Hoofdcategorieën
Home » Pokémon » Amazing Masters » Hoofdstuk 1: Ter Land, Ter Zee en in de Lucht (Deel 1)
Amazing Masters
Hoofdstuk 1: Ter Land, Ter Zee en in de Lucht (Deel 1)
Episode 01: Ter Land, Ter Zee en in de Lucht.
Twee gigantische limousines halen de kinderen op. In de ene gaan de Gele en de Grijze, in de andere de Rode en de Blauwe.
In de limousine van Geel en Grijs, stelt iedereen zich stuk voor stuk even netjes voor. In de tweede limousine is het echter ongelofelijk druk en chaotisch.
Cedric - Blauwe Tribe
‘Die Oas, man, wat een zeur! Gelijk vanaf het begin al, iedereen irriteren. Nou, daar kan ik dus gewoon echt niet tegen he. Ik doe het liever niet, maar als zo’n lul als hem het zelf uitlokt, maak ik dan toch echt ruzie. Wat een leuk begin van het seizoen, maar niet heus. Jippie!’
‘Waar sloeg die reactie van net nou op?’ vraagt Cedric aan Oas, maar die kijkt hem enkel even arrogant aan.
‘Ja, je kan nu wel zo vreemd gaan kijken,’ bijt Cedric hem toe, ‘maar je kan ook gewoon antwoord geven. Want hier zit ik niet op te wachten eerlijk gezegd.’
‘Ach joh,’ valt Florian van de Rode Tribe zijn stamgenoot bij, ‘val dood.’
‘Wat?’ sist Cedric en heeft gelijk al een pokéball getrokken. Oas zijn ogen worden groot, maar al snel heeft hij het zelf ook gedaan.
‘Klaar voor een battle?’
‘Altijd,’ snauwt Cedric. Wederom is het Kyra die tussenbeiden komt. Ze zucht even diep en kijkt de twee allebei even diep in de ogen.
‘Kom op,’ kreunt ze, ‘niet nu al ruzie! Laten we gewoon even afwachten. Goed?’
Oas snuift alleen even en klikt zijn bal weer klein. Cedric doet hetzelfde en went dan zijn blik af.
Wat een geweldig begin, denkt Ello uit het blauwe team. Maar ze besluit om er maar niets van te zeggen. Jezelf al zo gehaat maken in het begin van de strijd is totaal niet handig, dat heeft zij ook niet door.
In plaats daarvan wend ze zich tot Belle-Fleur, die naast haar zit. Ook zij is Blauw.
‘Heb je er een beetje zin in?’ vraagt Ello en als Belle-Fleur opgewekt een heel verhaal tegen haar begint, weet ze dat ze goed zit.
Ze moet zichzelf geliefd maken, beseft ze. En niet gehaat.
Een klein kwartiertje later hebben ze alles wel gepasseerd. Eerst hebben ze over het strand gereden. Vervolgens door rotsachtig gebied, door oerwoud, grasvelden en langs een krater. Nu zijn ze bij Het Huis aangekomen.
‘Wauw!’ roept Natasha en springt helemaal opgewekt uit de limousine, ‘het is zo vreselijk mooi!’
Ishanti, een blond meisje met roze lenzen in, rolt geërgerd met haar ogen. Het Huis is inderdaad mooi… maar die reacties van Natasha.
Ze weet zeker dat ze zich daar nu al aan gaat ergeren. Adam, een stille jongen met oranje haren uit Geel kijkt even naar het huis, klikt daarna drie ballen open en gooit ze in de lucht. Dit alles zonder ook maar één woord te zeggen.
Het volgende moment komen er een Charizard, Medicham en in de handen van die laatste een Remoraid tevoorschijn. Ishanti ziet dit en doet hetzelfde met haar pokémon.
Waarom ook niet? Om die beestjes draait tenslotte het hele evenement. Steeds meer hebben het idee door en even later zijn alle pokémon uit hun bal.
Veel tijd om van het prachtige huis en de mooie omgeving te genieten hebben de kandidaten niet. Een grijze, schitterende auto komt aanrijden. Als de deur uit zichzelf openzwaait, komt Smith uit de auto tevoorschijn.
‘Welkom kandidaten,’ grijnst hij, ‘bij Het Huis. Dit zal jullie verblijfplek zijn voor de komende tijd. De slaapkamers wijzen zichzelf en het wordt ook vanzelf duidelijk wie waar slaapt.’
‘Oké!’ grijnst Jazz uit Geel en wil gelijk aanstalten maken om het huis te betreden.
‘Niet zo snel,’ zegt Smith echter, ‘we willen eerst jullie pokéballs hebben.’
Alsof er een teken is gegeven, plots beginnen alle kandidaten door elkaar heen te schreeuwen. Niemand wil zijn pokémon kwijt, de wezens horen bij hun trainer of trainster.
‘Jongens, rustig!’ roept Smith en na een tijdje bedaard iedereen. ‘Er gebeurt helemaal niets mee,’ legt de man uit, ‘en bij elke proef krijgen jullie ze even kort te zien. Maar het huis is niet groot genoeg voor al die pokémon. En daar komt bij dat we honderd procent zeker willen zijn dat jullie ze geen resultaat verhogende middelen toedienen.’
‘Dat is absurd!’ schampert Ishanti, van Geel, ‘waarom zou ik dat doen?!’
‘Ik leef al meer dan vijf jaar niet zonder Lapras,’ snikt Belle-Fleur, blauw, ‘ik kan haar echt niet missen!’
‘Kom op,’ zegt Ello die een nieuwe kans ziet om zichzelf geliefd te maken en ze slaat een arm om Belle-Fleur heen, ‘het komt echt wel goed met Lapras, dat beloof ik je. Alles is in orde.’
En om haar woorden kracht bij te zetten pakt ze haar pokéballs en gooit ze in de zak die Smith in zijn handen heeft.
‘Kijk,’ zegt ze, ‘niets aan.’
Ello - Blauwe Tribe
‘Oh man, waar ben ik aan begonnen? Natuurlijk vindt het ik wel erg! Als ze maar niet denken dat ik dit zomaar doe. Of dat m’n maatjes me niets kunnen schelen. Oh Victreebell, Shelgon, Venonat… Ik hoop dat ik jullie snel terugzie jongens! Maar mijn plan heeft gewerkt: algauw volgde ook andere m’n voorbeeld. Dit gaat goed!’
‘Vooruit dan,’ besluit Ann, een meisje met zwarte haren, uit de Rode Tribe. Kyra heeft het er moeilijk mee, maar ook zij gooit haar pokéballs in de zak. Oas en Florian, de andere Rode leden gooien hun ballen er argeloos in, alsof het hun niets kan schelen.
‘Ik zal jullie missen,’ fluistert de Grijze Vich tegen zijn pokéballs, geeft op elke een kus en gooit ze dan ook in de zak.
Al vrij gauw heeft iedereen zijn pokémon erin gegooid, op twee kinderen na. De ene is Myra, uit de Grijze Tribe. En de andere is de Gele Natasha.
‘Doe het nou maar,’ dringt Ishanti aan bij Natasha, ‘we hebben niet de hele dag de tijd hoor!’
Maar Natasha schudt haar hoofd. Myra heeft haar ogen gesloten en deint zachtjes op en neer. Secret, Chantel en Vich, haar teamgenoten kijken elkaar verbaasd aan.
‘Wat heeft zij?’ mompelt Chantel met opgetrokken wenkbrauwen. Vich haalt z’n schouders op en Secret geeft het meisje een duw.
‘Wat is er?’ antwoord Myra verschrikt en doet haar koptelefoon af.
‘Je pokémon, de zak…?’ mompelt Secret en wijst van haar ballen naar de zak. Myra wordt rood, grijnst even en gooit de ballen in de zak. Vervolgens gunt ze haar teamgenoten een kort glimlachje en daarna doet ze haar koptelefoon weer op.
Haar overige drie teamleden kijken elkaar even aan. Wat moeten ze hier nou weer mee?
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.