FanFic.nl

Don't kill me with your Ultraviolet light.

Hoofdstuk 9. Again we'll meet

Eindelijk was Jazz gekalmeerd. Even had ze gewenst dat ze weer mens was. Nu moest ze nadenken over alles, als ze nog sterfelijk was geweest had ze zich ook vol kunnen gooien met wodka of iets anders. Ze zuchtte. 'Stomme idiote koeientong', mompelde ze tegen zichzelf. 'Je had je nummer moeten geven'.
Ze ging weer op het bed liggen en zuchtte. 'Mooi plafond toch'. Ze giechelde, daarna werd er op haar deur geklopt. 'Wie's daar?', vroeg ze met trillende stem. 'Ik ben het geen zorgen'. Ze zuchtte opgelucht bij het horen van Michael's fijne warme stem. Hij liep de kamer binnen en ging op de rand van haar bed zitten. 'Waarom moest je zo plots weg?'. 'Wat als ik je vertel dat ik niet helemaal ben wie ik ben?'. Even bleef het stil. 'Mijn vraag was eerst'. Jazz ging rechtop zitten in kleermakers zit. 'Ik moest plots weg omdat, ik mijn hersens helemaal kwijt was en nu jij'. 'Als jij niet bent wie je bent wie ben je dan, en in hemelsnaam wat ben je dan'. 'Een vampier'. Hij trok zijn brede zwarte wenkbrauwen op en zijn mondhoeken krulde op. 'Om de een of andere reden geloof ik dat niet helemaal'. 'Waarom niet?', schreeuwde ze, iets feller dan ze wilde. 'Zit eens stil'. Jazz deed wat hij zei en hij richtte zijn wapen op haar. 'Ik zie je. Vampieren kan ik hierdoor niet zien'. 'M-maar', protesteerde ze.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.