FanFic.nl

I can't live if living is without you.

4.

Ik zet snel mijn pc uit en ren de trap af. Ik trek mijn leren jas aan en als ik de deur achter me dicht getrokken heb sta ik buiten. Als ik bij het parkje aan kom voel een twee armen om me heen en aan de zwarte bos haren te zien is het Carina. Ze is de beste vriendin die iemand zich kan wensen, ik hou zo veel van haar.Als ik geen homo was, zou ik wel op haar gevallen zijn, denk ik.
Als ze me loslaat duw ik mijn lippen even op haar wang en kijk haar dan aan. "Het is jammer dat ik homo ben, anders wist ik het wel." grijns ik. Ze schiet in de lach en geeft me een klap op mijn schouder. "Hé!" zeg ik lachend. Ze pakt mijn hand dan vriendschappelijk vast en trekt me mee naar haar huis. Daar aan gekomen stormt ze binnen en knal ik tegen haar op als ze verbaasd blijft staan. Haar irritante zusje staat daar, en ze grijnst gemeen. Tjah, wat wil je ook met een kind dat net in haar Puberteit zit. "MAM!" gilt ze, nog steeds gemeen grijnzend. "CARINA HEEFT EEN VRIENDJE!" krijst ze. Carina kijkt haar zusje vernietigend aan en ik trek mijn hand los van die van mijn beste vriendin. Haar moeder komt er aan gestormd en kijkt verbaasd als ze mij ziet staan. "Maar je was toch.." begint ze. "Ja." kap ik haar zin af. Ik had geen zin dat het zusje zou weten dat ik geen hetero ben. "Mam, wij gaan naar boven" zegt ze snel en ze trekt me mee naar boven. Daar aan gekomen tref ik een muur vol met poster van Tokio Hotel en ik grijns. Ze kijkt me raar aan en ik knik naar de muur. Als ze merkt waar ik het over heb begint ze te grijnzen en schiet ik in de lach. Dit is de eerste keer dat ik haar kamer zie dus ik neem hem goed in me op. Ze heeft, net als een hemelbed. Ik plof op haar bed neer terwijl zij haar pc aan doet en een paar minuten later klinkt er Tokio Hotel door de kamer. We beginne beide mee te zingen en ik ga op mijn rug liggen. Ze start haar msn op terwijl ze in haar la zit te rommelen. "Kijk" zegt ze zacht. Ze houd vier concert kaartjes omhoog. Ik begin te hyperventileren en merk niet dat ik op haar bed sta te springen. "Mark!" roept ze dan. Als ik het eindelijk door heb ga ik onschuldig op het bed zitten. "Waarom zijn het er eigenlijk vier?" vraag ik dan.

Reacties: