FanFic.nl

Everything will be fine

28.

Gustav

Idioot. Idioot. Idioot. Idioot.
De hele weg naar huis galmt datzelfde woordje door mijn hoofd. Hoe kon ik nu zo stom zijn? Ik flapte het er gewoon uit. Ik meende het natuurlijk niet! Ze zou het niet merken, ze vond het oké zo. Die brief was naar haar adres in België verstuurd dus ze zou hem naar alle waarschijnlijkheid toch nooit te zien krijgen. Ik had hem gewoon nooit mogen verzenden. Al dat dronken gebrabbel. Ja! Dat was het! Ik was dronken. Die brief was een vergissing dus.
Nee, het was helemaal geen vergissing! Ik zucht. Ik ga de strijd verder aan met mijn gevoelens tot ik thuis voor mijn deur sta. “Verdomme!”�, mompel ik verward. Al tastend in mijn zakken zoek ik naar mijn sleutel maar ik ben er al zeker van dat die binnen op de tafel ligt.

Als ik mezelf uiteindelijk toch door het venster in de garage geduwd krijg laat ik me languit in de zetel vallen. Dit gaat nog een erg lange dag worden als ik zo verder doe. Alles is zo uitzichtloos geworden zonder Yaren, nu ik het zo bedenk. Waar leef ik nog voor? Tokio Hotel?
Ik duw mezelf met een schok recht. Dacht ik nu net écht dat ik beter kan kappen?

Anne

“Komaan schat, het is goed geweest voor vandaag.”�
Zijn handen zijn zo groot als kolenscheppen en plukken mij zo van de barkruk. Ho, wacht even. Ik begin tegen te spartelen. Wie zegt hier dat ik genoeg heb?
Ik mompel wat en hoop dat hij begrijpt dat ik gewoon nog wat te drinken wil. Het is nog steeds Zondag. Dat wil zeggen dat ik hier nog niet langer dan vijf uur zit. Ik kan wel nog wat hebben.
“Komaan Peter.”� hij houdt halt vlak voor hij me wil buiten zetten. Ik kijk op en probeer te focussen. “Ik breng haar straks wel. Nog eentje.”� ik zie dat hij zijn glas opsteekt. Die kerel naast me zucht maar laat me niet los. Hij draagt me half onder zijn arm naar de barkruk naast de persoon die riep.
“Bedankt.”�, ik giechel als een klein kind.
“Graag gedaan, schatje.”�, meteen voel ik zijn hand op mijn been. Ach ja, drank krijg je natuurlijk niet voor niets. Ik ben het al gewend ondertussen. Alles is beter dan alle rekeningen zelf betalen.
“Je kijkt een beetje sip.”�, zegt hij. En schuift meteen daarna een glas bier onder mijn neus. Ik lach en haal slungelig mijn schouders op.
“Mijn dochter is er vandoor.”�, terwijl hef ik mijn glas.
“Nou, das niet zo fraai.”�
“Ach, dat kind brengt toch alleen problemen.”� ik schuif dichter naar hem toe. “Ze heeft zelfs mijn broer in het gevang gekregen.”�
“Zo zo.”�
“Haar vader is net al zo. Maar ja, de appel valt niet ver van de boom zeker.”�, ik moet moeite beginnen doen om uit mijn woorden te komen, maar de roes is des te beter. Yaren heeft me gekwetst. Mij zo alleen laten! Ze durft. Wie gaat er nu de pizza op tijd uithalen?
“Dan ben je er beter vanaf, niet?”�
“Misschien wel ja,”� ik mors op mijn broek. “Oeps.”�, ik giechel weer.
Hij lacht ook, neemt een servet en wrijft over de plek.
“Niet doen,”� ik duw zijn hand weg. “zo maak je het erger. En, ik weet niet hoe ik de wasmachine aankrijg.”�, we proesten het allebei uit. Hij is leuk.

Ik word ruw op de zetel geduwd en onderga gedwee. Niet dat ik nog veel energie kan opbrengen om hem van me af te duwen. Ik hoor iets scheuren. Was dat mijn broek of iets van zijn kledingstukken? Hij gaat gewoon verder dus ik neem aan dat het mijn verbeelding was. Ongewild glijden mijn dronken gedachten naar Yaren. Ik hoop dat ze snel terugkomt. Volgens mij is de koelkast bijna leeg. Dat egoïstisch kind. Vertrekken en haar niet eens bekommeren om haar arme moeder. Na alles wat ik heb gedaan voor dat wicht.
Ik hap naar adem als hij ruw en hard in mij komt.

Reacties: