Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Learn from A little city » *6*
Learn from A little city
*6*
Tom:
we hadden de post nu rond gebracht. Er waren een boel aardige mensen in dit dorpje. Ze bleken niet veel te geven om hoe iemand er uit zag. en dat was toch best wel wennen. Al helemaal omdat er tot nu toe nog niemand was die wist wie we waren. Eigenlijk best relaxed. Je hoefde je geen zorgen te maken over paparazzi die elk moment op kon duiken en geen gevaar met dingen die je zei. Ze kwamen hier tenminste niet groot op de voorpagina te staan van een krant.
Lily liep ons nu voor naar haar huis. We hadden net de posttas afgeleverd bij Jim en nu moesten we de stallen van de koeien uitmesten… niet bepaald een klusje wat me zo leuk leek maar met Lily in de buurt viel het allemaal wel mee. Toch?
‘ruilen jullie je schoenen maar even om voor deze.’ een paar laarzen kregen we in onze handen. Ik haalde mijn schouders op en trok de absoluut afzichtelijke dingen maar aan. Bill volgde mijn voorbeeld pas toen hij de met prutbesmeurde exemplaren van Lily zag. ‘komen jullie?’ we liepen achter haar aan de keuken uit. Het achtererf was enorm! Je kon de uitgestrekte velden zien van de steppen en een stuk meer naar links was een enorm hekwerk waarbinnen op afgescheiden stukken koeien stonden. Het andere gedeelte zou zeker voor de paarden zijn. Lily liep naar een enorme donkergroen geverfde poort waar ze via een kleinere deur naar binnen ging. Ik stapte ook naar binnen en achter me hoorde je Bill al jammeren. Juist, we waren zonet in een enorme koeienstal beland. Leeg overigens. Geen koe te bekennen. Die waren allemaal al buiten. Maar de troep die ze hier hadden achtergelaten! My gosh, die beesten moeten leren hoe ze hun stallen een beetje op orde kunnen houden! Lily was naar achter gelopen en kwam aan met een kruiwagen met daarin 3 scheppen. ‘dit men je niet…’ kreunde Bill. ‘ik zei toch dat je andere kleding moest aantrekken? Dacht je dat je niet vies zou worden op een range?’ Bill blies langzaam zijn adem uit en we liepen gezamenlijk door het hek heen zodat we in de stallen stonden. En jawel hoor. Midden in de koeienshit. Het kon niet beter. De scherpe geur drong gelijk diep in mijn neusgaten en deed me net niet kokhalzen. ‘kunnen we?’ vroeg Lily die ons een schep aangaf. ‘oké, gewoon alle shit in de kruiwagen. Vervolgens de kruiwagen legen bij de goot daar om de hoek en weer opnieuw. Simpel niet?’ simpel, ja simpel zeker. Maar had ze wel eens gekeken naar de grootte van de koeienstal? Een potje basketbal kon er wel in gespeeld worden. Tot mijn verbazing stapte Bill langs me heen naar voren en begon te scheppen. ‘Bill? Alles oké?’ vroeg ik en Bill gromde alleen wat knorrig. ‘dit is een mooie manier om even mijn pissigheid eruit te laten.’ Zei hij en schepte wild een koeienvlaai open keilde die in de kruiwagen. Lily grinnikte even en ging toen ook aan de slag. Ik kon natuurlijk niet blijven staan en ging ook maar aan de slag.
als je er niet bij nadenkt lijkt het sneller te gaan heb ik zojuist ondervonden. Gewoon aan iets leukers denken en dan heb je amper door dat je hier met afzichtelijke laarzen bezig bent koeienvlaaien op te ruimen.
‘aarg!’ ja dat was Bill. Ik kijk op en zie hoe hij iets uit zijn gezicht veegt. ‘gadverdamme! Koeienstront op mijn tere gezichtje!’ wilde boent hij de drab weg terwijl ik en Lily beginnen te lachen. ‘laat dat!’ roept Bill beledigd. Als we niet stoppen met lachen doet hij een schijnbeweging met zijn schep in onze richting. ‘BILL! Dat is vies!’ roep ik als een regen aan mini koeienstrontspetters over me heen komt. Nu is het Bill die lacht. Ook Lily lacht ons nog steeds uit. ‘wat jij kan, kan ik ook! Beter zelfs!’ roep ik en steek een hand in de volle kruiwagen. ‘nee, dat waag je niet!’ roept Bill. O nee? En of ik het waag! Ik mik met een dichtgeknepen oog op mijn broertje die een stap opzij zet. Snel vuur ik af. Helaas was mijn broertje sneller en beland mijn geniaal gemikte flater op het shirt van Lily. Ik voel mijn hoofd knal rood worden. Lily kijkt me beledigd aan en begint dan te grijnzen. ‘die krijg je terug!’ roept ze en pakt een hand vol shit en werpt die recht op mijn broek. Oké, het kan me nu niets meer schelen dat het smerige koeienshit is. Het is oorlog! Snel verzamel ik weer wat in mijn handen en werp het weer in Lily haar richting. Bill probeert achteruit te schuiven maar wij hebben dat al gemerkt. ‘nee, alsjeblieft spaar me!’ roept hij als we met identieke grijns op hem af lopen. ‘ook jij bent aan de beurt broertje!’ roep ik en vuur samen met Lily op Bill die hard begint te gillen. ‘mijn haar!!! Revanche!’ en zo beginnen we elkaar dus te bekogelen.
Een half uur later zijn we klaar met de stallen uitmesten. De vader van Lily kwam de stal binnen toen wij aan kogelen waren met koeienpoep. Hij had alleen maar hard gelachen en gezegd dat als we ons klusje af hadden we beter even konden gaan douchen. Hij zou de paarden wel naar buiten brengen. En zo waren we dus nog snel verder gegaan met de koeienstal en vervolgens met de paardenstallen. Helaas kon je met paardenvijgen iets minder leuk gooien. Nu stonden we buiten de stallen te wachten op Lily. We zagen er inmiddels helemaal niet meer uit. Stro in ons haar, koeienpoep op ons hele lichaam en vuil overal! Maar het voelde eigenlijk best goed. Het voelde vrij. Ook Bill had dat nu. Hij had zich tot nu toe nog geen een keer zorgen gemaakt over zijn haar. Een wonder zeg ik je! We schoten beide in de lag toen we elkaar aankeken. Al verdween onze lach erg snel toen we Lily aan zagen komen. Nee, niet omdat we Lily zagen hoor! Zij maakt je automatisch al aan het lachen met haar lieve en vrolijke gezichtje. Nee, het ging eerder om het feit dat ze een tuinslang in haar handen had en ons grijnzend aankeek. ‘dat waag je niet!’ riep ik. ‘o nee?!’ riep ze. Tuurlijk Kaulitz, dat is natuurlijk wel heel voorspelbaar. Je vraagt naar de bekende weg…
jawel, een ijskoude straal zorgde ervoor dat Bill en ik luid gilde. Met een tuinslang met ijskoud water ondergespoten te worden is absoluut geen pretje! Ik rende naar voren en pakte de slang uit haar handen. ‘nu eens kijken wie er lacht!’ riep ik en richtte op Lily die nu luid gillend de koude straal tevergeefs tegen probeerde te houden.
Oké, de modder, koeienpoep, paardenpoep en andere viezigheid was nu dan wel weggespoeld, wij hadden het inmiddels ijskoud! 3 bibberende mensjes kwamen binnengedruppeld in de keuken waar Roger bezig was in een pan te roeren. De geur van groentesoep drong mijn neus binnen en deed me watertanden. ‘och arme! Wat zien jullie er uit! Een stel verzopen katjes! Ga maar snel even wat droogs aantrekken. Dan heb ik zo lekkere warme soep met brood voor jullie. Snel liepen we naar boven waar we ons ontdeden van de plakkerige koude kleding. Snel droogde we ons af met een handdoek die Lily ons gegeven had en schoten in wat makkelijk zittende kleding. Beneden namen we dankbaar de warme kommen aan van Roger en gingen met onze ruggen tegen de verwarming aanzitten die Roger voor ons had aangezet.
Roger was echt een zorgzaam persoon. Ik vond hem eigenlijk een beetje een moederfiguur. Zorgzaam, liefhebbend en enorm hartelijk. Een beetje zoals mama. Op dit soort momenten miste ik haar wel.
