Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Adventure in Amerika » The Zoo
Adventure in Amerika
The Zoo
Laura's Perspectief:
Ik bleef ongeduldig wachten tot Lotte weer terug kwam, en toen ze uiteindelijk ook nog haar ontbijt ophad, en stelde toen weer voor naar buiten te gaan. “Wil je alweer naar het winkelcentrum gaan?”¯ Vroeg ze me verbaasd, maar ik schudde mijn hoofd. “Ik wil eigenlijk naar de dierentuin..”¯ Legde ik toen grijnzend uit, en Lotte keek me hoofdschuddend aan. “Als jij het wilt.”¯ Antwoordde ze uiteindelijk schouderophalend, en ze deed haar schoenen en jas snel aan. Die had ik ondertussen al een halfuur aan, en ik was blij dat ze niet de discussie aanging om iets anders te gaan doen. We pakten ons geld, en gingen toen vervolgens pratend naar buiten toe. Ik had al thuis uitgezocht welke bus we nodig hadden, en we hoefden gelukkig niet langer dan een paar minuten te wachten voordat die er ook werkelijk aan kwam. We betaalde ons reiskaartje, en gingen toen achterin zitten. “Hé, you again?”¯ We schrokken beide op van de stem vlak naast ons, en keken tegelijkertijd naar de jongen die tegen ons praatte. Taylor Lautner, alweer. “Stalking me?”¯ Vroeg hij met een grijns, en Lotte keek hem onschuldig aan. “Our hotel is here.”¯ Antwoordde ze toen, en knikte met haar hoofd richting het gebouw waar we toen van wegreden. “Ohw. And, Where are you going to now?”¯ Hij wierp nog even een blik op mij, maar ik kon opnieuw geen woord uit m’n mond krijgen. “She wants to go to the Zoo.”¯ Antwoordde Lotte met een grijns, en ik kleurde weer rood. Wat klonk het kinderachtig zoals zij het zei eigenlijk. Taylor begon te lachen, en schudde zijn hoofd. “For the whole day?”¯ Vroeg hij vervolgens, en Lotte haalde haar schouders op. “I don’t know. We haven’t got any idea what you can do in America. So, yeah.”¯ Antwoordde ze toen, en Taylor kreeg een bedenkend gezicht. “Mind If I go with you?”¯ Vroeg hij toen, en Lotte en ik keken elkaar even verwonderd aan. “I am going there anyways, a friend of mine works there.”¯ Vervolgde hij daarna, en het was even stil. “Ofcourse we don’t mind.”¯ Het was Lotte die uiteindelijk antwoordde, en ik knikte direct. Had ik mijn tong soms verloren ofzo? Ik kon echt geen woord over m’n lippen krijgen.
“Okay, cool.”¯ Ik was niet echt overtuigd van die woorden, maar ondanks dat zag ik wel dat hij glimlachte naar Lotte. Waarschijnlijk vond hij ’t een beetje vreemd dat ik nog helemaal niks had gezegd, en zij al het woord tot nu toe had gedaan.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.