FanFic.nl

Me and the future

4. lost

Langzaam opende ik mijn ogen en probeerde wat te zien. Ik moest eerst wennen aan al dat licht en dat duurde wel even. Ik keek nog eens goed en ik besefte dat ik niet wist waar ik was. Ik keek naar beneden en ik werd bang dat ik hier nooit meer uit zou komen. Ik zat heel hoog in een van de bomen. Ik zette een voet op de tak onder mij en klom zo naar beneden. Na veel pauzes kwam ik met beide benen op de grond te staan en viel neer op de grond. Ik trok het gras uit de bodem en luisterde naar het gezang van de vogels. Het weer was heerlijk, mijn leven was heerlijk. Mijn leven? Ik dacht snel na en toen bedacht ik dat ik niet eens wist hoe mijn leven was. Ik wist niet eens mijn naam en hoe oud ik was. Ik stond op en begon rondjes te lopen, je kon toch niet vergeten hoe je heet? Ik voelde een koude rilling over mijn rug lopen en bedacht dat ik hier zo snel mogelijk weg wou. Ik begon te rennen en wist niet eens waar ik naar toe ging, ik wist niet eens hoe groot dit bos was. Misschien zou ik wel verdwalen en nooit meer thuis komen. Ik rende harder en harder en na een tijdje gerend te hebben was ik toch echt verdwaald. Ik stond hijgend tegen een boom en probeerde weer op adem te komen. Ik liep een stukje verder en bleef stok stijf staan. Daar stond de boom waar ik in had gezeten en ik had dus gewoon een rondje gelopen. Ik liep er naar toe en zag dat er een blauwe rugzak naast stond. Ik bekeek de buitenkant en de binnenkant en dit was mijn rugzak, er zat alleen niet meer alles in. Alle duure dingen waren er uit gehaald maar ik had nog wel mijn etui. Ik pakte een dikke zwarte stift en zette daarme een kruis op de boom. Ik liep verder en op sommige bomen zette ik met de stift een kruis zodat ik niet weer zou verdwalen. Onderweg nam ik nog een kleine pauze maar het schiet niet op en ik ben nog steeds midden in het bos. Het begon aardig donker te worden en ik besloot hier te blijven slapen en morgen verder te gaan. Helaas zat er niks eetbaars in mijn rugzak, maar ik had wel een appelboom gevonden. Nadat ik gegeten had viel ik in een diepe slaap.

Kraak, kraak, kraak. Snel werd ik wakker en keek en keek om me heen. Ik dacht echt dat ik iets hoorde en pakte alle spullen in mijn tas en een paar appels. Opdat moment hoorde ik iemad op mij af komen en begon te rennen. Ik rende zo hard ik kon en verstope me achter een boom om even op adem te komen. Ik keek omhoog recht in 2 rode ogen die me hongerig aan staarde. Ik zag hem op mij afspringen en het enige wat ik daarna nog voelde was alleen maar veel pijn. Ik hoorde mezelf nog gillen en verloor daarna mijn bewustzijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.