik ben zelf nog niet vaak in Brussel geweest”� zei Jorinde met een lachje. “Dan zoeken we wel een leuk restaurantje”� zei Tosca. “Keuze genoeg denk ik”� lachte Makbule. “Jah, er is veel keuze, heel veel”� zei Jorinde. Na hun ijsje gingen ze nog een paar winkels binnen. “Zeg zullen we naar Manneke pis gaan?”� vroeg Jorinde. “Die naakte gast die zit te pissen”� zei Tosca. “ja”� zei Jorinde met een grijns. “Kom op, waar wachten we nog op”� lachte Makbule. Al lachend gingen ze richting Manneke pis. Makbule nam al lachend een foto. “Dit moet ik gewoon op foto hebben”� zei ze. “een lelijk, naakt mens?”� vroeg Jorinde verbaasd. Makbule lachte. Tosca deed net het zelfde. “Dat zijn pis nooit op raakt”� zei Tosca lachend. Makbule veegde een lachtraan weg. Toen ze hem goed hadden bekeken gingen ze op zoek naar een leuk restaurant. Na toch wel een tijdje zoeken hadden ze een leuk restaurant gevonden. Deze ober sprak gelukkig Nederlands. “Wat mag het zijn?”� vroeg de man. Iedereen nam spaghetti en cola. Het eten verliep goed. Ze namen foto’s van elkaar terwijl ze aan het eten waren. Hun lach vulde het restaurant. Na het eten gingen ze naar Mini europa. “Kom we gaan Nederland zoeken”� zei Tosca. “jaah”� zei Makbule. Jorinde nam foto’s van hen, van op een afstandje. Ze had leuke beelden. Zéér leuke. Nu ging ook zij wat korter. “Hebben jullie het gevonden?”� vroeg Jorinde en ging over hen hangen. Ze sloeg een arm over hun beide. Na Mini europa moesten ze afscheid nemen. Tosca en Makbule en Jorinde moesten alle 3 een andere trein nemen. Ze zagen er wel tegenop. Bij het station namen ze nog veel foto’s. “Mijn geheugen zit vol”� zei Tosca. “Ik kan nog 4 foto’s”� zei Makbule. “Ik nog maar 2”� zei Jorinde. Nu zat iedereen zijn geheugen vol. “Leuke foto’s voor een leuke dag, met leuke mensen”� zei Tosca. “En nu HUGGIEATTAAAAK”� zei Jorinde. Tosca en Makbule moesten lachen. “Ik had het zien aankomen”� zei Tosca. “Ik ook wel”� zei Makbule. “en hadden jullie je goed voorbereid dan?”� vroeg Jorinde met een lach. Ze knuffelde elkaar. Groepsknuffie. “Een dag om nooit te vergeten”� zei Tosca. “Uhu, ik zal het ook nooit vergeten”� zei Makbule. “Dit moeten we zeker nog eens overdoen.”� zei Jorinde. “Volgende halte is Amsterdam, daar zijn leuke winkeltjes”� zei Makbule. “Jaah, leuk, daar ben ik nog nooit geweest”� zei Jorinde. “Ik zie er al naar uit”� zei Tosca. Nu moesten ze wel elk een andere weg uitslaan. Ze gaven elkaar nog een groepsknuffel en liepen een andere richting uit. Het was moeilijk om afscheid te nemen, van personen waar je zielsveel van houd.

Hun vriendschap kende een begin, maar ze wisten dat die nooit een einde zou kennen.


Het is dus duidelijk dat ik dit opdraag aan Tosca en Makbule <3

Reacties: