FanFic.nl

The vampire games

7. He is back!

Het ging allemaal heel snel. Het ene moment stond ik op de grond en het andere moment zit ik in een boom.
‘Wow.’ was het enige wat ik wist te zeggen.
Edward grinikkte zachtjes.
‘Heb jij een familie?’ vroeg ik nieuwsgierig.
Hij brabbelde iets wat op een ja knik en meteen kwam zijn kille blik weer terug.
Dat was dus een gevoelig plekje dacht ik en besloot om er verder niet naar te vragen.
Hij zuchtte, haalde diep adem en begon te vertellen.
‘Mijn familie is natuurlijk niet mijn echte familie, maar het voelt wel zo.’ fluisterde hij. ‘Wij zijn allemaal gemaakt (of hoe je het ander wil noemen) door mijn biologische vader Carlisle.’ Zei hij en nam een kleine pauze.
Voorzichtig gluurde hij tussen de blaadjes of er iemand aankwam.
‘Mogen bloe.. eh vampiers geen kinderen krijgen?’vroeg ik verbaasd.
Hij schudde zijn hoofd, ‘Maar ik heb er wel een.’ Vertelde hij vol trots.
Ik wou wat zeggen, maar Edward gebaarde dat ik stil moest zijn. Samen tuurden wij voorzichtig door de blaadjes.
‘Het is Alec!’ gilde ik blij. Edward duwde zijn hand voor mijn mond en trok me naar achter.

Alec Pov:
‘Aro, hoe kon je dit doen?’ zei ik kwaad. ‘Waarom heb je haar in godsnaam in de spelen geplaatst?’ zei ik nog veel, en veel bozer.
‘Rustig Alec’ zei Aro gefrustreerd. ‘Wat kan jou dat meisje nou schelen?’
‘Hoe kan je dat nou zeggen Aro?’ boos draaide ik me om.
‘Het is Alec’ hoorde ik iemand gillen.
Verbaasd keek ik om me heen. Ik hoorde toch echt iemand gillen. Een gelukkig gevoel ging door mij heen, misschien was het Lily wel. Nee, ze kon het niet zijn dacht ik. Het was beter zo. Ik had haar al in de problemen gebracht, nu zat ze ook nog in die verschrikkelijke vampierspelen. Het was mijn schuld.
‘Alec, over een paar jaar zul je me dankbaar zijn!’
Ik gromde en keek weg. ‘Wat kon Aro mij nou schelen.’ ‘Ben je er nu nog steeds?’ vroeg ik sarcastisch.
Aro keek mij vuil aan. ‘Oke Alec’ zei hij rustig, en ging weg zonder verder nog iets te zeggen.
Ik Schudde mijn hoofd en ging op en een grote met mosbedekte boomstam zitten.
‘Alec, Alec, Alec’ hoorde ik weer iemand met dezelfde stem gillen.
Begon ik nou gek te worden? Mijn ogen gingen richting de grond. Er lagen een paar blaadjes en een rode schoen. Wat doet een schoen nou in het bos?

Lily Pov:
Zachtjes trok ik aan zijn jasje. ‘Edward, mijn schoon ligt daar beneden’ fluisterde ik onnozel.
‘Doet je dat vaker?’ vroeg hij grimmig.
Edward probeerde niet in lachen uit te barsten, maar was erg zwaar voor hem. hij schudde lachend zijn hoofd en drukte zijn hand verder voor zijn mond.
Ik haalde mijn schouders op en keek weer naar Alex, terwijl Edward nog steeds niet probeerde te lachen.
Alec had mijn schoen in zijn handen en keek zoekend om zich heen.
‘Edward’ fluisterde ik geschrokken. ‘Hij heeft mijn schoen’.
Hij keek mij doordringend aan. Weer las hij mijn gedachten.
‘Hou daarmee op’ fluisterde ik boos.
Grijnzend tilde hij me op. ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg hij grijnzend.
Ik had geen keus, binnen paar tellen had ik weer grond onder mijn voeten. Rustig liep ik naar Alec. Ik tikte met een grijns op zijn rug.
‘Mag ik misschien mijn schoen terug?’ vroeg ik weer blij om mijn favoriete bloeduiger weer te zien.
Zijn blik was kil, onvriendelijk en staarde me ernstig aan.
Wou Alec me niet zien? Ik pakte met mijn handen zijn gezicht en drukte een kus op zijn lippen. Hij keek me zonder gevoel aan, mijn kus deed hem helemaal niets.
Ik hijgde, probeerde niet te huilen. Verslapt zakte ik neer op de grond.
Waarom deed Alec zo?

Reacties: