FanFic.nl

Heart Of A Dead Boy (TH)

Tom's verhaal

'tom..tom heeft inderdaad geen schuld..maar hij vertrouwde papa nooit. papa wou altijd dat jij een man zou worden. hij vond dat je te watjes achtig deed. daarom moest je altijd mee op zijn motor. hij maakte je expres bang. tom zei altijd tegen mij dat het jou dood nog zou worden om je zo bij papa te laten rijden. ik vond het natuurlijk belachelijk,maar ik merkte dikwijls dat tom zich er helemaal niet goed bij voelde.. en..en toen je de laatste keer met papa op de moter wegreed,was tom heel ziek..hij had vreselijke pijn zei hij. en zo zag het er ook uit. een pijnstiller hielp niet en tom begon over te geven en zakte door zijn knieen van pijn..ik wou hem naar het ziekenhuis brengen maar hij sloeg me van zich af..hij zei toen dat ik jou moest bellen..hij zei dat er iets met je was. ik snapte het toen niet echt..na lang aandringen deed ik toch wat tom zei en belde je op je gsm. maar je nam niet af,en dat is je gewoonte niet.. ik legde op en tom lag ondertussen helemaal op de grond en kronkelde van pijn. ik vond het niet normaal meer,maar hij liet zich niet helpen. hij bleef maar schreeuwen dat er iets erg met je was. ik kreeg er kippevel van,het voelde zo eng..alsof er iets bovennatuurlijks bezig was. stom natuurlijk dacht ik maar..ik bleef je bellen en je nam niet op..en toen belde er ineens iemand en toen ik opnam..dan ..dan zei iemand dat je een vreselijk ongeluk hebt gehad..ik hong direct op en geloofde tom. maar toen ik naar hem keek maakte hij juist een laatste pijnlijke kronkel,schreeuwde alleen jou naam en toen was hij buiten bewustzijn..ik vond het zo eng! ik heb hem dan naar het ziekenhuis gebracht en daar hebben ze tom eventjes onderzocht en vastgesteld dat hij niks had. hij is na een tijdje terug wakker geworden en toen was alles terug goed. alleen voelde hij zich doodverdrietig. en ik kon het bijna niet over men hart krijgen om hem over je te vertellen. dan pas had ik eigenlijk door hoe sterk jullie band wel niet is..hij voelde gewoon letterlijk dat er iets met je was..dat grijpt me nog steeds elke keer aan.. en toen ik tom over je vertellde..het leek alsof zijn wereld instorte..en nu nog steeds is het zo erg..ik heb nog nooit van men leven iemand zoveel zien huilen en zeker tom niet..hij is helemaal niet zo het huiltype..maar dus..hij heeft je toen niet bij papa weggehaald en daarom denkt hij dat het zijn schuld is..het is natuurlijk stom,maar ik kan het hem niet uitpraten..'
ik was er stil van geworden... wat een verhaal.ik had nooit verwacht dat er zoiets erg zou gebeurd zijn..maar tom heeft toch helemaal geen schuld,ik had gewoon niet op die motor mogen gaan zitten. het is mijn schuld,niet die van men broer..oh gott,ik wil hem zo graag leren kennen..maar..zou tom weten dat ik zoals ze zeiden geheugenverlies heb? zou hij daar wel mee kunnen omgaan? begrijpt hij dan wel dat ik hem niet herken..? hoe zou dat voor hem voelen.. hij gaat zich vast nog meer de schuld geven dan,en dat wil ik niet! maar als we toch zo'n sterke band hadden/hebben,dan weet ik niet hoe ik dat moet faken,zodat hij niks merkt.. ik weet niet eens hoe onze band was,dus hoe zo ik dat in godsnaam moeten faken! maar..ik wil hem toch zo graag zien...
ik schreef:mama..kan ik hem zien..bitte?'

Reacties: