FanFic.nl

Toms Twin

Memory

“Nee, nee, nee!”� roep ik overdreven. “Dit loopt altijd uit tot iets verkeerds. Dan verlies ik!”� Rea grijnst om mijn reactie. Ze stelde voor om een spelletje te doen. Daar zat een weddenschap aan vast en als je die verloor, dan was je de lul. Meestal werden er de vreselijkste dingen verzonnen. En Rea is er om bekend dat ze een list verzonnen heeft. “Ik zei nee.”�
“Aa, kom op! Het wordt hartstikke leuk! En je weet niet eens wat we gaan doen?”�
“Ja, broertje, je weet niet eens wat we gaan doen?”� Plagend kijkt Bill mij aan.
Grommend geef ik mij over en plof neer op de bank en wacht af welk spelletje ze nu weer heeft verzonnen. Aan de ene kant ben ik super blij dat Rea nog steeds dezelfde Rea is, maar aan de andere kant.. ze is nog steeds een vuilak!
“Wat dachten jullie van.. Memory?”� Met glinsterende ogen kijkt ze mij aan.
“Dé memory?”� Bill zit al op het puntje van zijn stoel.
“Je bedoeld memory met die kaartjes die op zijn kop liggen?”� Evelyn voegt zich bij het gesprek met een groot vraagteken boven haar hoofd. “Wat is daar zo erg aan?”�
“Dat wil je niet weten,”� verzucht ik en kijk Rea smekend aan.
“Kijk niet zo, het wordt leuk en je zal vast veel nog weten!”�

Rea begint het spel uit te leggen. Het heeft niets met kaartjes te maken die je bij elkaar moet zoeken. Nee, het gaat er om dat je dingen van elkaar nog moet herinneren. Evelyn kan hier moeilijk aan mee doen, dus zij houdt de stand bij. We schrijven op kaartjes vragen plus het antwoord en geven die aan haar. Dan stel je een vraag aan iemand en als die goed antwoord krijgt die simpelweg een streepje achter zijn of haar naam. En als je die verkeerd antwoord krijgt de gene die de vraag stelde een streepje. De gene met de meeste streepjes wint. Mí¡í¡r, als je dus verliest van Rea, en meestal gebeurd dat ook, dan staat je een vreselijke opdracht te wachten! En daar zit ik nou niet zo op te wachten. De vorige keer was ook een hel.

“Klote!”� Vloekend sta ik recht. De laatste vraag heb ik verkloot en heeft Rea gewonnen. Bill kijkt ook zielig en wacht af wat voor een opdracht ze nou weer gaat verzinnen.
“Nou ja zeg, je doet alsof ik je ergste vijand ben?”� Grijnzend kijkt ze me aan.
“Op dit moment wel,”� mompel ik geïrriteerd.
“Het zal wel.”� Ze kijkt ons beide aan. “Ik heb al een opdracht voor jullie. We gaan de stad in. Tom loopt met zijn gitaar rond en moet iedereen mededelen hóe verliefd hij op zijn gitaar is en dat hij er mee wilt trouwen en Bill moet elke vrouw aantikken die hij ziet en zeggen:’Tikkie, jij bent hem!’ en dan vrolijk weghuppelen.”�
Met open mond staren we haar aan.
“Grapje zeker?”�
Lachend schudt ze haar hoofd. “Kom op, dan gaan we.”�

Na dat gedoe kon ik mij dagen niet meer vertonen. Iedereen zag me aan als gestoorde gast die verliefd was op zijn gitaar, en Bill wilde ze ook bijna wegstoppen in een gesticht. Rea had alleen maar gelachen en geprobeerd haar tranen binnen te houden.
“Oké, heeft iedereen tien vragen en antwoorden gemaakt?”� Evelyns stem klinkt zachtjes vanaf de zijkant. Glimlachend kijk ik naar haar op en geef haar mijn stapeltje. Ze glimlacht liefjes terug en neemt de andere kaarten ook in ontvangst. “Mooi, dan stel ik de eerste vraag aan Bill.”�
Hij gaat comfortabeler zitten en knikt dan dat hij er klaar voor is.
“Oké, deze gaat over Tom.”� Bill geeft me een korte grijns. “Wat was Toms vroegere beste vriend?”� Evelyn kijkt Bill verwachtingvol aan of hij het weet.
“Dat was Bart, een gewond vogeltje die hij dag en nacht verzorgde.”�
“Dat is het goede antwoord,”� zegt ze vertederd en grinnikt zachtjes mijn kant op en zet ondertussen een streepje achter Bill zijn naam. “Deze is voor Rea. Het gaat over Bill.”�
“Kom maar op!”�
“Goed. Wat was Bills meest beschamende moment?”�Ik zie haar diep nadenken, maar niet veel daarna grijnst ze haar vertrouwde grijns weer.
“Dat was toen hij tien was. In de stad struikelde hij over een steen en viel vol met zijn kleding in de hondenpoep waar iedereen bij was!”� lacht ze met volle overtuiging. “Te minste, dat was toen zijn ergste moment, geen idee of hij nog steeds zo lomp is en iets heeft uitgehaald waar ik niet bij was.”�
“Nee, je antwoord was goed,”� lacht Evelyn voorzichtig, niet de bedoeling om Bill te hard uit te lachen.
Bill kan er ook om lachen, hij heeft zelf de vraag opgeschreven, hij heeft er al lang vrede mee.
“Dan zal ik de volgende aan Tom geven. Deze weer over Rea.”�
“Stel maar.”� Rea likt uitdagend over haar lippen heen en haalt een paar keer langs haar piercing uit. Wat een kutkind is het ook! Grijzend lip ik de woorden ’kijk maar uit’ naar haar toe en kijk Evelyn terug aan.
“Wat is haar favoriete band?”�
“N*E*R*D,”� zeg ik met alle vertrouwen in mezelf.
“Zo zo, meneertje weet nog wat van mij,”� plaagt Rea me.
“Houd jij nou je mond maar, ik wil dit winnen!”� Ze zet haar lippen vast tot een scheve lach en kijkt nu ook naar mijn meisje.

