Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Our Sweet(?) Sixteen (afgelopen) » Number seven; Gimme more! IĆ¢ā‚¬ā„¢m Laura!
Our Sweet(?) Sixteen (afgelopen)
Number seven; Gimme more! IĆ¢ā‚¬ā„¢m Laura!
Ik strekte me even uit. Vandaag begint mijn voorbereiding van mijn verjaardag volgende maand. Ik ga kleren kopen, lijsten maken en nog veel meer. Silvie en ik gaan ook samen een uitnodiging ontwerpen. Nu liepen we dus door het centrum. Jeffrey was er bij om onze spullen te dragen. Ik ga echt niet dingen dragen. Daar ben ik veel te goed voor. “Geef me eens geld Jeffrey”¯ zei ik. Hij gaf me het geld dat papa aan hem had gegeven. “is dat alles?”¯ vroeg ik verbaast over de bijna 1000 euro. “Ja, hij gaf me niet meer”¯ zei hij. “Geef me dan jou geld! Hier kom ik toch niet mee toe voor kleren en zo. Dat weet zelfs de domste persoon”¯ zei ik. “Ik heb nu geen geld op zak mevrouw”¯ zei Jeffrey. “Mij best, dan ga ik wel geld afhalen bij de bank”¯ zei ik. “Kom Silvie, we beginnen met een vooravond jurk”¯ zei ik. Silvie knikte. We wandelde een dure boetiek binnen. Ik nam een lange roze jurk met glittertjes op. Silvie nam dezelfde maar dan in het rood. We zouden de hele tijd dezelfde kleren dragen, maar dan in een andere kleur. Dan kon iedereen zien dat wij beste vrienden zijn. “Hebben jullie hier ook bijpassende schoenen bij?”¯ vroeg ik. “Nee het spijt me juffrouw”¯ zei de vrouw. “Gosh moet er in een boetiek ook niet schoenen zijn bij een jurk?”¯ vroeg ik. De vrouw keek me verbaasd aan. “Hier tegenover kan je er kopen”¯ zei ze. “Goed”¯ zei ik en zuchtte weer eens. Mijn ogen draaide. “Hoeveel?”¯ vroeg ik. “560 euro, per jurk”¯ zei de vrouw. “Dan word het maar bankkaart boven halen”¯ zei ik. Ik haalde mijn kaart door het machientje. “Kom Silvie”¯ zei ik. We staken de straat over. We hadden daarvoor nog wel onze tas aan Jeffrey gegeven. We liepen de schoenen boetiek in. Ik nam roze pumps van een duur merk. Natuurlijk nam Silvie de zelfde maar dan in het rood. “Prachtig, niet?”¯ vroeg Silvie. “Tuurlijk, hoe meer het kost, hoe beter”¯ zei ik. Ik haalde mijn kaart door het machientje. Toen gingen we gewone dingen kopen. Jeffrey droeg nu ook de schoenen. We zaten op een terrasje toen ik Lauri in het oog kreeg. Samen met dat zwart harig schepsel. Ze deelde een drankje en maakte precies veel plezier. Ik probeerde er niet op te letten. Maar op een of andere manier trok ze mijn aandacht. “Wil jij nog wat drinken Laura?”¯ vroeg Silvie. “Eehum ja, cola”¯ zei ik. “Oké, ik trakteer”¯ zei Silvie. “Nee, ik ben rijk, dus dan doe ik dat wel”¯ zei ik. “Nee, ik vind dat ik je eens moet trakteren”¯ zei Silvie. “Oké dan”¯ zei ik. Silvie is niet zo rijk als ik. Haar vader is een vriend van mijn vader. Ook zij is rijk, maar haar vader heeft niet zo veel succes als die van mij. Na dat volgende drankje gingen we verder shoppen. Mijn namiddag was best leuk. We zette Silvie bij haar thuis af. We hadden ook leuke dingen gekocht voor uitnodigingen te maken. Morgen gingen ik, Silvie en James ze maken. James moest het maar begrijpen dat dit voor ging dan op onze relatie. Geld is trouwens ook belangrijker dan alles. Ik hing mijn jurk en schoenen voorzichtig weg. Ik wilde piano gaan spelen toen ik Lauri ook in haar kamer zag. Ze zat met haar rug naar me toe. Ik bleef even staan. Om te kijken. “Wat valt er te zien?”¯ vroeg Lauri. Ik schrok van haar stem. “eehum niets”¯ zei ik maar. “Ga dan weg”¯ zei Lauri. Ik opende mijn mond om iets te zeggen. Maar sloot die weer omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Ik liep maar verder. Ik ging aan mijn piano zitten en zette mijn partituur goed. Ik schraapte mijn keel en begon te zingen. “Wat een kattengejank”¯ zei een stem achter me. Ik draaide me om. Lauri stond op de bovenste trede. “What?”¯ vroeg ik geraakt. “Ik zei gewoon dat je vals zing”¯ zei Lauri en liep de trap af. Ze bekeek haar zwarte nagels en ging de keuken in. Hoe durft ze. Wat een feeks!
Reacties:
Go lauri <3