FanFic.nl

Toms Twin

All emotions together

“Hoe kan je eigenlijk weten wat mijn maat is?”�
“Dat weet ik gewoon.”�
“Helemaal niet?”�
“Jawel.”�
“Nee!”�
“Kaulitz! Ik zeg het je, ja!”�
Ik stop met lopen. Rea kijkt om. Hoe kan ze in godsnaam weten wat mijn lulsize is? Ze bluft nu gewoon zo hard, kan niet anders!
“Helemaal niet,”� probeer ik nog, maar aan Rea’s blik te zien kom ik er niet mee verder.
“Damn ouwe, moet ik je gaan vertellen wanneer ik dat gezien heb?”�
Even twijfel ik of het zo slim is om ‘ja’ te knikken, maar doe het dan toch. Kijken wat ze nu eens gaat verzinnen.
“Okay. Je weet toch dat ik je vroeger ook altijd naakt heb gezien? ‘Dan voel ik me één met de natuur’, zei je dan altijd wanneer je me voorbij liep met je leuter.”�
“Rea, toen was ik zes! Er zit heus wel ‘wat’ verschil in die vijf jaar!”� Ze lacht.
“Je kan bijna niet lelijker kijken!”� roept ze zo hard dat ik zou geloven als je me vertelde dat de bierflesjes er van trillen.
Ik pak een krat vast en zet het in de kar. Rea kijkt me schuldbewust aan. Mijn blik verzacht en knipoog dan. Op haar kan je toch niet boos blijven?
“Als je het écht wilt weten. Toen we twaalf waren zijn we eens een keer wezen zwemmen in dat meertje waar we altijd heen gingen wanneer we stikken van de hitte. De zon had onze hoofd blijkbaar aangetast die dag, want we waren onze zwemkleding vergeten. We gingen toen naakt, remember? Je had geen zin in nat ondergoed,”� ze fluistert het zachtjes in mijn oor. Een rilling kruipt over mijn ruggengraat. Nu herinner ik het me weer.
“Dat was na dat komkommer gedoe.”�
“Weet ik.”� Ze grinnikt zachtjes. Snel piekt ze over mijn schouder en bekijkt het lijstje die ik nog in mijn handen houd. Ze loopt dan van me weg en komt uiteindelijk weer terug met ketchup. Het wordt in de kar gedaan en ze kijkt me dan lang aan. Verbaasd blijf ik haar ook aankijken. Ik weet niets uit te brengen. Hoe doet ze dat toch steeds? Zo makkelijk met mijn gevoel spelen. Eerst lach ik me kapot met haar, daarna voel ik me wat aangevallen, dan is alles weer dik in orde en nu laat ze me zwijgen door haar ogen die me aanstaren!
Oké, dit is vreemd. Rea heeft haar armen rond mij heen geslagen. Haar neus voel ik tegen mijn hals gedrukt en haar nagels zitten in mijn rug. Verslagen sla ik mijn armen om haar heen en leg mijn gezicht in haar nekholte. Het voelt eigenlijk best fijn, gewoon vertrouwd. Ze laat me weer los en laat een onwillekeurige lach zien en heft dan haar schouders op.
“Ik liet me even gaan,”� zegt ze dan koeltjes. “Wat moeten we nog meer hebben?”�
“Rea..”� Ik zucht. Ze kijkt om met een wat moeilijk gezicht. Wat is er met haar?! “Rea!”� herhaal ik wat luider en trek haar weer naar mij toe. Ze begraaft haar gezicht terug in mijn vest en ademt dan diep uit.
“Ik had dit gewoon even gemist. Wij tweetjes, lekker kinds doen.”� Ik hoor haar gedempt lachen in mijn vest. Zachtjes streel ik over haar rug. Hopelijk kalmeert het haar wat.
“Weetje, volgens mij ging jij toen ook naakt zwemmen.”�
Rea komt uit mijn vest vandaan en kijkt me grijzend aan. “Daar moet je trots mee zijn. Vertel aan de buitenwereld dat je de enige echt Rea naakt hebt gezien!”�
“Zal ik doen.”� Grijzend haal ik mijn hand door haar haren en loop dan verder met het karretje.

Evelyn.

Dus. Als ik mezelf goed begrijp is Rea dus lesbisch? En blijkbaar wisten de andere het hier allemaal. Dan hoef ik me al geen zorgen te maken dat ik Tom verlies. Daar moest ik me sowieso al geen zorgen over maken! Tom houdt van mij en Rea is gewoon een goede vriendin van hem die hij gemist heeft like hell. Maar wat moet ik Tom vertellen over die ‘ene nacht’? Of zal Rea het al gezegd hebben tijdens het boodschappen doen? Mijn geweten knaagt aan me. Vertelt wat ik fout heb gedaan en dat ik echt eens moet gaan opbiechten. Wanneer weet ik alleen niet. Misschien morgen, misschien over één jaar. Wie weet.
“Is alles wel oké?”� Zorgzaam legt Bill zijn hand op de mijne. Zijn donkere ogen staren me aan. We zitten op zijn kamer, wat muziek te luisteren. Simone is beneden haar favoriete soap aan het kijken, dus die hebben we even haar tijd gegeven.
“Prima, gewoon even in gedachte verzonken,”� geruststel ik hem en glimlach flauwtjes.
“Dat zit je de laatste tijd wel vaak. Komaan, Evelyn, ik ken je lang genoeg om te weten en te merken dat er wat gaande is. Heeft het met Rea te maken?”�
Wordt het dan toch vandaag?

Reacties: