FanFic.nl

Fallen myself

28. Deutschland

Ik stap de trein uit het felle zonlicht in. Hier ergens zouden we de clip opnemen. Ik hoop dat het de laatste dag pas gaat regenen want we hebben een dag met regen nodig. Ik zie de bekende chauffeur al aan komen lopen. Hij pakt een van mijn tassen over en we lopen naar de auto. Christian begint gelijk over hoe het met me gaat en hoe ik het doe op school. Ik vertel alles uitgebreid. Voor ik het weet stopt de auto voor een hotel. Ik stap uit en loop met mijn koffers naar binnen. David staat me al op te wachten. Hij vergezeld me naar de kamer. Meteen verteld hij wat we de aankomende week gaan doen. Ik moet dus ook nog een paar interviews geven over de single. Dan doet hij de deur voor me open en loop ik de kamer in. Tom ligt op het bed een tijdschrift te lezen. Ik sluip dichter naar het bed toe. “Bill wat moet je”� gromt hij. “Ik ben Bill niet weet je”� zeg ik rustig. Hij kijkt gelijk op. “He ben je er al.”� “Nee, dit is mijn geest”� zeg ik sarcastisch. Ik laat me naast hem op bed vallen. Zijn arm zoekt een weg naar mijn heup en hij trekt me tegen zich aan. Niet veel later voel ik zijn lippen. Ik leg mijn armen in zijn nek en voel me gelukkig waar ik ben. Ik hoor de deur weer open gaan. Ik kijk op. “Dit keer is het wel Bill”� deel ik Tom mee. “Komen jullie mee eten?”� “Tuurlijk”� zeg ik. Nog steeds voel ik me niet lekker, maar schijn zegt veel. En in al die jaren ben ik goed in acteren geworden. Ik zie Georg en Gustav ook achter Bill verschijnen. “En hoelang ben jij al hier, dat je ons niet even gedag komt zeggen. Dat zijn ook geen manieren.”� Ik werp een blik op de klok. “Ik ben hier welgeteld 5 minuten Georg. En toen stond ik nog beneden in de lobby. Dus wat geen manieren. Ik heb nog geen tijd gehad. En vinden jullie trouwens dat ik op Bill lijk?”� vraag ik terwijl ik naast Bill ga staan. “Niet echt, jij bent knapper.”� “Danke Georg.”� “Waarom?”� Bill kijkt me vragend aan. “Tom kan ons blijkbaar niet uit elkaar houden.”� “Tom, misschien moet je wat beter leren kijken.”� “Bill, ik had haar toch helemaal nog niet verwacht en jij klopt meestal ook niet. En jij weet ook niet wie het is als je niet opkijkt.”� “Als je me niet verwacht dan ga ik maar weer.”� Ik draai me om en loop de kamer uit richting het restaurant. Iedereen komt achter mij aan. Verveeld kijk ik naar wat er allemaal staat. De jongens beginnen hun bord flink vol te scheppen. Ik schep maar wat op, kijk niet een wat het is. Ik ga naast Tom op een stoel zitten. Die kijkt vragend naar mijn bord. Ik kijk er ook naar en zie dat er niet zo heel veel opligt. “Heb in de trein al wat gegeten.”� verklaar ik. Nog een leugen. “Zo Rebecca hoe is het ermee?”� “Goed hoor,”� antwoord ik droog. “Details?”� “Mijn leven loopt wel lekker rustig door. Ik heb school, de club, de band en jullie om me druk om te maken. Net zo als iedere andere tiener.”� “Die hoeven zich heus niet druk om ons te maken hoor.”� Gromt Gustav. “Doen ze wel, geloof me maar.”� “Maar er is niks bijzonders meer gebeurd?”� “Nee.”� Ik stop een hap spaghetti in mijn mond. “Is er bij jullie nog iets spannends gebeurd?”� probeer ik het onderwerp van mij af te halen. Bill begint meteen opgewekt te vertellen. Poging gelukt. Na het eten lopen we met zijn allen naar boven. Op de kamer van Georg willen de jongens nog wat spellen spelen. Ik ga languit op Georgs bed liggen. Tom heeft als eerste een controller en start een spel tegen Gustav. Bill komt achter mij zitten. Georg leunt met zijn rug tegen het bed. Zijn hoofd ligt tegen mijn zij. “Mag ik?”� vraag ik onschuldig. “Tuurlijk”� mompelt hij terug. Ik pak een paar plukken van zijn haar. Netjes maak ik er een aantal vlechtjes in. Als Gustav opkijkt, begint hij hard te lachen. “Wat heb jij nou weer in je haar?”� “Geen idee”� antwoord Georg droog. Hij kijkt mij aan. “Vlechtjes, meer niet hoor. Je lijkt nu net een meisje.”� Gelijk gaat zijn hand naar zijn haar om alle vlechtjes eruit te halen. “Daar heb ik lang over gedaan, weet je.”� “Had je hier maar eerder aan moeten denken.”� “Je hebt toestemming gegeven,”� komt Bill voor me op. “Tom, zeg er eens wat van,”� probeert Georg. “Je hebt gezegd dat het mocht, kan er niks aan doen.”� Boos zakt Georg wat verder onderuit. Dan pakt hij de controller van Tom en start een nieuw spel. Bill gaat wat te drinken halen en Tom duwt mij verder het bed op. Zelf gaat hij half over mij heen liggen. Zachtjes duwen zijn lippen op de mijnen. “Heb je gemist”� fluistert hij in mijn oor. “Ik jouw ook”� fluister ik terug. Zijn hand dwaalt langs mijn zij. Zachtjes bijt ik op zijn onderlip. Hij kreunt zachtjes. Een deel in mij verstart. “Hallo, wij zitten hier ook nog weet je,”� roept Georg ruw. “So what”� roept Tom terug. “Ik hoef niet te weten wanneer je opgewonden begint te raken.”� “Heb ik je gevraagd om te luisteren dan.”� “Weinig andere keuze.”� Ik heb hier nu al geen zin meer in. “Ik ga slapen,”� deel ik mee. “Ja vast”� zegt Georg met een knipoog. Ik sta vermoeid op, geen zin om meer een antwoord te geven. Ik loop Toms kamer in en zorg dat ik in bed kom. Tom komt niet veel later de kamer in en kijkt me aan. Hij komt naast me liggen en ik nestel me in zijn armen. De armen waarna ik nu al een week verlang. Met onze hoofden tegen elkaar val ik in slaap.

Reacties: