Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » I thought we were friends... » 7
I thought we were friends...
7
Ik loop de trap op. Mam hoeft niet te weten dat ik alleen maar ga om erachter te komen wat Rowena bedoelde met haar "Dat zie je daar wel". Ik sta voor mijn kledingkast en trek er een witte skinny uit. Ik pak mijn roze t-shirtje en mijn witte gympen. Ik sleep alles mee naar de badkamer waar ik een douche neem en alles aantrek. Als ik daarmee bezig ben gaat er maar een woord door mijn hoofd. Karaokewedstrijd. Als ik ga willen ze vast dat ik meedoe, maar kan ik dat wel? Kan ik wel zingen? Ik heb altijd, als ik iets voor een grote groep mensen sta, het gevoel dat ik flauw ga vallen. Maar het moet maar, misschien valt het vandaag wel mee. Ik kijk op de klok die in de gang hangt. Vijf voor acht al?! Mam zal zo wel roepen om te zeggen dat we gaan. "Deez, we gaan!" hoor ik mam roepen. Dit zag ik al aankomen. Ik loop de trap af en ga met mijn zusje en mijn ouders naar buiten. Hell, het is echt druk. Volgens mij komen hier bijna nooir nieuwe mensen wonen, of anders hebben ze gewoon altijd zin in een feestje. Rowena en haar moeder komen op ons afgelopen. "En daar is onze reden!" zegt Rowenas moeder, ik weet haar naam nog steeds niet, als ze op ons afloopt. Yes, nog meer aandacht. Rowena heeft in de gaten dat ik hier geen zin in heb en trekt me met zich mee. "Dus je bent toch gekomen," zegt ze als we in een zijstraatje staan. "Geen idee, om niet mee te hoeven doen aan de karaoke?" zeg ik onzeker. Rowena kijkt me aan alsof ik gek ben. "Je doet gewoon met mij mee aan de karaoke, dat is leuk!" zegt ze blij. "Als ik al mee zou doen doe ik het liever alleen. Ik heb alleen te snel last van plankenkoorts," zeg ik terwijl ik rood word. "Boeit niks, en je moet trouwens meedoen met de karaoke, want ik heb je al ingeschreven," zegt Rowena dan..
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.