FanFic.nl

Adventure in Amerika

Taylor Lautner, here?

Laura's Perspectief:

Ik schudde mijn hoofd, maar kon het toch niet laten om te lachen. Lotte durfde nog steeds geen nee te zeggen, of ook maar iemand af te wijzen. Met de consequenties daarvan natuurlijk. Ze trok een vies gezicht naar me, en omdat ik niet meer oplette wat er voor me was, knalde ik plotseling tegen iemand aan. Ik keek geschrokken omhoog, en alsof dat nog niet genoeg was. Was het ook nog eens een persoon die ik, nja, niet kende natuurlijk. Maar ik wist absoluut wel wie hij was. “Ohw, I’m sorry.”� Verontschuldigde ik me gauw, en hij glimlachte even. “Don’t worry. Did I hurt you?”� Taylor Lautner keek me even bezorgd aan, en dat zorgde ervoor dat ik knalrood werd. “She seems fine.”� Antwoordde Lotte voor me, aangezien ik geen woord mee uit m’n mond kon krijgen. Ze kwam naast me staan, en keek me even onderzoekend aan. Ik wist dat zij in haar hoofd nu helemaal aan ’t hyperen was, maar dat ze zich verbazingwekkend goed normaal kon houden. “I’m sorry.”� Verontschuldigde hij zich nu, en glimlachte nogmaals. “I’m fine..”� Mompelde ik zachtjes, en keek hem even verlegen aan. Waarom kon ik nou niet even normaal tegen hem gaan praten? Hij keek me nog even onderzoekend aan, en glimlachte toen naar Lotte. Waarom kon zij hem gewoon aankijken zonder helemaal rood te kleuren? Of, in elk geval niet zo zichtbaar als ik deed. “Taylor, everything all right?”� Er kwam een jongen naar ons toegelopen, en keek ons even vragend aan. Hij knikte, en deed een stap achteruit. “Urm. Maybe this is a weird question, but I guess you get them all the time. May we get your autograph?”� Het lukte me met moeite om normaal te blijven praten, en ik was blij dat ik niet stotterde. Taylor grijnsde even kort, maar pakte alsnog een pen uit z’n broekzak, waarschijnlijk was hij erop voorbereid dat mensen hem dat vroegen. “Do you’ve got something to write on?”� Hij keek ons even vragend aan, en Lotte haalde haar notitieboekje te voorschijn. Ze overhandigde het aan hem, en ging toen weer dicht naast mij staan, met een grijns op haar gezicht. “And, your name?”� Vroeg hij toen, en ik keek even naar Lotte. We hadden beiden nogal typische Hollandse namen, en dan zij eigenlijk voorbij. “My name is Laura.”� Stelde ik me toen maar voor, en hij knikte even. Hij schreef iets op ’t papiertje, en keek vervolgens naar de persoon naast me. “And mine is Lotte.”� Antwoordde ze toen, en Taylor wierp haar een vreemde blik toe. “Urm..”� Mompelde hij zachtjes, en ze begon te lachen. “It’s a typical Dutch name.”� Legde ze daarna uit, en hij keek even verbaasd glimlachend op. “You two are from Holland?”� Vroeg hij, en we knikten beiden tegelijk. “Cool.”� En daarna schreef hij weer iets in ’t notitieboekje. “But, we go now.”� De jongen naast Taylor keek ons even ongeduldig aan, en nadat Lotte haar boekje weer terughad, gingen ze weer weg. “Wow..”� Mompelde ik zachtjes, en m’n vriendin keek me breed grijnzend aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.