Zo komen we aan bij de laatste vragen. Iedereen heeft tot nu toe alle vragen goed beantwoordt. Bill is aan de beurt en wacht met spanning af. Gelukkig gaat de vraag over mij
“Hoeveel meisjes heeft Tom nou werkelijk geneukt?”� Evelyn krijgt het moeilijk over haar lippen. Sorry, ik ben er vrij openlijk in en ik heb niets te verbergen voor Bill noch Rea.
“Poeh hé, laat me even denken.”� Hij plant zijn vingers onder zijn kind en wrijft er wat over heen. Geërgerd stomp ik tegen zijn arm. Hij lacht en knikt dat het al goed is. “Sinds we toeren heeft hij niet echt veel gedaan, daarvoor ook niet echt, maar fijn. Bij elkaar zijn het drie meisjes, met Evelyn erbij komt dat uit op vier!”�
Ik zucht opgelucht, Bill heeft alle tien de vragen goed beantwoordt.
“Dat valt me vies tegen van je!”� schatert Rea het uit.
“Hé, dat ik zo’n image heb gekregen betekend het niet dat alles waar is!”� kaats ik verontwaardigd terug. “En trouwens, waarom zou ik meer willen als ik mijn liefje al heb?”� Ik wijs naar Eef, ze verstopt blozend haar gezicht achter de kaarten in haar hand.
“Chick, laat je niet gek maken door die aap daaro, hij maakt nu gewoon even duidelijk hoe leuk hij je vindt,”� raaskalt Rea tegen Evelyn en geeft een té mannelijk schouderklopje, wat haar heeft laat hoesten van de schrik.
“Wie is hier nou een aap? Ik ben niet de gene die van bed naar bed springt!”�
“Oké, time out. We hebben nog twee vragen te gaan. Eén voor Rea en één voor Tom.”�
“Ja. Deze is voor Tom en gaat over Rea.”�
Geconcentreerd kijk ik naar Evelyn. Als ik dit verkloot ga ik dood!
“Hoeveel piercings heeft Rea?”� Volgens mij krijg ik een zenuwinzinking. Ik heb géén flauw benul hoeveel ze er heeft! In mijn hoofd begin ik te tellen wat ik weet. Lippiercing, tongpiercing, traguspiercing, navelpiercing, een surface zag ik op haar arm, een dermal op haar andere arm en twee ringetjes schuin beneden in haar oor bij haar traguspiercing. Acht? Twijfelend probeer ik meer piercings te vinden, maar ik zie niets meer. Kut, ik hoop écht dat het er zoveel zijn!
“Acht?”� zeg ik dan aarzelend. Evelyn schudt medelevend haar hoofd en Rea kijkt bijna gemeen mijn kant op.
“Jammer, Kaulitz. Je hebt niet alles kunnen vinden. Ik heb er namelijk negen.”� Terwijl ze het zegt trekt ze haar topje een beetje naar beneden en laat een diamantje tussen haar borsten zien. Een dermal!
Ik probeer mijn gevloek binnen te houden, Rea moet nog één vraag. Maar van wie?
“Oké, de beslissende vraag voor Rea. Het gaat over Tom.”� Welke dan ook alweer? “Waar zit de tattoo van Tom?”� Verbaasd kijkt Evelyn mij aan wanneer ze het uitspreekt en het antwoord heeft gezien. Rea en Bill kijken net zo verbaasd.
“Wat?”� zeg ik schijnheilig en haal mijn schouders op.
“Sinds, hoe, wat -laat maar.”� Bill geeft het op.
“Ja, weet ik het?! Dat is niet eens een ‘mermory’!”�
“Moet jij zo nodig zeggen, al die piercings had je niet allemaal hoor voor dat je vertrok!”�
“Al goed. Nou vertel, wat en waar zit het?”� Ze kijkt alweer nieuwsgierig naar mij.
“Evelyn heeft het antwoord,”� zeg ik nonchalant en knik naar haar toe.
Zowel Bill als Rea kijken haar aan.
“Euhm, hij heeft een muzieknootje.”�
“Waar?”� gilt Bill.
“Onder mijn grote teen tijdens een héle dronken bui,”� schater ik nu hard uit. Ik weet nog precies hoe het was. Met pijn aan mijn kop stapte ik uit mijn bed, maar ik kon niet normaal lopen door de pijn aan mijn grote teen. Ik was zo verbaasd toen ik mijn voet optrok om er onder te kijken en een dik muzieknootje vond.
“Jezus, Tom! Alleen jij kan weer zoiets flikken!”� buldert Rea lachend uit en laat zich achterover vallen op de bank. Bill lacht ook hard mee en Evelyn grinnikt zachtjes.
“Maar nu de serious business. Bill, wat ga je doen?”� De winnaar mag één iemand een opdracht geven, ook al hebben er twee verloren.
“Wat denk je zelf? Natuurlijk moet Rea er een uitvoeren!”�
Grijnzend boks ik tegen Bills vuist. Eindelijk sweet revenge, na í¡l die jaren.

Reacties: