FanFic.nl

Heart Of A Dead Boy (TH)

Vragen,vragen,vragen..

De volgende dag werd ik wakker door een klopje op men kamer deur. dan kwam er een dokter binnen en ging eventjes op de stoel naast me zitten. ik keek haar vragend aan. ze zuchtte even. waarvoor was dat nu weer nodig?
'je moeder heeft gebeld. maar je sliep nog. ze zegt dat ze vandaag niet kan komen omdat ze naar haar werk moet. maar morgen kan ze wel komen. ze zei dat ze dan een verasing meeneemt. ze wou alleen niet zeggen wat het is. nou..dan uh weet je het hé,ik laat je nu maar weer alleen.'
ze stond weer op en verdween uit men kamer. ik voelde me een beetje verdrietig. ook al heb ik de vrouw die men moeder is nog maar een paar keertjes gezien,ze is me al wel wat aan het hart gegroeid. niet als moeder dan,want die herinnering is (nog) niet terug,maar ze is wel lief voor me enz. ik mag ze wel. ik denk dat ze een goede moeder is. jammer dat ze niet kan komen,ik was er stiekem wel wat op aan het wachten. ik vind haar gezelschap leuk,dan ben ik ook niet zo alleen. ik vraag me alleen af wat die verasing is,ik hou van verasingen!!! wow,waar kwam dat nu weer ineens vandaan? ik hou van verasingen? hoe kan ik dat nu weten,ik wist eerst zelf niet eens men naam! hoe kan ik dan weten wat ik graag en niet graag heb? ik weet helemaal niks over mezelf en dan zeg ik dat ik verasingen graag heb? ik snap van mezelf echt niks. of wacht eens,is het misschien een soort herinneringetje? ik hoop van wel,ik hoop dat alles snel terug komt! ik wil zijn wie ik voor men ongeluk was! daar kunnen alleen men moeder en men broer me bij helpen. of die twee vrienden van onze band? die ken ik trouwens ook niet eens. hoe zouden ze zijn? grappig of lullig? gezellig of saai? zouden ze van men ongeluk weten? missen ze me wel of niet? ik heb zoveel vragen..waarom kan niemand ze voor me beantwoorden? ik vind het zo frustrerend. ik zal maar best men gedachten op iets anders zetten,want anders maakt het me nog gek! maar wat kan ik doen,het is hier echt saai! was men broer hier maar..dan konden we misschien een spelletje ofzo spelen..ik mis hem..
ik ga maar wat tv kijken ofzo. ofnee,ik ga slapen. ik voel me toch zo moe en men schouder tinteld weer een beetje van pijn. ik hoop niet dat de pijnen terug komen,het was nu juist beter! ik sloot men ogen en probeerde men verwarde gedachten in een hoekje weg te duwen en probeerde in slaap te raken...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.