FanFic.nl

Secrets

Hoofdstuk 2

Ik keek op de klok en zag tot mijn grote schrik dat het al half elf was, terwijl ik om tien uur thuis moest zijn.
"Oh, shit!" riep ik uit. Jacob sprong geschrokken onder me vandaan en keek me verbaas aan.
"Wat is er?" vroeg hij geschrokken. Ik giechelde heel zachtjes.
"Ik moest een half uur geleden thuis zijn," antwoordde ik, waarna ik op de klok wees. Jacob volgde mijn vinger en zag ook hoe laat het was.
"Zal ik je even naar huis heen brengen?" vroeg hij met een glimlach. Toen hij mijn blik zag schoot hij meteen in de verdediging. "Ik breng je gewoon naar huis, het is hartstikke donker buiten!"
Ik zuchtte. Ik stond op, liep naar de gang en kwam terug in de woonkamer terwijl ik mijn lange zwarte leren jas aan trok. Langzaam ritste ik deze dicht en bevestigde de knoopjes dicht, waar ik nodig vond dat ze dicht moesten. Hij volgde elke beweging die ik maakte nauwlettend en ik gaf hem lachend een duwtje zodat hij weer op de bank viel.
"Let's go," zei ik toen ik eindelijk klaar was. Jacob begon keihard te lachen en ik keek hem verbaasd aan. Waarom lag die nou weer in een deuk?
"Je schoenen," gierde hij het uit. Ik keek naar mijn voeten en besefte nu pas dat ik helemaal geen schoenen aan had. Ik liet meer weer op de bank ploffen en slaakte een diepe zucht.
"Als ik jou was zou ik opschieten, het is al bijna kwart voor elf," zei Jacob, gierend van het lachen. Ik zuchtte nogmaals en begon toen mijn allstars aan te trekken, even keek ik naar de veters, maar had geen zin om ze te strikken. Ik beukte op Jacob in, kietelde totdat hij huilde en toen rende ik de deur lachend uit.
Niet veel later zaten we in Jacob's auto, onderweg naar mijn huis. Eenmaal daar wou ik de auto snel uitstappen maar werd mijn arm vastgegrepen. Ik draaide me verbaasd om en meteen landden mijn lippen op die van hem.
"Hmmhmm," maakte ik een geluidje, het klonk wel vaag. "Ik moet nu echt gaan," zuchtte ik met tegenzin. Hij trok me heel dicht tegen zich aan en zoende me vol overgave. De tijd leek veel te snel te gaan, maar we wisten dat ik nu echt moest gaan, anders zou ik echt ruzie krijgen met mijn ouders.
"Ik ben je," was het laatste wat ik zei, voordat ik de deur snel achter me dicht gooide. Langzaam en in gedachten verzonken liep ik over het smalle grindpad naar de voordeur. Ik bleef me afvragen waarom mijn ouders voor grind hadden gekozen. In de zomer liep ik het liefst in slippers rond, maar dat maakte dit grindpad onmogelijk. Ik stak de sleutel in het sleutelgat en ging naar binnen. Toen de deur dicht viel, reed Jacob weg. Op zoek naar zijn geheim.
"Ik ben thuis!" gilde ik door het huis heen en er klonk van alle kanten wat gegrom. Ik trok mijn ingewikkelde jas weer uit, hing deze op aan de kapstok en verscheen in de woonkamer.
"Waar ben jij geweest?" vroeg een dronken vrouw. Ze had een fles whisky in haar ene hand en in de andere hand hield ze een sigaret die al tot ver over de filter was opgerookt.
"Bij Jacob," antwoordde ik vriendelijk. Ik wist dat ik maar beter rustig aan kon doen en geen ruzie hoefde te gaan maken, want dan had ik de poppen aan het dansen. Mijn moeder dronk niet vaak, maar als ze dronk, kon je maar beter op je woorden letten. Begrijp me niet verkeerd, mijn moeder is echt een schat, alleen als ze drinkt niet.
."En wie is dat nou weer?!" riep ze uit.
"Dat is mijn vriendje, mam," antwoordde ik.
"Oh ja, hoelang had je ook al weer met die jongen?" vroeg nu mijn vader.
"Bijna een half jaar, pap," zei ik met een grote glimlach. Mijn vader was altijd begripvol.
"Hij mag hier morgen wel blijven slapen, dan leren wij hem ook nog eens kennen," deelde mijn vader mee.
"Oh, pap, mag dat echt?" riep ik verrast uit. "Ik ga meteen bellen!"
Ik snelde de trap op, sloot mezelf op in mijn kamer en belde Jacob meteen.
"Jake?"
"Lau?"
"Ik moet je wat vragen,"
"Is er iets aan de hand? Zijn je ouders boos? Want dan..,"
"Nee, nee. Ik heb juist geweldig nieuws!"
"Wat is er?"
"Wil je morgen bij mij komen?"
"Bij jou thuis bedoel je?"
"Ja."
"Zei je moeder dat?"
"Nee, mijn vader, mijn moeder is dronken,"
"Dronken?"
"Ja, maar dat is ze maar heel af en toe,"
"Echt?"
"Ja,"
"Oké. Maar ik kom morgen graag langs! Een uur of zeven?"
"Ja, dat is goed. Neem je tandenborstel ook maar mee,"
"Blijf ik slapen?"
"Jazeker, mijn vader zei dat, geweldig he!"
"Ja, echt wel, maar ik moet nu gaan. Tot morgen!
"Tot mo-" wou ik nog zeggen, maar de verbinding was al verbroken. Ik was even helemaal verward, maar bedacht me dat het niets zou voorstellen. Waarschijnlijk lag hij al in bed en heb ik hem alleen maar wakker gebeld. Ik kleedde me snel om, poetste mijn tanden, deed mijn haar in een staart en kroop in mijn lekkere warme bed. Morgen slaapt Jacob hier, voor het eerst, was het laatste wat ik dacht voordat ik in slaap viel. Dat zou nog heel erg spannend worden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.