Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Don't kill me with your Ultraviolet light. » Hoofdstuk 5. Now that hurts
Don't kill me with your Ultraviolet light.
Hoofdstuk 5. Now that hurts
Ze lachte min of meer al bij het idee en daarna gebeurde het. Hij knalde tegen de kapotte lantaarnpaal aan. Wat verbaasd keek hij rond en viel neer. ‘Ik bel je nog wel’, zei hij zuchtend en klikte het gesprek weg. Ook het wapen hing hij weer aan zijn riem. ‘Ik help wel!’, zei ze. En trok hem overeind. Hij was beduidend langer dan zij was. Hij lachte. ‘Bedankt’. Even keek ze over haar schouder naar de plek waar de man tot verkort nog stond.
‘Ehm?’. ‘Code V’. Ze knikte en deed alsof ze het snapte. Toen keek ze rond. ‘Waar precies ben ik’. Hij knikte naar een straatnaambord. Meteen startte ze met giechelen. ‘Oké dan, precies mijn actie, maar ik weet eigenlijk niet hoe ik terug moet komen naar het hotel’. Uit het borstzakje van het veels te grote overhemd haalde ze een kaartje met de naam van het hotel er op. ‘Ik kan je wel brengen’, zei hij en leidde haar naar zijn auto.
Hij reed bescheiden en toch waren ze al snel weer bij het hotel. ‘Kunnen we misschien morgen afspreken?’, vroeg ze. ‘Deze ontmoeting…is nu niet bepaald…’. Hij knikte. ‘Ik haal je wel op, hoe laat?’
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.