FanFic.nl

New Life

-1

''Pap, ik wil niet!'' Ik was kwaad. Ik wou niet verhuizen, niet nu. Ik heb vrienden en die wil ik niet verlaten. Toen ik 10 was verhuisden wij, ik, mijn ouders en mijn oudere broer, van Amerika naar Nederland, we wonen nu ongeveer 6 jaar in Nederland, dus ik ben nu 16. '' We moeten wel. Ik heb daar beter werk.'' Mijn vader was kalm, wat mij nog erger maakte. '' Maar pap, je hebt al goed werk, we verdienen veel geld. Het is niet eerlijk, ik wil niet!'' Ik plofde huilend op de bank. '' Lieverd, ik heb daar beter werk. En je maakt daar dan toch nieuwe vriendinnen.'' Hij aaide over mijn rug. '' Ik wil geen nieuwe vriendinnen als ik hier vriendinnen heb.'' Ik stond op en rende huilend naar boven, naar mijn kamer. Ik ging al snikkend op mijn bed liggen, en het kussen werd nat van mijn tranen. '' Lisa?'' Mijn broer kwam binnen en ging naast me op mijn bed zitten. '' Wat?'' Vroeg ik bot, nog steeds kwaad. Inplaats van mij te beantwoorden staarde hij naar zijn schoenen. '' Wil jij verhuizen?''
Stomme vraag, wie wilt er nou verhuizen? '' Ik weet niet, het lijkt mij leuk om daar een nieuw leven te beginnen, maar ik wil mijn vrienden niet kwijt.'' Hij keek mij aan. '' Mm, dat gevoel heb ik ook.'' Ik ging rechtop zitten en sloeg mijn armen over mijn knieen. '' Je wangen zijn zwart.'' Zei Sven, mijn broer, lachend, hij veegde over mijn wang en liet me zijn hand zien. Ik stond op en liep naar de spiegel in mijn badkamer. Ik keek in de spiegel, een meisje met een rond gezicht, zwart haar, bruine ogen en zwarten wangen van de uitgelopen Make-Up keek terug. Ik wasde mijn gezicht en liep terug naar mijn slaapkamer, ik pakte mijn gitaar uit de hoek en ging op mijn bed zitten. Het lukte me niet om een leuk, vrolijk liedje te spelen dus legde ik mijn gitaar terug en liep naar mijn bureau, ik hoefde niet in te loggen want ik wist dat mijn vriendinnen niet online waren, die waren met z'n allen aan het feesten. Ik kon niet. Mijn ouders hadden goed nieuws te vertellen. Goed nieuws?! Je beste vrienden achterlaten om in een vreemd land een nieuw leven te beginnen. Dat noem ik geen goed nieuws. Kennelijk hadden mijn ouders een andere definitie van goed nieuws. Ik ging naar beneden en ging op de bank zitten. Mijn moeder kwam naast me zitten. '' Lieverd, het spijt me echt, maar ik weet zeker dat je het leuk gaat vinden daar. Nieuwe mensen, nieuwe school.'' Ze keek mij aan met haar blauwe ogen, ik heb de bruine ogen van mijn vader geerfd, en ze glimlachte breed. '' Mam, waarom zou ik het leuk vinden om een nieuw leven te beginnen als ik hier mijn leven heb?'' Ik keek haar aan. Haar glimlach vervaagde. '' Omdat je daar nieuwe vrienden kan maken, gewoon opnieuw beginnen.'' Mijn moeder stond op en liep naar de keuken. '' Waar gaan we dan heen?'' Vroeg ik. '' Duitsland.'' Mijn moeder glimlachte naar me, kennelijk was ze blij dat ik wat intresse toonde.'' Wat? Helemaal naar Duitsland?'' Ik stond nu ook op en liep naar mijn moeder toe.
'' Dus dat betekent dat ik een nieuwe taal moet leren?'' Ik staarde mijn moeder ongelofig aan, hopend dat ze een grapje maakte. Maar natuurlijk maakte ze geen grapje, ze was bloedserieus. '' Ja schat, maar ik weet zeker dat je het leuk gaat vinden.''
We zaten met z'n allen aan de eettafel, tussen het eten door hadden we het over verhuizen. '' En wanneer verhuizen we?'' Vroeg Sven. '' Over een week. Overmorgen is jullie laatste schooldag.'' '' Zo snel al?'' Vroeg ik verbaasd. '' Ja.'' Antwoorde mijn moeder. '' Ik weet echt zeker dat jullie het leuk gaan vinden in Duitsland.'' Zei mijn moeder, ze legde haar hand op de mijne. '' Het wordt moeilijk om afscheid te nemen, maar ik denk dat het ook wel leuk is om een nieuw leven te beginnen in een heel nieuw land.'' Zei ik twijfeld.'' Precies.'' Mijn vader glimlachte naar me.

Reacties: