FanFic.nl

Heart Of A Dead Boy (TH)

Ik ben bij je..

'kom tom,we laten bill even slapen..we komen morgen wel terug.. het is een zware dag geweest..morgen kunnen we verder vragen en praten..'
'maar..ik..ik heb hem nog maar juist terug! ik wil bij hem blijven! ik laat hem niet nog eens alleen! hij is godverdomme men kleine broertje! hij heeft me nodig! en ik hem ook..' ik was ontroerd.. ik hou nu al van tom,al zullen de herinneringen nog wel even duren. ik mag die jongen nu al graag..
mama en tom begonnen even te discucieren en tom won. hij mocht bij me blijven. mama vroeg op de gang even aan een dokter of tom mocht blijven slapen en het mocht! ik was eigenlijk best wel blij,maar ook wat zenuwachtig..wat als ik tom teveel hoop heb gegeven? wat als hij denkt dat ik hem al helemaal terug herken? ik wil hem geen pijn doen door te zeggen dat ik hem niet herken.. maar tom was blijkbaar heel blij dat hij mocht blijven. hij en mama namen afscheid en mama gaf me een kus op men voorhoofd en ging dan weg. ze kwam morgenmiddag terug. nu zat ik hier alleen met tom. hij zat er wat onwennig bij en ik snap dat helemaal. ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen.
'uh..heb je eigenlijk nog pijn?'
'nee..' ik was zo blij dat ik men stem terug had! het klonk wel nog krakerig,maar ik kon tenminste al terug praten!
'bill..niet liegen alsjeblieft..'
'maar..hoe..hoe weet je dat ik lieg dan?'
'ik voel het ook..'
dat verbaasde me wel. ik heb mama's verhaal gehoord dat tom wist dat ik een ongeval had,maar dat hij nog steeds pijn voelt? dat kan toch niet? en trouwens,dan zou hij op het moment moeten sterven van pijn! ik hou het zelf nog maar amper vol en ik krijg al morfine. hij heeft niks. dus..dat kan toch niet?
'het is niks billy..je hoeft tegen mij niet te zwijgen..je kan me vertrouwen,dat weet je toch hé?'
'jaja maar..ik..ik wil gewoon niet dat jij of mama je zorgen maken..'
'ach billy toch.' tom omarmde me weer en ik begon spontaan weer in huilen uit te barsten. het voelt zo goed om in tom's armen te liggen. hij voelt echt aan als een grote broer. ik haat mezelf alleen erom dat ik hem niet herken. ik weet wel dat hij tom is enz,maar echt kennen is nog anders.. ik mis hem..ook al is hij hier. ik voel dat ik de echte hij nog niet ken. dat vind ik zo jammer,zo erg. hij is al heel men leven bij me en ik..? ik ken hem niet meer...hoe kan dat,hoe kan ik hem dat aandoen! ik klemde men handen in tom's t-shirt en liet alle tranen vloeien. het rare is,dat ik geen schaamtegevoel tegenover hem heb. ik huil gewoon en het voelt goed. ik voel gewoon dat hij me begrijpt en van me houd. en dat te weten doet me goed..
'stop met huilen billy,ik hou meer van je gelukkige lach..' hij praatte zo zacht tegen me,zo lief en gevoelig. omg,ik huil gewoon van vertedering. hij is men broer,ik heb een eigen grote broer die er voor me is. hij is gewoon zo lief voor me. het doet me pijn,maar gezonde pijn. pijn van ontroering.
hij aaide wat door men haar en fluisterde geruststellende woordjes. wat doet dit me goed..
'tom..' zei ik en huilde verder.
'ik ben bij je..en ik zal er altijd blijven..'
ik kon niet eens meer uit men woorden komen. ik wist niet meer wat ik dacht. het enige wat door men hoofd ging was :tom,ik blijf nu ook altijd bij je..'
een tijdje later viel ik gelukkig in slaap,in men broers troostende armen die me nooit meer zullen laten gaan...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.