FanFic.nl

Adventure in Amerika

The guy and the kiss.

Laura's Perspectief.

Ik knikte. “Lot! Wacht! NU!”� Riep ik naar haar, en de meeste mensen keken me verbaasd aan. Ik stak mijn hand in het pashokje en trok haar eruit. Ze had haar schoenen al uit, en keek me boos aan. ‘’ Kijk daar! ‘’ Fluisterde ik bijna, en wees uit het raam naar de overkant van de straat. ‘’ OMYGOSH! ‘’ Gilde Lotte, en ze begon bijna te hyperventileren. ‘’ Rustig. ‘’ Zei ik, al bijna net zo hyper. Ik kon het niet geloven.. Taylor Lautner, hier in Amerika? In dezelfde straat als ons? Bijna viel ik flauw, maar wist me nog net staande te houden aan het pashokje. ‘’ Omg. Ik ga me omkleden. ‘’ Zei ik, helemaal hyper. Ik hoorde Lotte ook nog in haar pashokje strompelen. Ik begon me in een razend tempo om te kleden, en stond ongeduldig op Lotte te wachten. ‘’ Ja jij hebt mij zo’n strak jurkje gegeven. ‘’ Verweet ze me, vanuit haar pashokje. Ik draaide met mijn ogen en keek zenuwachtig het raam uit. Nee! Hij was weg. “Lotte.. Het heeft geen zin meer, hij is weg!”� Riep ik, half depressief omdat ik nu mijn idool niet kon aanspreken. “VERDOMME!”� Schreeuwde ik, en trapte tegen het pashokje aan. Wonder boven wonder stortte hij niet in elkaar, want dat moest er ook nog eens bij komen. Ik zuchtte toen Lotte uit haar pashokje kwam. “Dat werd tijd.”� Zei ik, nu was het mijn beurt om haar verwijten te maken.
“Door jou slome gedrag hebben we Taylor niet kunnen ontmoeten! “Zei ik tegen haar. “Rustig..”� Zei ze, en ze legde haar jurk op het rek. ‘’ Kom, dan gaan we terug naar het hotel. ‘’ Zei ze. Ik keek met een duistere blik naar buiten. ‘’ Nee. ‘’ Antwoordde ik en Lotte keek me verbaasd aan. ‘’ We gaan Taylor zoeken. ‘’ Zei ik vastbesloten. Lotte trok een grimas. ‘’ Alleen als we eerst wat gaan drinken. Ik heb dorst.. ‘’ Zei Lotte. Ik zuchtte. “Al goed.”� Zei ik, en ik pakte haar bij haar arm vast, en sleepte haar mee naar een Café.

Lotte's Perspectief.

Eenmaal in dat café werd ik neergeduwd op een stoeltje, vlakbij het raam. “Zal ik gaan bestellen?”� Stelde Laura voor, en ik knikte dankbaar. Mijn voeten waren het niet gewend om zoveel kilometers op een dag te lopen. Mijn vriendin verdween naar de bar, en ik keek even rond. Nog steeds was ik een beetje verward dat we zojuist Taylor Lautner in Real Life hadden gezien, was dat eigenlijk wel mogelijk? Zou het niet gewoon een dubbelganger zijn geweest?
Ik werd uit mijn gedachten gehaald toen Laura weer terug kwam met twee cola en ook nog twee appeltaarten. “Voor als je honger had.”� Legde ze uit, terwijl ze de taart naar me toeschoof. Ik glimlachte als antwoord, en begon ’t al snel naar binnen te werken. We zaten even in stilte, en schrokken beide op toen er opeens een groep jongens, totaal onverwacht, bij ons aanschoof. “Hello, again.”� De jongen die me in de kledingwinkel had aangesproken, begroette me nu weer. Even had ik een stalkerig gevoel, volgde ze ons soms? “Hello.”� Laura klonk kortaf, waarschijnlijk had ze niet zo bepaald veel zin in ons nieuwe gezelschap. En ik kon haar geen ongelijk geven. “Didn’t you buy that dress?”� De jongen keek mij aan, terwijl hij praatte, en ik schudde mijn hoofd. “No, I didn’t like it.”� Antwoordde ik, met een poging tot een vage glimlach. Er volgde een gesprek, en de hele groep stelde zich voor. Ik kwam er achter dat de jongen, die een soort van leider van de groep leek, Rick heette. De rest had zich ook allemaal voorgesteld, maar de enige die ik nog had onthouden was Jason, de jongen die me de hele tijd zat aan te staren. Ik keek even ongemakkelijk naar Laura, die zich een beetje stil hield, en ze maakte met haar hoofd een onverklaarbare beweging. Betekende dat soms dat ze weg wou? Waarschijnlijk wel, maar ik zat momenteel ingeklemd tussen twee jongens. Die voor mijn gevoel veel te dicht op me zaten. “Can I talk to you for a moment, alone?”� Rick keek me even vragend aan, en na even een wanhopige blik op Laura te hebben geworpen, volgde ik hem na een ander plekje. Hij leek me even twijfelend aan te kijken, en ik schrok me dood toen ik zag dat hij zich voorover naar me boog. Wat dacht hij in godnaam te doen? Hij kende me niet eens langer dan een halfuur, had hij soms één of andere weddenschap met z’n vrienden afgesloten? Ondanks al die gedachtes, bleef ik toch gewoon stil op m’n plek zitten. Totdat hij opeens zijn lippen op de mijne plaatste, en ik Laura opeens keihard hoorde gillen. Ik deinsde direct achteruit, en rende gauw naar haar toe. Ze had een vertrokken gezicht, maar ik merkte al gauw aan haar dat ze moeite deed om haar grijns te verbergen. Ze keek me even beschuldigend aan, en stond toen op. “Sorry guys, something went wrong. We need to go.”� Zei ze toen, en zonder dat ik ook maar had kunnen zwaaien, werd ik het café uitgetrokken. “Wat was dat?!”� Was het eerste wat ze tegen me uitriep toen we buiten waren, en ze begon te grijnzen. “Ik heb echt geen idee..”� Mompelde ik zachtjes, en wreef met mijn mouw over m’n mond.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.