‘Gaan jullie nog even de paarden binnen zetten, of moet ik dat even doen?’ vroeg Roger. Lily sprong overeind en pakte onze lege soepkommen. ‘nee hoor papa. Dat doen wij wel even. Ik wil de jongens sowieso de paarden nog even laten zien.’ Ook wij krabbelde overeind en liepen achter Lily aan. Snel schoten we even in onze schoenen en jas en liepen vervolgens achter Lily aan naar buiten. Helemaal achterin stond een enorme wei waar aardig wat paarden stonden te grazen. Lily floot op haar vingers en gelijk verhieven een aantal paarden hun hoofden. ‘kijk, dat daar zijn de fokpaarden. De standaard paarden even grof gezegd.’ Nogmaals floot ze. Ik merkte met mijn scherpe gehoor voor noten een kleine verandering. Een licht beige paard met zwart witte manen kwam op ons toe gerend en bleef vlak voor het hek staan. ‘hey P.T.’ fluisterde ze zachtjes tegen het dier wat zachtjes tegen haar brieste en zijn of haar neus tegen de wang van Lily drukte. Het was een liefkozend gebaar met een brede inhoud zo te zien. ‘dit is P.T. afgekort van Princes Tiny aangezien ze niet zo groot is.’ Zei Lily glimlachend tegen ons. Ze wenkte ons en pakte mijn hand toen we beide een beetje aarzelend bleven staan. ‘ze doet niets hoor.’ Zei Lily terwijl ze mijn hand op de neus van het dier legde. Zachtjes streelde ik de zachte vacht van P.T. die rustig bij het hek bleef staan. Ook Bill kwam aarzelend naar voren en haalde haar uiteindelijk ook zachtjes aan. ‘wat is ze lief! En ook zo zacht.’ Zei Bill lachend. Lily glimlachte ook. ‘P.T. is een Fjord. Die houden ervan om aangehaald te worden. Alhoewel deze dame ook wel eens koppig kan zijn hoor!’ ik grinnikte even. ‘maar je rijdt dus paard neem ik aan?’ vroeg ik. ‘jep, vanaf mijn 5e werd ik op het paard gezet. Het is voor mij hetzelfde als fietsen.’ Bill knikte begrijpelijk. ‘net als muziek voor ons toch Tom? Rijd je vaak?’ Lily knikte. ‘gewoon als ik zin heb. Sowieso 2 keer in de week. Anders raakt ze uit conditie.’ Ze liet P.T. los en vloot weer naar de rest van de groep. ‘kom, dan zetten we ze binnen. ‘
Lily vloot weer anders en BigBond kwam langzaam aangewandeld. Hij begroette met een luidde blaf en ging voor het hek staan. Lily maakte het hek open en BigBond stoof naar binnen. ‘oppassen!’ riep Lily en vloot nogmaals. Een aantal paarden liepen naar voren het hek uit. ‘gaaf! Moet je zien Bill!’ riep ik toen de gehele kudde naar buiten stormde. Bill keek alleen maar ergens naar achter in de wei. Ik volgde zijn blik en keek nu naar een grote sierlijke zwarte Fries die steigerde. Bill had alleen maar oog voor het prachtige dier daar en scheurde zijn blik weg toen Lily riep.
Alle paarden stonden nu in een enorme inloopstal. We hadden eerst de paarde moeten ordenen in mannetjes en vrouwtjes. ‘we willen niet dat ze straks door het verkeerde ras gedekt worden.’ Zei Lily. Ik had vol bewondering toegekeken toen ze de paarden netjes uit elkaar haalde zonder ook maar enige fout te maken. ‘hoe doe je dat!’had ik haar toegeroepen. Een mysterieuze glimlach was alles wat ze onthulde.
Reacties:
hahah geweldig,
ik ging ff helemaal stuk met dat gevecht!
super hahahah xd,
snel verder?
xxxx
HAHAHA, ik ben het helemaal met MyReflection eens.
En ik heb teveel teenpijn om je een originele en lieve reactie
te geven -hoe verre mijn reacties origineel zijn dan XD-
Maar maar, verder!<3
Ik moest echt lachen bij dit stuk,
dat gevecht in de koeienstal,
ik zie het gewoon al helemaal voor me,
Nee, het ging eerder om het feit dat ze een tuinslang in haar handen had en ons grijnzend aankeek. ‘dat waag je niet!’ riep ik. ‘o nee?!’ riep ze. Tuurlijk Kaulitz, dat is natuurlijk wel heel voorspelbaar. Je vraagt naar de bekende weg…
dat stukje vind ik echt meesterlijk,
snel verder,
xx
1 woord!
doowdlooliggg
ik lig hier gwn helemal in een deuk!
eenn daammnnnn koeienshit!
ieuwllgggg
dats zoooo fxcking nasty
en met die tuinslang dan
lach me helemaal te pletter
maar ga snel wieleren
PS men kaken doen zeer vanbt lachen