FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 3

Kayley POV
Ik nestel me in de zetel en trek Tom tegen me aan. Suki heeft nog steeds moordneigingen tegen hem, en ik wil hem nog niet kwijt, dus bescherm ik hem nu maar best even.
Dorien moet zich trouwens ook een goede bescherming aanschaffen, want Elvis beraamt een plannetje in dat kleine kasteeltje van hem. Zou River een goudvis tegen kunnen houden? Vast wel, maar ook 30 goudvissen?
Nadezh en Bill houden een nagellakgevecht, daar zit ik voor niets tussen, echt niet!
Misschien een beetje.
Daniëlle zit op de leuning van de andere zetel, en Georg ligt snurkend bij haar voeten. River en Dorien zijn… waar ze altijd zijn, bezig met wat ze altijd doen. Nou, niet altijd. Maar ze doen het echt veel! Meer dan Tom en ik, en dan zeggen ze iets over ons.
Ik zal die andere mensjes hier ook nooit snappen.
Mijn ogen vallen op de televisie, en daarom ook op de playstation, én daarom ook op de microfoons. Microfoons van Singstar. Singstar! Singstarritueel!
Ja, sorry, mijn hersenen hebben soms meer tijd nodig om ergens achter te komen.
Singstarritueel! Mijn hersenen blokletteren het voor mijn ogen.
Dat is vandaag, want het is zaterdag. En anders maak ik de anderen wel wijs dat het zaterdag is, ik heb zin in Singstar, en als ik ergens zin in heb dan… Nou, eigenlijk niets dan. Meestal krijg ik nooit wat ik wil.
‘Mensen, ik mis mijn trampoline.’ jammert Shin en leunt op de rugleuning achter me.
‘Kom, dan gaan we terug.’ grinnikt Elisa en trekt hem mee aan zijn schouder.
‘Niet te hard hé!’ roept Suki hen achterna. Giechelend verlaten die twee het huis om hun geliefde trampoline op te zoeken.
Ik loop naar de playstation en kniel neer om in het kastje te kunnen kijken. Eens zien, welke gaan we deze keer helemaal grijs draaien? Mijn ogen vallen op de editie van de 90’s. Oeh, goede keuze, ogen.
Ik pak het Singstar hoesje, haal voorzichtig de cd eruit en open dan het klepje van de playstation. Ik leg het schijfje erin, klap het ding weer toe en druk de playstation aan.
Nadezh heeft de tv al op het juiste kanaal gezet, dus nu glijdt het introfilmpje over het beeld. Die ken ik ondertussen al helemaal vanbuiten, van voor naar achter.
‘Van links naar rechts.’ flap ik eruit en kijk dan blozend om me heen. Niemand gehoord? Mooi zo!
Het Singstar hoofdmenu verschijnt. Ik sluit een controller aan en gooi die dan over mijn schouder naar een willekeurig iemand, maar het is Nadezh die hem vangt. In onze familie zit tenminste hand-oogcoödinatie, in tegenstelling tot de familie Kaulitz.
Jammer genoeg steelt Bill de controller van Nadezh en bepaalt hij het liedje. En ik heb hem vorige keer een vreselijk nummer laten zingen, dus dat zal ik nu waarschijnlijk mogen bekopen met een onmogelijk nummer.
Juist ja.
You Can’t Touch This van MC Hammer. Zei ik onmogelijk? Dit is vijf keer onmogelijk.
Suki hoort de muziek en komt met Elvis aanzetten, Gustav sloft achter haar aan. Hij houdt niet van het Singstarritueel. En hij houdt niet van Elvis, dat is iets dat waar is.
Ze zet de bokaal op tafel zodat Elvis een goed zicht heeft en begint dan hyperactief te dansen. Ook Bill en Nadezhda kunnen niet stil blijven zitten.
‘Ik $wil zingen!’roept Bill, waarop ik mijn microfoon in zijn handen duw. ‘En jij doet mij.’ mompelt hij in mijn oor en geeft me de andere.
Damn, ik dacht eraan te kunnen ontsnappen.
De tekst vliegt voorbij en Bil houd het al niet meer bij, om niet te moeten spreken over mezelf. Dit lied is gewoon veel te snel.
Als het lied gedaan is, hebben Bill en ik een score van samen nog net geen 300.
‘Bill, zo slecht is het nu ook weer niet!’lach ik en gooi mijn micro in de zetel. Mijn zin in Singstar is over, Bill zal er toch sowieso voor zorgen dat ik geen enkel normaal liedje kan zingen.
Dan zie ik dat Yasmine, Dorien en hun twee mannelijke partners er ook bij zijn komen zitten en dat zowat iedereen de slappe lach heeft.
‘Is niet leuk.’ zegt Bill met een pruillipje.
‘Mag ik K3 doen?’ vraagt Elvis. Iedereen kijkt hem met grote ogen aan. Zei hij dat nou serieus?
‘Ga je gang.’ zegt Suki en stopt het cd’tje met de K3 nummers erin. Ja, die hebben wij. Onze feestjes zijn zo melig dat die er wel móet zijn.
Als het nummer ‘Ik ben een klein geel visje’ door de kamer dendert, komen Elisa en Shin naar binnen gerend.
‘Waarom zeggen jullie niet dat we Singstar’en?’ roept ze verontwaardigd en neemt aan aanloopje om op topsnelheid in Yas’ schoot te belanden. Met z’n tweeën rollen ze van de zetel af.
Ik haal mijn schouders op en leg de microfoon tegen het glas.
‘Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw.’ zingt Elvis. Ik moet zeggen, K3 klinkt best wel goed met die stem van Elvis.
Tom komt met een zak chips in zijn armen en Daniëlle en Georg achter zich de woonkamer in gelopen en kijkt verbaasd naar het scherm.
‘What the hell?’ vraagt hij en nogmaals haal ik mijn schouders op.
Ik bekijk het scherm, het aantal punten staat in vette letters bovenaan het beeld.
‘Nee hé, een nieuwe record!’ klaagt Bill.
‘Lekker voor je Bill.’ roept Tom en verschuilt zich dan achter mij. Te laat merk ik het kussen op.
‘Oh, Kaulitz, dat gaat je bezuren.’ sis ik en wenkbrauwwiebel dan naar Nadezh, die de hint meteen snapt.
Kussengevecht!

Reacties: