FanFic.nl

My Worst Nightmare

Hotel Room Service [07]

Nog steeds Bill PoV:

Ik haal mijn sleutel uit mijn broekzak. Het is hier warm, aangenaam, maar Ruby rilt nog steeds. Ik duw de deur van mijn hotelkamer open en laat haar dan voorgaan.
‘Ga maar in de badkamer, ik haal wel wat voor je.’
Ze knikt voorzichtig en loopt dan naar de gouden deur met de gouden klink. Een spierwitte badkamer komt tevoorschijn, ze legt haar jas in de wasbak.
‘En de grond mag nat worden.’ roep ik en loop dan naar de kast. Daar liggen de handdoeken.
Ik pak er twee, ik wil zo meteen ook douchen, en loop dan naar de badkamer. Door de kier zie ik Ruby, die haar schoenen in het hoekje heeft getrapt en nu bezig is zich van haar riem te bevrijden.
Ik kijk naar haar, ongegeneerd.
Hoe ze voorzichtig is, nog steeds rilt.
Ze trekt het kleedje over haar hoofd en onthult haar rug. Het is de eerste keer dat ik haar zo zie, zonder dronken te zijn want daar herinner ik me bijna niets meer van. Ik herinner me vaag hoe zacht en warm ze was, hoe liefdevol ze me kuste, maar meer weet ik niet meer.
Haar jeans zakt naar beneden, nu kan ik haar benen ook zien.
Nog nooit heb ik zo’n wondermooi meisje mogen aanschouwen, en ik heb al veel gezien. Alsof ze een kunstwerk is, haar verhoudingen kloppen perfect, alles is een samenloop en het resultaat is perfectie.
Dan draait ze zich om, en val ik bijna op de grond.
‘Kom maar binnen.’
Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik glip de kamer in, leg de handdoeken naast de wasbak, op het oppervlak van marmer. In de spiegel kan ik de douchecabine zien, waar Ruby nu in staat en zich ontdoet van haar laatste kledingstukken. Kippenvel op haar lichaam, maar ook bij mij.
Rustig Bill, dit is niet het juiste meisje, ze is hier enkel om te douchen, we kunnen niets hebben, ze haat me.
Ik verlaat de badkamer.

Zenuwachtig wiebel ik heen en weer op mijn bed.
Waar blijft die Room Service? Ik heb ze zeker een half uur geleden gebeld.
Nee, dat is niet waar. Het is nog maar een halve minuut geleden, maar het lijkt allemaal zo lang te duren.
Zuchtend laat ik me achterover vallen. Ruby zit nog in de badkamer, ik heb me ondertussen al omgekleed. Gelukkig zit Tom op een andere gang, anders zou hij me kunnen uitlachen. Waarom neem in godsnaam Ruby mee naar mijn hotelkamer? Zou Tom het al weten? Dat zou de grijns bij het ontbijt wel verklaren.
Hij wist het en hij heeft het me niet verteld!
Ik vlieg bijna tegen het plafond als er op mijn deur wordt geklopt. Mijn hart trapt zich terug in gang terwijl ik naar de deur waggel en mijn best doe om niet naar binnen te gluren als ik voorbij de badkamerdeur kom.
Een karretje staat voor de deur, beladen met de dingen die ik besteld heb: frisdrank, ijs en snoep. Het helpt niet echt tegen de kou, maar dit is wat er ook ongeveer op haar feestje was dus dat zal ze wel lusten zeker?
Als ik me omdraai, zie ik Ruby door de kamer paraderen met slechts een handdoek om zich heen. Haar benen, bedekt met honderden druppeltjes water, komen er onderuit en lijken echt eindeloos. Ze klemt de handdoek tussen romp en armen en gaat dan met de andere handdoek door haar haren.
‘Kan ik je badjas lenen?’ vraagt ze en draait zich met de gebruikelijke flair om. Niet gapen, Bill, alsjeblieft, niet gapen!
‘Ja.’ piep ik en trek het karretje naar binnen. Haar zo zien, is echt niet goed voor mijn beheersing.

Ruby zit naast me op bed, in mijn badjas. Ik zou liegen als ik zei dat ik er beter uit zie in die badjas. Ze ziet er gewoon adembenemend uit.
Ik zet een flesje cola aan mijn lippen en laat alles naar binnen glijden tot mijn keel pijn doet. Cola pikt, kan ik niets aan doen!
Een boer weerklinkt door de kamer, en nog geen kleintje ook. Ruby verstopt zich in de badjas, ik zie nog net het puntje van haar hoofd.
‘Maakt niet uit joh.’ zeg ik grijnzend en geef haar een duwtje, ze schuift van bed en ploft op de grond.
‘Oh, sorry.’ mompel ik en kruip naar de rand. Ruby ligt dubbelgevouwen op de grond, een schaterlach gaat gedempt door de kamer. Ik klem mijn armen om haar heen en hijs haar uit alle macht op het bed.
‘Bedankt.’ fluistert ze en gaat tegen me aanleunen. Ik duw haar niet weg, daar voelt het veel te goed voor. Dus sla ik gewoon een arm om haar heen en wrijf zachtjes over haar bovenarm. Ze zucht in mijn hals en begraaft haar gezicht in mijn nekholte.
‘Bill?’ vraagt ze, en ik haal mijn hand door haar haren om te bevestigen dat ik luister.
‘Waarom moet dit ons overkomen?’
Ik duw haar hoofd omhoog en kijk haar aan, glimlach voorzichtig en zucht dan ook, om daarna mijn ogen neer te slaan.
‘Ruby, de besten overkomen de slechtste dingen. Normaal zou ik ‘Don’t Worry, Be Happy’ zeggen, maar ik weet niet of ik me hier niet zorgen over moet maken, of juist wel.’ Ik slik en kijk haar dan weer aan. Ze glimlacht. Even gaat ze met haar hand over mijn wang, dan buigt ze naar me toe.
Onze lippen raken elkaar. Maar het is geen kus. Het is meer... er zijn, maar het niet beleven.
Ik inhaleer diep en sluit dan mijn ogen. Het lukt me niet, en haar blijkbaar ook niet.
Dus laat ik me achterover vallen. Ze doet hetzelfde, en samen liggen we daar. Naast elkaar, tegen elkaar, en er is niemand die dat ons kan afpakken. En toch vraag ik me af. Waarom? Waarom kan ik het niet? Ik bedoel, ze... wij... het...
Mijn hoofd draait in rondjes.
Waarom?


Suki praat hier; ik moest MWN stukje posten als het zo ver is/was
en dat is het veel plezier deze is door Kayley geschreven xoxox
Kayley is Binnenkort weer echt aanwezig !

Reacties: