FanFic.nl

Our Sweet(?) Sixteen (afgelopen)

Number Four; Who are that guys?

Denkend aan wat ik net zag viel ik inslaap. Ik ga dit tot op de bodem uitzoeken wie dat die gasten zijn. De volgende morgen liep mijn wekker zo als gewoonlijk om half 7 af. Ik stond open koos een leuke outfit. Ik ging naar mijn badkamer. Ik nam een douche. Na mijn douche ging ik ontbijten. Lauri zat aan tafel. Op haar brooddoos stond een foto. Ik herinnerde me de folder die ik had zien liggen. Het was een foto van haar en die 2 gasten. Gott wat zijn ze lelijk. Ik nam mijn brooddoos. Die was roze en mooi. Ik deponeerde mijn boterhammen erin die Jeffrey al voor me had gemaakt. Ik at mijn kom cornflakes leeg die al voor me klaar stond. Er lag een briefje langs mijn bord. Van mam en pap. Ik glimlachte en stak het zakje van mijn jurk. Zo meteen duw ik het in mijn handtas. Jeffrey ruimde af. Ik ging nu naar de gang. We hadden nog een half uur dus ging ik wat piano spelen. Ik hoorde Jeffrey en Lauri praten. “Als het me lukt haal ik je hier weg kindje”� zei Jeffrey. “Als het je lukt”� zei Lauri. “Ik ga mijn uiterste best doen”� zei Jeffrey. Ik was nieuwsgierig. Wat was dit allemaal? Ik begreep er niets van. Ik schrok toen Lauri de hal in kwam. Het was alsof ze gehuild had. Ze keek erg strak voor zich uit. Ze verween naar boven en kwam met haar schooltas weer onder. Daar trok ze haar schoenen aan. Ik volgde haar voorbeeld. Jeffrey was er ondertussen ook al. Lauri nam de bus. Ik begreep er niets meer van. “Waarom komt Lauri niet met ons mee?”� vroeg ik voorzichtig aan Jeffrey. “Ze wil met de bus”� zei hij enkel. Daar wist ik veel mee. “Gaat ze weer naar dat joch?”� vroeg ik. “Waarom wil je dat weten?”� vroeg Jeffrey. “Gewoon…”� zei ik. “Het gaat je niets aan”� zei Jeffrey rustig. WHAAT!? mij niets aan gaan. Ik krijg bijna een hartverzakking. Mij gaat alles aan. Ik moet en zal alles weten over wat er gebeurt. “Wat ze je daar?”� vroeg ik streng. “Dat het u niets aan gaat mevrouw”� zei Jeffrey. “Wacht maar”� bromde ik. Jeffrey grijnsde even. Hij stopte voor de schoolpoort. “Wees optijd straks”� zei ik. “Zeker mevrouw”� zei Jeffrey. Hij gaf me mijn school- en handtas. Ik ging de speelplaats op. James kwam naar me toe. “Hooi liefje”� zei hij. Hij lachte zijn witte tanden bloot. Ik glimlachte. “Dag schat”� zei ik. Ik overhandigde mijn school tas aan Silvie. Ik zag een stukje verderop Lauri op een bankje zitten met die 2 gasten. Die met zijn slierten haar en die jongen met zijn afschuwelijke make-up. Ik zou nooit met zo een uiterlijk kunnen leven. Bah zo afschuwelijk. Enkel het beste is goed genoeg voor mij. Ik keek naar mijn nagels. Ze waren nog perfect. Ik was 2 dagen geldeden mijn nagels gaan laten doen in een nagelsalon. Bij hun 3 daar ginds zat nog een jongen. Zijn haren waren blond en hij was net zo hyper actief als dat zwartharig mens. Afgrijselijke mensen. “Laura, wat doe jij dit weekend?”� vroeg James. “Zaterdag ga ik shoppen met Silvie”� zei ik terwijl ik in mijn agenda keek. “En zondag”� zei James. “Dan ben ik vrij”� zei ik. Hij grijnsde. Ik gaf hem een kusje. In de klas zat ik langs Silvie. Ik lette op Lauri en dat zwart harige mens. Lauri maakte stroeve bewegingen. Alsof ze een robot is. Wat een mislukkeling. Ik moest even gniffelen. Ik hou niet zo van wiskunde. Het is zo moeilijk en dan moet ik echt te hard mijn hersenen laten werken. Voor model te worden heb ik toch geen wiskunde nodig? Maar mam en pap wilde dat ik een goed diploma had. Dus deed ik het maar. Ik schreef een briefje voor James onder Nederlands. Ik liet het doorgeven. Het kwam in Lauri haar handen. Ze staarde er even naar. Toen zag ik haar naar me kijken. Haar ogen stonden strak. Het papier kreukte langs de zijkanten. Maar toen gaf ze het toch door. Ik bleef haar even aan kijken. We keken elkaar zeker een minuut lang in de ogen. Het viel me op dat ze ook bruine ogen had. Net als ik. Toen keek ik weer voor me. Ik schrok door de bel. Gelukkig verliep de dag snel. Ik en James zouden de avond samen doorbrengen. Heerlijk. Jeffrey stond al te wachten. Hij nam onze tassen aan. Maar toen werd James op gebeld. “Sorry lief, ik moet Francis vervangen in de voetbal wedstrijd. Sorry schat.”� zei James. Jeffrey gaf hem zijn tas terug. Ik zoende hem nog en nam afscheid. “Het is niet erg, winnen hè”� zei ik met een knipoogje. Ik ging in de auto zitten. “Jeffrey, ik wil dat je voor me uitzoekt wie Lauri haar vrienden zijn”� zei ik. “Oké mevrouw”� zei Jeffrey. “En ik wil het zo snel mogelijk”� zei ik. Het was rond acht uur toen er op mijn kamerdeur werd geklopt. “Binnen”� zei ik kort. Jeffrey kwam binnen. “De informatie die u wenste”� zei Jeffrey. Hij overhandigde me een hoopje met papieren. “Bedankt, nu mag je weer gaan”� zei ik. Jeffrey verdween de deur al uit. Ik ging op mijn bed zitten. Het waren lange teksten. Een heel levensverhaal. Erg boeiend. Maar ik wilde wat te weten komen over die schepsels.

Reacties: