FanFic.nl

I can't live if living is without you.

2.

Nou, in elk geval. Ik zit hier nog. Org, ik word helemaal gek hierzo, oké nu niet gaan denken dat ik écht een psyghiater nodig heb ofzo. Ik staar maar een beetje na de muur. Er hangen allemaal posters over zelfvertrouwen, wantrouwen, hoe je met dingen om moet gaan, etc, etc. Dat is gewoon om gek van te worden. "Meneer ho - eh.. Bergkamp?" hoor ik dan. Oké, hij wou homo zeggen. Sukkel. Er staat een man in een deftig pak, mijn psyghiater dus. Ik knik. Hij maakt een nogal vaag gebaar en ik volg hem naar zijn 'kantoor'. Als we daar plaats genomen hebben kijkt hij me aan door zijn ronde brilletje. "Hoe gaat het?" vraagt hij dan. Ik kijk hem boos aan. "Goed." antwoord ik alleen. "En met jouw?" voeg ik er aan toe. Hij kijkt boos terug. "Ja, ook." zegt hij nors. Ik dacht dat psyghiaters hun gevoelens tegen over hun 'patienten' niet mocht uitten? "En.. Voel je je nog steeds aangetrokken door jongens?" hij kijkt me doordringend aan. "Ja, nog steeds. Maar ik kan niet zeggen dat ik íº erg aantrekkelijk vind" grijns ik breed. oehw, ik vind dat zo cool. Die vent boos maken. Ooh ja, ik mag geen vent of wijf zeggen van mijn ouders. Nja, boeiend. De 'vent' kijkt me boos aan en staat op. "Je kunt gaan, je bent hopeloos." zegt hij dan hard. "Oke!" roep ik hard en ik ren bijna gillend zijn kantoor uit.
Ja, ik ben écht gestoord, I know. Maar hoe het ook zij, ik ga naar huis. Thuis aangekomen loop ik meteen door naar boven en plof ik op mijn bed. Ik heb een soort hemelbed, ik slaap altijd met mijn hoofd aan de kant waar de standen niet zo hoog zijn. Klinkt verwijfd, een hemelbed. Ik ben zó'n wanhopige Tokio Hotel fan dat ik, met graffiti de band op de muur heb gespoten. En de namen staan er ook bij. Hele rechts staat Bill, mijn held. Boven Tokio Hotel staat Tom, daarnaast Gustav en onder Tokio Hotel staat Georg. Verder hangt mijn kamer vol van ze. En daar heb ik mijn bureau met allemaal rotzooi en mijn geliefde pc, ook volgeplakt met Tokio Hotel.

Reacties: