Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Raeven & Sluipvoet » -1 dus...

Raeven & Sluipvoet

29 nov 2009 - 14:17

348

0

293



-1 dus...

Hoofdstuk 1, hoe Raeven verbannen wordt.

Raeven
Ik liet me gewillig meevoeren, wetend dat ik toch niet zou ontsnappen, dat de wolven van de groep me naar de keel zouden vliegen. Nou oké, Sluipvoet misschien niet, maar de rest waarschijnlijk wel.
Niels, mijn vader, stond al klaar. Rotak, een man met een zwarte baard die voor Smid speelde, stond klaar met een groot brandijzer. Fijn. Ik zou gebrandmerkt worden. En waarom? Ik had perongeluk Doorsteek, een wolf uit de roedel, gedood. En hoe kwam dat? Dat beest was voor de pijl gesprongen die ik afgevuurd had.. Stom beest.
En dus werd ik verbannen. Snap je?
Ik werd het houten podiumpje opgeduwd, en mijn vader begon te spreken.
'Dit meisje, dat ik sinds gisteren niet meer als mijn dochter kan beschouwen, zal veroordeeld worden vanwege het doden van Doornsteek, een van de wolven. Ze zal gebrandmerkt worden, en daarna verbannen. We hopen haar niet meer terug te zien, totdat het teken is verbleekt.' Nooit dus. Brandwonden verdwenen niet.

En daar kwam het ijzer al aan. Gloeiend heet werd het op mijn bovenarm gedrukt. Mijn korte jack van Hertenhuid had geen mouwen, dus niets om het te verbergen.
'Zo,'zei mijn vader. 'En nu zullen we haar verbannen, met niets anders bij zich dan dat wat ze bij zich heeft op het moment.' Godzijdank, mijn dolk had ik in mijn gordel! Ik had in elk geval een wapen. Maar wacht eens even, over een paar weken was het winter, en ik had alleen mijn zomerkleren aan: Het korte jack, een korte broek van hertevacht en een stel sandalen!
Maar ik werd al bij de bosrand gebracht. En ik werd eruit geschopt.

Sluipvoet
Hé? Waar ging Baasje nou heen? Toch niet weg zonder mij hé? Uhoh, het kwam vast omdat ze die Doornsteek had vermoord. Mij maakt het niets uit, ik mocht die toch niet. Ik rende, zo snel als ik kon, achter Baasje aan.
'Hallo Sluipvoet,'zei ze. Het klonk verdrietig, en ze rook ook zo. Ik snoof even, en likte toen haar hand.
'Jij komt met mij mee toch?' vroeg ze.
Als antwoord liep ik even voor haar uit en gromde.
'Wraf.'


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.