FanFic.nl

Heart Of A Dead Boy (TH)

Uitlachen?!

'uhm..ok..maar..weten ze van dat gedoe met het vergeten zijn enz..?'
'jaja,maak je maar geen zorgen,dat weten ze al lang. ze willen je gewoon eindelijk terugzien. de laatste keer dat ze je zagen lag je op de operatietafel met overal bloed van je aangesmeerd..oh gott,het was zo erg..dat beeld ga ik nooit meer vergeten..'
'arme tommy..maar hey..ik leef nog hé. en ik ben alleen voor jou teruggekomen.'
'hoe bedoel je? je kent me toch niet..?'
'ik bedoel..die hart attack..ik was ergens waar het rustig was en zonder pijn. maar ik hoorde je huilen en smeken..en dan ben ik terug gekomen..'
'meen je dat..?'
'ja tommy. en ik ga ook nooit meer weg want wij zijn broertjes en wij horen gewoon samen,voor altijd.'
'dat is zo lief gezegt! ik ben zo blij dat je nog leeft!!' hij omarmde me weer plat. ik hield een piep van pijn in en liet hem doen. hij mag niet weten dat ik nog pijn heb. het maakt hem anders ongelukkig en zoals ik al zei,ik zal alles doen of faken wat nodig is om hem gelukkig te maken.
'kom,maak je je klaar dan gaan we naar onze vrienden.'
'ok.'
tom verliet de badkamer weer en ik kleedde me uit en ging in de douche. raar maar waar,men maagpijn is nu over. waarschijnlijk was het echt gewoon de stress. het is nu in ieder geval veel beter,ik voel me alleen wat onzeker. wat als men vrienden me raar vinden? hoe zouden ze eigenlijk heten?
een half uurtje later stapte ik uit de douch,droogde me af en sloeg een handdoek om men middel. ik moet nog kleren gaan pakken. ow ja,dat is waar ook. gisteren had ik geen kracht meer om te zien wat voor kleren ik allemaal had. dat ga ik nu direct eens doen. ik stapte de badkamer uit en ging men kamer in. oeps,verkeerde kamer. ik stapte er weer uit en ging een andere kamer binnen. oeps,ook niet. verdomme,waarom moet het zo moeilijk zijn!
'zoek je iets?'
'uh..ik uh..weet men kamer niet meer zijn tom.'
'oh..is niks hoor,dat is die daar.' hij wees naar de kamer en ik ging binnen. ik opende men kast en gooide al men kleren op men bed. wow,wat heb ik er veel! wat moet ik nu aandoen,ik kan niet kiezen! ik weet niet eens hoe ik dat vroeger allemaal gecombineerd heb. hoe is men styl. ik moet echt alles terug leren...
tom kwam men kamer binnen en bekeek me.
'uhm tom..weet jij wat ik aan moet doen?'
'uh..pak gewoon je lievelingskleren,dat staat je goed.'
'en..wat zijn men lievelingskleren?' gott,wat is het moeilijk om zo'n vragen te stellen..
'je zwarte skinny broek met de riem en het t-shirt van green day. en die handschoentjes en die ringen enz.' hij wees alle dingen aan en ik keek hem even raar aan. draag ik ringen? en skinny broeken? zit dat niet..raar?maar als ik het voor men ongeval graag aandeed,dan zal het wel goed zijn zeker?
tom ging weer naar beneden en ik kleedde me aan. hé,die ringen en kleren zitten echt goed. ik voel me al veel beter! trots op men kleren liep ik glimlachend naar beneden. daar zaten tom en mama te wachten. toen ze me zagen begonnen ze te lachen. wat..? is het niet mooi..o,nee..
ik rende snel terug naar boven en vlamde de deur achter me dicht. ik zit blijkbaar in tom's kamer. ach wat maakt het ook uit! ze lachen me gewoon uit voor niks! ik kan er toch ook niet aan doen als de kleren me niet staan,ik ken ze niet eens! woedend en verdrietig liet ik me op het bed vallen en begon te snikken.
de deur ging open. ik voelde het bed naast me zakken en keek vragend op. tom.
'hey,wat is er ineens?'
'jullie.jullie lachen me gewoon uit,leuk hoor!' ik huilde nog harder. waarom ben ik zo gevoelig de laatste tijd. ben ik nog zwak van het ongeval ofzo?
'wat? we lachten je helemaal niet uit! je hebt je t-shirt gewoon verkeerd aan. dat was gewoon grappig.'
'ow..echt? jullie lachten me niet uit..?'
'waarom zouden we,het staat je goed hoor. dat zei ik toch?'
'owja..maar ik dacht gewoon..'
'je moet zo niet denken billy,we houden van je,we zouden je nooit uitlachen hoor. kom,we moeten door nu.'
'ok..uh tom? sorry hé..'
'voor wat?'
'dat ik..dat ik zo huilde enz..'
'ach zotteke,zeg geen sorry,maakt niks uit hoor! maar trek nu eerst je t-shirt maar goed,want het is echt grappig,haha.'
'ow ja.' ik draaide men t-shirt om en dan gingen we weer naar beneden. mam bracht ons met de auto naar onze vrienden en reed dan weer weg. ze vroeg onderweg even waarom ik zo naar boven liep ineens,maar gelukkig heeft tom voor me gesproken,want ik ben eigenlijk best wel moe...
nu staan we voor de deur,men hart klopt in men keel. wat als,wat als,wat als..? dat was het enigste dat door men hoofd ging. maar dan voelde ik een geruststellende hand op men schouder en knikte tom me bemoedigend aan. dat gaf me wat meer moed. maar toen tom aanbelde verdween die moed weer in men schoenen. wat als ze vinden dat ik helemaal veranderd ben? wat als ze helemaal niet aardig zijn enz? ach,die vragen ook altijd!
ik hoorde wat gerommel en dan ging de deur open. er stonden twee jongens van ongeveer onze leeftijd,misschien ietsje ouder.

Reacties: