FanFic.nl

Skinny against XXL [TC]

Part 1

TOM POV

Een lange, magere jongen loop het schoolplein over. Door zijn stijl valt hij flink op. Ook mijn maten hebben het door, ze zijn niet zo gecharmeerd van de jongen met vrouwelijke trekjes. De jongen loopt naar binnen en mijn maten gieren nog wat na. I’m sure; Als die jongen een nieuwe is, krijgt hij het nog zwaar.

BILL POV

Met mijn zwarte Eastpack op mijn rugloop ik het enorme schoolgebouw binnen. Buiten zitten veel leerlingen, maar hier ook. Ik vraag me af hoe ik hier ooit de weg ga vinden en waarom mijn vader per se hierheen wilde verhuizen. Ik loop deze gang door, maar als die doodloopt en ik me omdraai, voel ik me wel even blond, ondanks mijn zwartgeverfde haren. Ik zie dat de kamer waar ik al de hele tijd naast heb gestaan de receptie is. Ik snel er naartoe. Als ik op de glazen deur heb geklopt zie ik een vrouw die me een knikje geeft. Ik stap naar binnen en ze bekijkt me eens goed, ben het inmiddels al wel gewent.
‘Bill Kaulitz, ik ben nieuw hier.’
‘O.’
Oké wat voor een lomp mens is dit. Na een minuutje gaat ze toch naar de oeroude computer die in het kamertje staat en tikt iets in, waarschijnlijk mijn naam.
‘Je zit in klas 4B.’
Ze pakt enkele vellen wat ze net heeft uitgeprint en geeft me dan pas een hand.. Rare volgorde hebben ze hier.
‘Ik ben mevrouw Taks, receptioniste. Dit is je rooster en de reglementen. Dit is je kluissleutel. Het volgende uur is mentoruur, daar zul je meer over de gang van zaken horen.’, ratelt de vrouw achter elkaar door, terwijl ik de spullen in ontvangst neem en braaf blijf knikken.
Ze legt nog even uit hoe de lokalen genummerd zijn en dan kan ik gaan. Ik besluit om alvast, nadat ik de boeken voor na de pauze in mijn kluisje heb gestopt, naar mij lokaal te lopen, het is echt iets voor mij om toch nog de weg kwijt te raken. Ik blijf voor het raam waardoor je de klas in kan kijken staan. Een jongere man van ongeveer 30 merkt me op en loopt het lokaal uit.
‘Jij moet vast Bill Kaulitz zijn!’
Ik knik en schud zijn hand.
‘Ik ben je mentor, meneer Sent.’
Hij legt me wat dingen uit over de school, onboeiend dus.
‘Je krijgt voor de eerste 2 weken ook een leerling-mentor uit de klas. Zo ben je makkelijker wegwijs.’
De bel gaat en al snel loop het lokaal waar ik voor sta vol met mijn nieuwe klasgenoten. Meneer Sent houdt een jongen met XXL kleren tegen. Dan loop hij even naar binnen en roept hij wat, maar wat weet ik niet. Als hij terug buiten is, loopt hij met de XXL jongen naar me toe.
‘Bill, dit is Tom.’
‘Yo’, zegt de jongen.
‘Hey’
‘Jullie hebben dezelfde achternamen, dat is wel toevallig! Kennen jullie elkaar al?’
‘Neeujj..’, antwoordt Tom, terwijl ik enkel zachtjes mijn hoofd schud.

TOM POV

Oké het wordt hier echt nog eens te erg op school. Mag ik weer mooi voor babysit spelen. En bovendien zitten we naast elkaar, door de alfabetische volgorde. Als ik de klas ik kom is het doodsstil. Of course, die jongen loopt achter me. Als we naast elkaar gaan zitten kijken mijn vrienden me aan. Ik gebaar hun dat het van Sent moet, tegen mij wil.
‘Oké mensen, dit is Bill, hij komt vanaf nu bij jullie in de klas!’
Ik kijk naar de jongen naast me en zie hem even verlegen glimlachen.
‘Jullie zullen nog wel kennis maken. Zeker nu ik jullie een nieuwe tweetal opdracht ga geven.’
Een gezucht vormt zich van verschillende mensen.
‘Je gaat met je partner, de gene waar je nu naast zit.’
Ho WACHT! Ik met die jongen? Hoe heet ie ook alweer? Oja, Bill. Dacht het niet! Geen denken aan!
‘Dit werkstuk is voor mijn vak verzorging en is zeker de helft van je rapport cijfer.’
Oké toch wel, ik sta gemiddeld een 5, en dat voor een vak als verzorging.
‘Je gaat elkaar leren kennen, je vult interviewtjes in en gaat eens bij elkaar thuis langs. Ook gaan jullie met zijn tweeën een activiteit samen doen.’
Mijn leven is in 50 minuten van heaven naar hell gegaan. Door een jongen. 1 jongen. Gelukkig gaat de bel, ik hoor nog net dat het werkstuk volgende week af moet zijn. Ook dat nog.

In de pauze wil de gangbang natuurlijk weten wat het allemaal is met die Bill. Nadat ik het hele verhaal heb uitgelegd krijg ik, voor zover het mogelijk en gemeend is, medelevende blikken. Wie wil er nu bevriend zijn met een jongen met make-up? Heeft hij een identiteitscrisis of zo? En dan moet ik er nog eens een opdracht mee doen ook! Vanmiddag hebben we verzorging waar we er al aan moeten beginnen. Nou.. Joepie, ik verheug me al hoor.
‘Tomboy? Ik snap dat je depri bent en dit is echt zwaar kut, maar om nou de hele tijd naar mij te staren heeft ook geen nut en nee, ik ben ook geen homo.’
Ik grijns bij de woorden van Nick, een maat van me.
‘Jullie komen wel op de begrafenis hè?’
‘Natuurlijk, we zullen een prachtig liedje draaien.’
‘Mooi. Doe maar van de Lama’s eentje…’
‘De lama’s?’
‘Ja, met de 13 zelfbedachte liedjes voor begrafenissen. Ik wil graag ‘Er staat een steen op mijn graf’. Daar zorgen jullie toch wel voor hè?’
De jongens moeten lachen. ‘Natuurlijk Tom!’
Ik zit bij het laatste uur, verzorging. Bill loopt de hele tijd alles netjes op te schrijven wat meneer Zonder Cent zegt. Een nerd is het zeker, hoe kan een jongen nou zo braaf zijn. Ik volg de uitleg maar een beetje mee aangezien ik niet wil dat die jongen naast me het dadelijk nog eens moet gaan vertellen. Elk woord wat die jongen tegen mij moet zeggen, is er één te veel.

Mensen beginnen te praten waardoor ik merk dat we moeten gaan beginnen. Ik kijk op het stencil, dit is gewoon lachen. Het word totaal voor je voorgekauwd. Hier ga ik gewoon slapend een tien voor halen! Ik kijk naar Bill en merk dat die ook naar mij kijkt. Die jongen zegt ook niet veel, dus ik begin het gesprek maar.
‘Waar zullen we beginnen?’
‘Met het plannen?’
Plannen. Juist ja. Als ik één ding in mijn leven nog nooit gedaan heb, dan is het plannen. Nergens voor nodig. Maar oké, meneer de studie nerd wil het, dus hij gaat het maar doen ook.
‘Wanneer zullen we afspreken?’
‘Uhmpf..’, antwoord ik.
‘Woensdag bij jou en zaterdag bij mij?’
‘Ja is best joh..’
De jongen schrijft wat op, pakt zijn agenda en noteert de data, terwijl mijn agenda zeker te weten onbeschreven blijft voor de rest van het jaar, net zoals mijn agenda van vorig schooljaar. Daarna beginnen we beide maar aan het interview wat we moeten maken. Ik doe voor één keer maar mijn best, want ik weet dat als ik deze keer een hoog punt haal, ik de rest van het jaar toch niets meer hoef te doen.

BILL POV

IJverig begin ik aan mijn interview te werken. Af en toe merk ik dat iemand uit mijn klas me aanstaart, maar ik probeer het zo veel mogelijk te negeren. De bel gaat gelukkig snel. Ik lijk wel een school liefhebber, maar dat is enkel omdat ik niet langer op school wil zitten door corvee of nakomuren. Ik heb mijn tijd beter te besteden.
Bij de kluisjes weet ik na drie keer langs mijn kluisje te lopen dat het mijn kluisje is. Ik word vreemd aangekeken en als ik naar buiten loop, hoor ik al verschillende benamingen voor mij voor de rest van mijn schoolcarrière hier. Joepie. Ook bij de fietsen hoor ik geroezemoes. Het zal eens niet zo zijn. Zo snel mogelijk pak ik mijn fiets en fiets weg.

Reacties: