FanFic.nl

Skinny against XXL [TC]

Part 3

BILL POV

Ik probeer mijn enorme lach zo veel mogelijk te verbergen. Ik ken zijn moeder niet, maar het is vast en zeker een geweldige vrouw!
‘Ik zal mijn vader wel even bellen.’
Net als ik mijn mobiel wil pakken, legt Tom zijn hand op de mijne.
‘Bel maar met de huistelefoon, is goedkoper.’
Tom pakt de telefoon waardoor hij mijn hand los laat er blijft een gloeiende plek over. Zo relaxed mogelijk probeer ik de telefoon over te nemen en tik ik, met trillende vingers weliswaar, het nummer van mijn vader in.
‘Hallo?’
‘Pap, met Bill.’
‘Oh, hallo Bill! Waarom bel je?’
‘Kan ik vanavond bij iemand blijven logeren?’
‘Bill! Het is woensdag! Morgen heb je school!’
‘Pahap, we hoeven pas om 11 uur te beginnen!’
‘Nou, ik vind het toch niet zo’n goed idee, ik heb liever dat je thuis b…’
‘Alsof jij wel altijd thuis bent, zeikerd!’

De andere kant van de lijn valt stil. Een diepe zucht van mijn vader volgt.

‘Het is al goed.. Blijf maar. Maar je komt wel spullen halen dadelijk en ik wil geen slechte dingen van school horen!’
‘Is goed pap, beloof ik.’
‘Dag jongen, tot zo.’
‘Doei.’
Ik draai me om en kijk recht in Tom’s gezicht.
‘Wow.’, brengt hij uit.
Ik kijk hem niet-begrijpend aan.
‘Ik wist niet dat jij zo’n stem kon opzetten.’
Ik glimlach en sla hem op zijn schouder als ik hem voorbij loop.
‘Je weet wel meer dingen niet, Tom.’
Zo pak ik mijn jas en tas. Tom kijkt me verbaasd aan.
‘Mocht je niet blijven?’
‘Jawel, moet even wat spullen halen.’
‘Oh, ik ga wel mee!’

TOM POV

Ik hoop drastisch dat mijn vorige zin er niet té enthousiast uit kwam, al ben ik daar wel bang voor. Gelukkig doet Bill gewoon normaal, dus hij zal wel niets gemerkt hebben. Hij kent me dan ook nog maar eventjes.

BILL POV

Met zijn tweeën lopen we naar buiten, naar onze fietsen die nog tegen de poort aan leunen. Tom pakt als eerste zijn fiets en daarna volg ik zijn voorbeeld. Als ik wil opstappen hoor ik een luide ‘Scheisse.’ Ik draai me om en kijk naar Tom.
‘Platte band. Ben door de spijkers van de buurman heen gereden, die laat altijd zijn verdomde zooi slingeren!’
‘Slim.. en nu?’
‘Samen op jouw fiets? Ik trap wel.’
‘Eh.. oké.’
Eigenlijk vind ik het een meesterlijk idee, maar dat zeg ik natuurlijk niet.

TOM POV

Ik ben enorm blij dat die spijkers daar lagen. Ik hou op zulke momenten van mijn buurman! Bill reageerde alleen een beetje… niet zo enthousiast. Vind hij het niet leuk? Een rare kriebel trekt over mijn rug. Dadelijk vond hij het niets!

Aarzelend stap ik op zijn fiets en als ik eenmaal een paar keer heb getrapt voel ik dat Bill achterop komt zitten.
‘Wijs je even de weg?’
‘Ja.. Best makkelijk; Hier de straat uit en dan rechts de bocht om..’
‘Oké..’
Ik fiets de bocht om, maar wiebel een beetje zodat Bill zich stevig aan me vast klampt.
‘Weet je zeker dat je kan fietsen?’
‘Ik hoop het voor je.’
‘Ik hoop het ook voor mij!’

BILL POV

‘Hier links en dan zijn we er, bij dat rode huis.’
Ik spring van de fiets zonder iets te zeggen, waardoor Tom half valt.
‘Klote hommel!’, zegt hij met een grijns.
Ik kan niets anders doen dan onschuldig terug te lachen, terwijl ik zeker weet dat als hij dit gisteren had gezegd ik huilend in een hoekje was gekropen.
Met Tom achter me loop ik naar de deur, die al opengezwaaid wordt.
‘Ha, daar ben je Bill! Stel je je vriend niet even voor.’
Ik zucht diep, die man weet me altijd voor gek te zetten bij leeftijdsgenoten.
‘Dit is Tom, pap.’
De grijns van mijn vaders gezicht verdwijnt..
‘Tom..’
Hij schudt Tom zijn hand en laat ons dan binnen. Ik laat mijn vader voor wat het is en ga met Tom naar boven. Voor mijn kamer blijf ik staan.
‘Let niet op de zooi en zo, opruimen is niet mijn favoriete bezigheid.’
Tom grijnst: ‘Dat hebben we dan zeker gemeen.’
Ik doe de deur open en loop mijn rood met zwarte kamer in. Tom loopt achter me aan en bekijkt de verschillende posters. Green Day, Nena, van alles wat. Ik doe de boeken voor morgen in mijn tas en ga dan naar de kast. Nu komt het belangrijke; Wat ga ik morgen aan doen? Als ik al 5 minuten voor een open kastdeur in mezelf zit te discussiëren, komt Tom naast me staan.
‘Wat loop je nou allemaal moeilijk te doen?’
‘Ik doe niet moeilijk! Ik moet alleen kleren uit zoeken.’
‘Dat is toch zo gebeurd?’
Ik zucht eens geïrriteerd.
‘Je snapt er ook niets van hè.’, zeg ik verontwaardigd.
‘Er valt ook niets te snappen! Gewoon kleren in je tas gooien, that’s it!’
Ik zucht diep en besluit maar niet verder te gaan met deze discussie. Ik begin maar met een boxer en sokken, om vervolgens de kleuren te bepalen van mijn kleren.
‘Rood en zwart.’, mompel ik in mezelf.
‘Wat?’, vraagt Tom.
‘Dat ik rood met zwart ga aandoen.’
Ik pak en zwarte skinny jeans, waar Tom met grote ogen naar kijkt.
‘Hoe kíºn je het dragen!’
Ik kijk hem geïrriteerd aan, misschien is hij toch niet zo aardig als bij hem thuis.. Misschien was dat fake.
‘Nee, zo bedoel ik het niet. Ik vind het eigenlijk best een mooie broek, maar hoe kun je zo iets straks dragen?’
Ik haal mijn schouders op.
‘Hoe kun jij zo iets wijds dragen.’
‘Dat is simpel.. Groot geschapen hè.’, zegt Tom grijnzend.
Dit soort mannentaal ben ik helemaal niet gewent, dus ik draai me snel om naar de kast om een rood t-shirt te pakken. Even later is mijn tas gevuld met de kleren. Buiten de broek, sokken, boxer en shirt is er nog een rood met zwarte riem bij gekomen, zwarte zweetbandjes, 2 rode armbanden, 3 ringen, één halsketting en een broeksketting. Voordat we de kamer uit gaan, pak ik nog snel mijn witte leren jasje mee.
‘Op naar mijn huis.’
‘Tom? Ik moet nog even naar de badkamer..’
‘Bij mij kun je ook naar de wc, kom we gaan!’
‘Mijn haarspullen, duh!’
‘Wij hebben ook een borstel, ook al heb ik dreads. En tanden poetsen doe je maar een keer niet, hoor.’
‘Mijn haarlak dan? En stijltang!’
‘Jij gebruikt een… Ho, wacht eens even. Wat gebruik jij allemaal nog meer?’
‘Niets bijzonders.’
‘Wat noem jij niet bijzonder?’
‘Buiten dat nog nagellak..’
Tom staart me met open mond aan.
‘Dat je het overleeft jongen.’
Ik knik en snel de badkamer in, waar ik mijn haarspullen en toch snel nog even mijn tandenborstel en pasta pak.
Als ik uit de badkamer kom, hangt Tom tegen de muur aan.
‘Ready to go?’, vraagt hij.
Ik knik. Ik groet mijn vader nog even en ga dan, samen met Tom, naar buiten. Ik zie dat mijn vader nog even een blik werpt op Tom. Hij vertrouwt hem toch wel? We stappen op de fiets, ik zit dit keer al meteen omdat ik mijn tas om heb. Dat ik het allemaal nog in een tas heb gekregen. Halleluja.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.