Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » xIn love with two - this is going to be a big disaster«' » Hoofdstuk 1 - Terug naar Zweinstein!
xIn love with two - this is going to be a big disaster«'
Hoofdstuk 1 - Terug naar Zweinstein!
Abigail’s PoV (Point of View) -
Mijn wekker gaat af - eigenlijk was ik al een half uur klaarwakker. De zenuwen namen nu echt de overhand. Iets zou anders worden, ik had een voorgevoel dat het me diep in de nesten zou werken. Terwijl ik mijn wekker uitzet ga ik rechtop in mijn bed zitten. Zodra ik mijn licht heb aangezet loop ik naar mijn kledingkast en ik pak er mijn laatste kleding uit - de rest zat al in de koffers die ik meenam. Nadat ik een snelle douche had genomen en me had klaargemaakt ging ik weer terug naar mijn kamer en plofte neer op mijn bed. Mijn vertrouwde uiltje, Yana, zat in haar kooitje te krijsen - ze voelde mijn zenuwen waarschijnlijk aan. Ik aaide haar even over haar kopje en grinnikte ‘Het is oké Yana’ en, alsof ze me echt verstond hield ze op met krijsen.
Ik zuchtte diep, vandaag was de dag dat ik weer naar Zweinstein zou gaan. Het was niet zo dat ik het daar niet leuk vond, in tegenstelling zelfs - ik hou van Zweinstein. Het enige probleem was het achterlaten van mijn moeder, ze is het er nooit mee eens geweest dat ik naar Zweinstein ging. Tovenarij wilde ze niets meer van weten, als ik met trots vertelde wat ik had gedaan reageerde ze niet. Ik vraag me nog steeds al die tijd af waarom ze Zweinstein en tovenarij haat, ze heeft me nooit antwoord op die vraag kunnen geven.
Laat ik maar eens wat vertellen over mezelf - ik ben 16 jaar en zit in het 6e jaar van Griffoendor. Ik heb lang stijl donkerbruin haar dat tot op mijn onderrug valt, soms groene ogen, soms blauwe ogen - op de één of andere manier veranderden ze soms van kleur en ik ben 1,75 m. Op de een of andere manier kan ik het beter vinden met jongens dan met meisjes en ik sluip dan ook elke nacht naar de jongensslaapkamers om daar lol te maken. Hierdoor kom ik vaak in de problemen, als ik al niet in de problemen zit. De meeste leraren kunnen me op de een of andere manier niet uitstaan en snappen niet waarom ik op Griffoendor zit. Soms heb ik er zelf ook wel mijn vraagtekens bij.
Verder heb ik contact met veel mensen van verschillende afdelingen, zelfs met Zwadderich aangezien ik wel van zuiver bloed ben. Dit is voor een deel ook de reden waarom ik mijn moeder niet begrijp met haar haat tegen tovenarij - ze zat zelf op Zwadderich. Mijn vader daarentegen, zat net zoals ik op Griffoendor. Ik bezit de sluipwegwijzer, wat niemand weet - behalve Harry, één van mijn beste vrienden. Er zit alleen iets in de weg tussen ons, of eerder iemand, Draco Malfidus. Aangezien ik ook goed contact heb met Draco, botsen die twee altijd erg tegen elkaar op. Ik heb een uitgebreid vakkenpakket, wat me redelijk in de problemen kan gooien - maar gelukkig wilt Hermelien me altijd wel even helpen.
‘Abigail! We moeten nu echt weg!’ ik schrik op als ik mijn broer voor me zie staan met een grote glimlach op zijn gezicht. God, wat hield ik van die glimlach. Mijn broer, Jacob, zit een jaar hoger dan ik (alleen dan op Zwadderich) en we hebben een verschrikkelijke goede band. Hij trekt me aan m’n arm omhoog en ik knuffel hem lichtjes. Hij laat me niet los en ik probeer hem lachend weg te duwen. Dit keer lacht hij niet mee. Ik kijk op en staar in zijn serieuze ogen ‘Wat is er?’ vraag ik bezorgd, maar hij schud zijn hoofd en grinnikt. ‘Je trapte erin!’ mijn ogen worden groot en ik kietel hem, zodat hij me uiteindelijk toch nog loslaat. De koffers begonnen ineens uit zichzelf naar beneden te gaan en Yana begon weer te krijsen als haar kooitje ook meevliegt - mijn vader zorgde hier altijd voor. ‘Abigail, ik wil dit jaar met jou naar het Halloweenfeest’ zegt Jacob ineens weer bloedserieus, dit vertelde me genoeg. Hij had iets gezien.
Soms, kon mijn broer dingen zien gebeuren - alleen het probleem was dat hij daarna niet meer precies wist waarover het ging. Onbewust beschermd hij me toch tegen hetgeen wat anders zou gebeuren. Alleen ik wist wel beter, waarschijnlijk zou ik niet met hem gaan. Ik knikte en lachte om zijn gekke gezicht dat hij trok.
Wat konden we kinderachtig zijn samen
Ik checkte nog even of ik de belangrijkste spullen bij me had; mijn toverstaf en mijn iPod. Dat waren de enige dingen waar ik niet zonder kon.
- FF (Fast Forward - oftewel ‘Snel Vooruit’) naar het station
Mijn moeder ging zoals gewoonlijk niet mee naar het station en dit was de eerste keer dat mijn vader besloot om maar bij haar te blijven, we waren ten slotte oud genoeg. Ik nam eerst afscheid van m’n moeder door haar een kus op haar wang te geven. ‘Doe voorzichtig’ zei ze en ik keek haar verbaasd aan. Normaal zei ze niet eens iets zodra ik wegging. ‘Zal ik doen, mam’ antwoordde ik - nog steeds verbaasd. Ik gaf mijn broer een snelle blik, maar die haalde zijn schouders op. Toen liep ik naar mijn vader en hij grinnikte. ‘Mijn kleine meid word nog eens groot - veel succes in je zesde jaar schat’ ik knikte kort en gaf ook hem een kus op zijn wang.
Met mijn karretje liep ik naast Jacob, hij leek niet erg op zijn gemak. Ik keek om me heen en zag dat allemaal meisjes naar hem aan het staren waren. Ik gaf ze een vuile blik en ze wendden snel hun gezicht af. ‘Bedankt’ gromde hij en ik glimlachte, ik moet ook wel toegeven dat mijn broer best knap is. We kwamen eindelijk aan bij perron 9¾ ik snoof de vertrouwde geur op - waarna mijn broer me raar aankeek. ‘Eindelijk, thuis’ murmelde ik tevreden en Yana krees instemmend. Ook mijn broer gaf toe dat hij hier zich het meeste thuis voelde en het enige wat we konden hopen was dat onze moeder niet weer begon te drinken zodra we weg waren. Mijn vader zou oké zijn, maar hij had een baan dus hij was vaak weg. Mijn moeder daarentegen had geen baan en bleef thuis - drinken als wij op Zweinstein waren. Ze kon niet goed alleen zijn. ‘Het komt wel goed met haar’ alsof Jacob wist dat ik die woorden nodig had zei hij ze. Hoe deed hij dat toch?
‘Jacob!’ een paar mensen tegelijk schreeuwden mijn broers’ naam en hij draaide zich om. ‘Ik zie je wel weer op school, oké?’ ik knikte en liep zelf verder de andere kant op. Daar liet ik één van de conducteurs mijn bagage in de trein zetten terwijl ik zelf een tas met mijn schoolkleding meesjouwde. Ik bedankte de conducteur en liep door de trein op zoek naar Draco of Harry, ik had ze alle twee al zo lang niet gezien! Terwijl ik in sommige cabines keek zag ik bekende mensen en dan zwaaide ik even, of kwam ik er even bijzitten. Na ongeveer een half uur te zoeken wilde ik het bijna opgeven - om de vijf minuten zag ik wel iemand die ik kende, en zo kwam ik ook geen meter verder.
‘Abigail?' het duurde even voordat de bekende stem door me heendrong..
Reacties:
Wat een leuk verhaal!
Ga je nog verder?
Ik ga hem dan zeker volgen!
Ga je nog verder? Ben benieuwd geworden....