FanFic.nl

Toms Twin

Wrong thoughts

Tom.
“Als jij deze pakt, dan doe ik die om mijn stuur.”� Ik geef Rea een boodschappentas en doe die de andere tas om mijn stuur zoals ik zei. Ik kan nog net mijn evenwicht houden en begin met fietsen. Moeilijk trap ik vooruit met mijn rug voorover gebogen. Damn, dit fietst zwaar met die tassen.
Mevrouw zit relaxt achterop terwijl zij er mee kwam aanzetten dat we moesten fietsen!
“Zo zwaar is het toch niet?”�
“Leuk, héél leuk, Rea,”� hijg ik en maak een bocht naar links. Geschrokken grijp ik naar de tas die geneigd is om in de spaken te vliegen en maak zo een ongemakkelijke bocht naar rechts. Shit hé, dit wordt nog eens mijn dood!
“Ik weet dat ik grappig ben, maar daarvoor hoef je niet van de fiets af te flikkeren!”� geschrokken grijpt ze naar mijn heupen en plant daar haar nagels in. Ik zucht diep uit en fiets zover het kan weer normaal recht. Rea weet altijd op die gepaste momenten zoiets te zeggen, niet dus.
Gelukkig zie ik na een aantal helse minuten ons huis opdoemen.
“Save!”� Dramatisch springt Rea van de fiets voordat ik nog gestopt ben en laat zich op haar knieën vallen. Gadver, ze kust de grond ook nog! Ik weet dat ze niet spoort, maar dit? Lachend grijp ik haar mouw en hijs haar terug op. Ze glimlacht schijnheilig en laat zich dan meenemen naar de voordeur. “Wat gaan we zo doen?”�
“We vragen het zo wel aan Bill en Evelyn”� Ze knikt en drukt dan op de deurbel. Niet veel later staat mijn meisje voor de deur. Heel even vind ik een vreemde blik in haar ogen. Waarom kijkt ze zo raar? Ze merkt dat ik haar bekijk en kijkt dan zelf blozend een andere kant op. Haar moet ik toch écht eens aanspreken, want dit kan echt niet! Het lijkt net of ze een oceaan van geheimen verbergt achter die mooie blauwe ogen. En ik dacht altijd dat we niks voor elkaar achterhielden?
“Hey,”� zegt ze zachtjes en gaat aan de kant voor ons. Rea stapt naar binnen en ik volg haar maar. In de verte zie ik Rea de boodschappen op de keukentafel zetten en dan met Bill praten. De voordeur hoor ik sluiten. Rustig draai ik me om en zie Evelyn nog de klink vasthouden. Ze ontmijdt mijn ogen door naar beneden te staren. Verbaasd til ik haar kin op met twee vingers.
“Wat is er, liefje?”�
“Niets,”� bijt ze me toe en keert haar gezicht van mijn hand weg. Nog verbaasder dan net zie ik hoe ze zelf naar de keuken loopt en de andere helpt met uitpakken van de tassen. Sloffend kom ik ook de keuken in en leun zo tegen het aanrecht aan. Heb zo goed zicht op wat mijn meisje allemaal doet. Dan glijden mijn ogen even naar Rea die ook niet van mijn ‘niets doen’ doorheeft en pakt vrolijk verder uit. Bill merkt het wel en kijkt me aan. Zou hij het ook merken van Eef? Hij wenkt met zijn hoofd naar de gang. Ik knik en loop naar de gang.
“Je weet het hè?”� vraag ik gelijk en keer me om naar hem. Hij kijkt moeilijk en staart wat naar een fotolijstje die opgehangen is aan de witte muur van de gang. Damn, waarom doet iedereen nou zo moeilijk? Is het ‘hou Tom er buiten dag’?
“Ik heb het gevraagd toen je met Rea boodschappen ging doen. Ik merkte het ook op, net zoals jij dat nu doet, dat er iets aan de hand is, maar..”� hij zucht diep, “mij zegt ze niks. Volgens mij neemt ze het mee haar graf in, zoals ik het nu zie.”� Zijn woorden maken me alleen maar nerveuzer. Is het dan zo erg? Straks is ze zwanger! Ik wil niet dat ze daar alleen door gaat omdat ik geen kinderen wil!

“Liefje?”�
“Hmm.”� Ik rek me uit en haal zo mijn warme armen onder de dekens vandaan en sla een arm om Evelyn. Glimlachend drukt ze haar lichaam tegen me aan en legt haar hoofd op mijn borst. De vingertop van haar wijsvinger cirkelt rond mijn rechtertepel heen. Het maakt me doezelig en sluit zo genietend mijn ogen.
“Als het ooit verkeerd gaat, ik zeg í¡ls, en ik raak zwanger van je, wat zou je doen?”� De rust verdwijnt gelijk uit mij en open mijn ogen. Hoe komt ze hier nou opeens op? Ik vind wel dat ik eerlijk moet zijn.
“Ik denk niet dat ik nu al met een kind kan leven, sorry.”�

Mijn hart klopt wild tegen mijn borstkast. Dat zou ik écht iets voor haar vinden! Niets zeggen omdat ik het liever niet gewild zou hebben. Gott, wat kan ik soms een gevoelloze zak zijn!
Panisch snelwandel ik Bill voorbij en komt hijgend de keuken in. Zowel Evelyn als Rea stoppen met verder uitpakken en kijken me verbaasd aan.
“Ik wil niet dat je alleen de zorgen draagt!”� krijs ik hoog en kijk schichtig even in het rond. Evelyn kijkt nu helemaal verbaasd en komt naar me toe lopen.
“Is alles wel goed, lieverd?”� Zorgzaam legt ze haar hand op mijn voorhoofd om er zo uit te halen of ik geen koorts heb.
“Nee, je bent zwanger en zegt mij niks!”�

Reacties: