FanFic.nl

Skinny against XXL [TC]

Part 2

BILL POV

Het is woensdag als ik bij de kluisjes op Tom sta te wachten. Het geroezemoes wordt steeds erger en het pesten ook. Ik begin me steeds meer af te vragen of ik hier wel hoor. Ook Tom mag me eigenlijk niet. En ik zit nog een hele week aan hem vast! Of hij aan mij, natuurlijk.
Daar is Tom al, hij ziet er niet erg gelukkig uit. Als hij mij ziet, doet hij zelfs geen moeite meer om een glimlach te faken. In het begin deed hij dat nog wel, maar nu niet meer. We hebben elkaar dan ook niet veel gesproken.
‘Kom je?’, vraagt Tom aan me, als hij zijn spullen heeft.
Ik knik verlegen en samen lopen we naar de fietsen. Ik zie dat Tom zijn vrienden nog wat gebaren en ik vraag me af waarom ik altijd degene moet zijn die er niet bij hoort. Veel tijd om er over na te denken heb ik niet, aangezien ik bij mijn fiets ben. Tom woont op een kwartier fietsen van school, ongeveer even lang als ik. Ook deels dezelfde wel, alleen op het eind, bij een grote splitsing, moeten we de andere kant op. Onderweg zeggen we niet veel, alleen Tom zegt af en toe waar we heen moeten.
Na ruim vijftien minuten stoppen we voor Tom zijn huis. Een rijtjeshuis, maar wel vrij groot. Als we binnen zijn, vraagt Tom wat ik wil drinken.
‘Cola alsjeblieft.’
Met twee glazen cola zitten we niet zo veel later op de bank, naast elkaar. Na vijf minuten stilte heb ik toch zo veel moed bij een geraapt dat ik toch wat durf te zeggen.
‘Waar zijn je ouders eigenlijk?’
‘Mijn moeder is naar haar werk.’, antwoordt Tom.
‘En je vader?’
Hij haalt zijn schouders op.
‘Mijn ouders zijn gescheiden. Ik heb mijn vader niet gekend.’
Ik kijk hem verbaasd aan.
‘Waarom kijk je zo? Het is geen ziekte of zo, gescheiden ouders hebben!’, roept Tom opeens, een stuk minder aardig.
‘Nee, nee, sorry! Ik heb alleen een vader, ik heb mijn moeder nooit gekend en mijn vader praat er ook nooit over.’, vertel ik geschrokken.
Wow, zo veel heb ik nog nooit verteld tegen iemand die ik amper ken. Gelukkig, Tom's gezicht wordt zachter en hij mompelt iets in de richting van
‘Sorry’. Ik glimlach om te laten merken dat het goed is, en vraag dan:
‘Zullen we maar beginnen met de opdracht?’

TOM POV

Al vrij snel is mijn interviewtje klaar. Eigenlijk valt Bill wel mee, zijn bedachte vragen waren ook erg goed.
‘Bill?’
De ijverig schrijvende Bill, die mijn antwoorden nog zo nauwkeurig mogelijk verwoordt, kijkt op. ‘Ik weet dat ik jou pas zaterdag mag interviewen, maar waarom draag je eigenlijk make-up?’
‘Ik vind het mooi.. en verder weet ik het eigenlijk niet..’
‘Oké.. Ik heb nog nooit een jongen met make-up gezien behalve jij. Het lijkt me ook echt niet lekker zitten.’
‘Zal ik eens wat bij je op doen? Het valt echt mee!’
Even twijfel ik.
‘Ik kan het er naar vijf minuten zo weer af halen hoor, dan zie je er niets meer van!’
‘Oké dan..’, zeg ik twijfelend en Bill pakt iets uit zijn tas.
‘Wat is dat?’
‘Mascara, slimmerik.’
‘Jij bent de gene die make-up draagt hier hè, ik niet.’
Bill komt dicht bij me zitten. Ik voel zijn adem lichtjes op mijn gezicht. Hij ruikt mannelijk, maar ook naar babyshampoo. Hij gaat met de mascara ijverig langs mijn wimpers en ik moet zeggen, het voelt vertrouwt en hij hoeft van mij zeker niet weg. Ik word rustig van zijn aanraking. Eigenlijk is hij veel te snel klaar, zegt mij hart. Terwijl zijn hoofd hem liever uit de buurt wil hebben. Dit voelt weird, het klopt niet! Waarom voel ik me zo goed? Ik besluit maar aardig tegen hem te gaan doen, het zal wel vriendschap zijn wat ik voel.
Bill gaat weer op normale afstand zitten en kijkt me met een lief lachje aan. Sinds wanneer vind ik zijn lach lief?
‘Wat vind je ervan?’, vraagt Bill met een spiegeltje in zijn handen.
Ik kijk met grote ogen van mijn spiegelbeeld naar Bill. Hij lijkt opeens zo veel op me!
‘Apart, maar het is op zich nog niets zo lelijk.’
Bill lacht. Mijn gedachten slaan op hol, eigenlijk is hij best knap.
‘Tom?’
‘Ja?’
‘Waar is de wc?’
‘Deur door, eerste rechts.’
‘Dankje.’
Bill loopt de deur door en ik kan er werkelijk niets aan doen, mijn ogen gaat automatisch naar zijn kont. Mooi, goed gevormd.

BILL POV

Ik snel naar het toilet en doe daar mijn behoefte, ook al hoefde ik niet zo nodig. Het werd me een beetje té warm onder de voeten. Ik zucht eens diep. Tom is echt een leuke jongen, zijn vrienden zijn alleen wat minder. Nog nooit heb ik me aangetrokken gevoeld door een jongen. Door een meisje trouwens ook nog niet echt. Als ik merk dat ik al even op de wc ben, loop ik snel terug naar Tom nadat ik heb doorgetrokken en mijn handen heb gewassen.

TOM POV

Zeven hele minuten heb ik zitten wachten op hem. Ja, geteld en wel. Wat is er toch met me aan de hand? Nog nooit heb ik minuten geteld omdat ik me alleen voel. Bill komt vrolijk aanlopen, met zijn heupen schuddend. Net als hij naast me komt zitten, gaat de telefoon.
Tegen mijn wil sta ik op en loop ik sloom naar de telefoon, met mijn gangster loopje.
‘Tom Kaulitz’
‘Hee Tom! Met mama’
‘Hoi Mam.’
‘Ik kom vannacht niet thuis, schat. Ik moet overwerken en de laatste trein kan ik onmogelijk halen!’

Ik zucht eens diep, zo gaat het nou altijd.
‘Is goed mam.’
‘Het spijt me lieverd! Je moet maar kijken wat je gaat doen, je weet waar geld ligt en als je wil kan je wel iemand uitnodigen of zo. Ik heb je rooster gezien en..’
‘Wat moet jij met mijn rooster?’
‘Ik wil toch wel weten of mijn zoon vroeg uit is of niet?’

Ik grom eens.. Als ze zo veel om me geeft, dan was ze nu wel thuis!

‘Maar wat ik dus zeggen wilde, je hoeft morgen toch pas om 11 uur te beginnen, dus er kan makkelijk iemand blijven slapen als je wilt. Ik vind het goed, in ieder geval!’
‘Ja ik zie wel.’
‘Ik ga nu snel weer door, ik hou van je, lieverd.’
‘Noem me niet zo!’
‘Oké, oké.. In ieder geval welterusten!’
‘Mam, het is nog niet eens kwart over vijf..’
‘Je weet wat ik bedoel, Tom!’
‘Ja mam, dag mam! Succes met werken!’
Snel druk ik de telefoon uit. Ben ik daar ook weer vanaf.
‘Was het je moeder?’, vraagt Bill, best onnodig als je weet dat hij het hele telefoongesprek gehoord heeft.
‘Ja.. Ze komt vandaag niet thuis.’
‘Ik ken het.. heeft mijn vader ook vaak.’
Ik zucht eens.
‘Naa, het is wel lekker rustig!’
‘Jup, geen gezeik over gezond eten en sporten en al die shit.’
Ik lach, die jongen weet waar ik het over heb. ‘Weetje, anders blijf je gewoon bij mij logeren vandaag? Mam vond het toch wel goed!’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.