FanFic.nl

Heart Of A Dead Boy (TH)

Een eerste kleine herinnering..

De volgende morgen werd ik wakker van een gekriebel over men wang. ik opende traag men ogen,het deed een beetje pijn. ik krabde over men wang en zag dan tom lachen. nu pas had ik door dat tom me met een vinger kriebelde om me wakker te maken. ik glimlachte naar hem. alleen kwam die glimlach wat pijnlijk over want men nek deed helemaal pijn. het ging zo door naar men schouderbladeren tot helemaal over men rug. auw!
'gaat het een beetje..?'
ik knikte.
'bill..niet liegen..'
'sorry..ok,het..gaat niet..heb pijn..'
'moet ik even een dokter gaan halen?'
'nee..hoeft niet..'
'zeker?' ik hoorde gewoon zijn ongerustheid in zijn stem. dat vind ik zo lief hé. hij gedraagd zich echt al een grote broer. ik blijf het zeggen,ik vind hem echt lief. ik wou alleen dat ik meer dingen over hem wist. ik weet echt niet hoe ik me tegenover hem moet gedragen. wat als hij me raar vind?
'billy..maak je geen zorgen..de herinneringen komen nog wel terug zeggen de dokters..'
'h..hoe weet jij waar ik over denk..?'
'we zijn een eeneiige tweeling,dat is gewoon logisch dan. een soort gave kun je het noemen.' hij glimlachte trots.
'vind je me dan niet raar..nu dat ik zo..niks meer weet enz? ben ik niet helemaal veranderd ofzo..?'
'maarnee billy..en trouwens,zohard ben je niet veranderd,je bent bevoorbeeld nog even onzeker..maar wees maar zeker,ik vind je niet raar..'
'dank je tommy..'
'kom je mee eten in de cafiteria?'
'maar..mag ik wel uit de kamer?'
'ik ben vanmorgen gaan vragen. zolang ik bij je blijf mag het.'
ik vloog hem onverwacht om zijn nek en lachte:danke tommy!'
'is niks hoor. kom je mee dan?'
'tuurlijk! ik word al zot van deze kamer!'
'haha..je bent en blijft toch precies wat hetzelfde als voor het ongeval..' dat laatste woord sprak hij zachter en onzeker uit..
'hey tommy..je hebt geen schuld..je kon er niks aan doen..'
'ik kon je tegenhouden en onze vader uitschelden dat hij niet zo gevaarlijk moet doen..'
'geef jezelf er geen schuld aan..ik had er niet op mogen gaan zitten..laat het maar rusten,het is toch al gebeurd..'
'maar daardoor ben je nu wel zo toegetakeld enz! ik vind het zo erg voor je..ik had bij je moeten zijn..'
'trek het je niet aan..je bent nu toch bij me? en dat betekend me veel..'
'maar je herkent me niet eens..wat kan dat jou dan veel betekenen..'
'geloof me..het betekend me veel..en wat je zegt is niet helemaal waar..ik heb zo wel een heel vertrouwd gevoel met je..dat betekend toch al iets hé?'
'ja..ik hoop dat je je geheugen snel terug hebt..ik wil men broertje terug..'
ik omarmde hem en zei:hey..ik ben bij je..heb geduld en dan word ik wel terug zoals de vorige ik..'
'ik hoop het. al je een blijvend letsel hebt,dan vergeef ik me dat nooit..'
'ik kom wel terug in orde..onkruid vergaat niet hé.'
'omg! dat zei je vroeger ook altijd!'
hij knuffelde me ineens plat. oh,zo schattig. ik zei het eigenlijk zomaar. ik wist niet dat ik dat vroeger ook altijd zei. dat is een betering,niet?
'kom we gaan eten billy.'
ik knikte en volgde hem. we stapten op een traag stapte door de witte ziekenhuisgangen en na een tiental minuutjes kwamen we op een open plek aan. er stonden een stuk of zeven tafeltjes met stoelen errond en in een hoek stond het 'etenbesteldinges'.
'ga jij maar al zitten,ik bestel wel.'
'tom,ik ga niet dood hoor,ik kan wel zelf bestellen.'
'ik weet maar..ik heb het gevoel dat ik het moet goedmaken van het ongeval enz..'
'hoeft niet..ik geef je geen schuld..maar wat gaan we eten?'
'ons lievelingseten natuurlijk. pizza!'
'oh. dat aten we vroeger altijd?'
'ja. voor tv met een dvd en daarna meestal ijs. dat aten we het liefst.'
'oh. lekker.'
tom stapte naar het etenbesteldinges en kwam even later terug met twee borden pizza en twee cola's. hij zette het op ons tafeltje neer en ging tegenover me zitten. wow,moet ik een hele pizza opkrijgen? ik hoop dat het me lukt,want ik heb best wel veel pijn...
En alsof het een heksenspreuk was,liet tom zijn stuk pizza vallen en trok een pijnlijk gezicht terwijl hij naar zijn maag greep.
'tom! gaat het? wat is er!?'
'niks niks..ik heb..gewoon pijn..auw..'
'ik bel een dokter!'
'nee! hoeft niet..het gaat alweer..'
hij trok een scheve glimlach,maar ik zag zijn zweet druppeltjes. hij had pijn,door mij... hoe kan zoiets? dat is onmogelijk,magie ofzo!
'ik kan beter een dokter voor JOU bellen..'
'hoezo..?'
'billy..ik ben verdrietig wanneer jij dat bent,ik ben gelukkig wanneer jij dat bent en ik heb pijn wanneer jij pijn hebt..dat is gewoon altijd al zo geweest..'
'maar dat klinkt zo raar..hoe kan dat nu..?'
'dat ligt aan onze sterke band met elkaar..'
'ik mis je tommy..'
'mar ik ben er toch?'
'nee,ik bedoel..ik mis de echte jou,toen ik je nog kende..ik wil je weer kennen..ik haat dit gevoel..je bent men broer en het..het voelt niet helemaal zo..'
'ik snap het..maar heb geduld billy,alles komt nog wel terug..heb geduld..'
'ik heb geen honger meer..'
'maar je hebt nog niks gegeten..?'
'..pijn..'
'ow..kom dan gaan we terug naar je kamer,dan kan je wat slapen ofzo.'
'ok..'
we stonden op,lieten onze borden staan en liepen traag terug naar men veel te witte kamer. na een kwartierje waren we er weer en hielp tom me in men bed. hij is zo zorgzaam voor me. ik voel zo een raar gevoel in men hart. ik ken deze tom,misschien zelf beter dan ik zelf denk.. rare uitleg hé? ik snap het zelf niet goed. maar er is iets dat me steeds in men hoofd voorbij schiet. ik op de grond,jongens die me stampen. en dan tom die me red enz.. hoe ik aan die beelden kom weet ik niet. ik weet alleen dat het een herinnering is die terug is opgekomen. ik hoop dat de rest vlug volgt.
'probeer wat te slapen..'
'blijf je hier..?'
'natuurlijk,zo lang je wilt..'
hij legde het deken over me en ging naast me liggen. zachtjes aaide hij door men haar,het maakte me rustig. niet veel later viel ik in slaap...

Reacties: